Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De bankcheque

Hoe handig is het girale bankverkeer. Je ontvangt van iemand geld, je geeft je rekeningnummer door en de naam van je bank (als dat nodig is) en even later is het bedrag bijgeschreven op je girorekening.

Maar zo simpel gaat het meestal niet in Australië. Daar houden ze elkaar lekker bezig met onzinnige handelingen. Stel, je krijgt 1500 dollar van iemand. Het bedrag is overeengekomen en de boodschap is: we sturen je een cheque toe. Een paar dagen later wordt dat papiertje per post (!) thuisbezorgd. Daarop staat keurig dat aan de ontvanger van de cheque 1500 dollar moet worden betaald.

Maar dat gaat natuurlijk niet zomaar. Want wat moet je met de cheque doen? Eerst maar naar de bank die de cheque heeft uitgegeven, in dit geval Westpac. Gelukkig is er een kantoor in de stad, maar het kost toch al gauw een half uur om het pand te vinden en er naar toe te fietsen.
De baliemedewerker kijkt naar het papier en vraagt of er een rekening bij Westpac is. `Nee’, luidt het antwoord. `Maar dat is ook niet nodig, want we willen het bedrag graag contant hebben.’ Te veel gevraagd: `Daar beginnen we niet aan’, klinkt het verveeld. `Er moet hier een rekening zijn, anders moet je maar naar de bank gaan waar je wel een rekening hebt lopen.’ Discussie is verder niet mogelijk.

Dus op naar St George (weer een half uurtje zoeken en fietsen verder) en daar staat een lekkere rij mensen te wachten en opschieten doet het ook al niet. Een juffrouw ziet de rij en roept dat cheques ook bij haar ingeleverd kunnen worden. Maar eerst moet er een ingewikkeld formulier worden ingevuld dat weer een paar minuten duurt. Contant geld geven, is er ook hier niet bij, het moet op de rekening worden bijgeschreven.

Goed, dan maar zo. En ja hoor, na twee dagen is het volle bedrag tot de laatste cent (je moet altijd maar afwachten hoeveel een Australische bank steelt van je rekening) bijgeschreven. Maar er is dan nog iets raars. Het geld is er wel, maar ook weer niet. Er is sprake van een saldo en een te gebruiken saldo. Even opbellen naar de bank hoe dat nou weer zit of er iets is fout gegaan. Nee hoor, het duurt altijd drie dagen (de bank moet toch ook iets verdienen) voordat de rekeninghouder daadwerkelijk over het geld kan beschikken. `Dat is altijd zo in Australië’, zegt de juffrouw van de telefonische helpdesk van de bank.

En zo is ongeveer tien dagen, nadat de cheque in de brievenbus is gevallen en zeker twee uur op en neer fietsen naar banken, wachten en formulieren invullen, het gewraakte bedrag op de rekening beland. Langzaam maar zeker wordt duidelijk waarom er zo weinig werkloosheid is in Australië.