Op vleugels door Sydney

SYDNEY, 1 sept. 2007 - De gezichten staan gespannen. Op de keukentafel liggen de kaartjes van het spel Rummy. 'Kun je al uit?', klinkt het. 'Ik zal je een poepje laten ruiken.' Het is het favoriete avondtafereel op de Raglan Street in Sydney. Voor de 79-jarige Anneke Dekkers-Dubbeldam en voor Anneke Dekkers en haar vriendin Arieta Nederveen zit de eerste week Australië er bijna op. Het moge duidelijk zijn: het gewenningsproces bij Marc van den Broek en Tim Dekkers verloopt buitengewoon voorspoedig. 'Ik heb nog geen ogenblik heimwee gehad', vertelt Anneke Dekkers sr. stralend.

Kwiek kwamen de drie Nederlandse vrouwen maandag 27 augustus op het vliegveld van Sydney aan en kwiek bleven ze de eerste dagen op Australische bodem. Geholpen door ongekend hoge temperaturen (27 graden) in winters Sydney, ondernamen de bezoekers tal van uitjes. De familie van Tim verkende volgens traditie Circular Quay met het Opera House en de Sydney Harbour Bridge, de vrouwen bekeken het stedelijke vernieuwingsgebied van Darling Harbour, moeder Anneke ging met Tim naar het Sydney Joods Museum, Anneke en Arieta kochten een leren hoed en de hele familie voer met de ferry naar Parramatta. Hoogtepunt van de eerste dagen was een bezoek aan de opwindende musical Priscilla, Queen of the Desert.
Moeder Anneke: 'Ik vond de musical adembenemend. Dank zij de informatie vooraf kon ik het verhaal goed volgen, maar sommige Australische grapjes waren voor buitenstaanders moeilijk te volgen. Je kwam oren en ogen tekort, overal gebeurde wat.'
En zus Anneke voegt daar aan toe. 'Het was een festijn. De popliedjes waren geweldig, de kostuums waren schitterend, het was heel feestelijk. Erg leuk waren verder de cocktails met verlichte voetjes. Het publiek bestond grotendeels uit hetero's die heel enthousiast waren.' 

Au-pair
Arieta Nederveen bezocht in Sydney-Noord de familie, waar ze in de jaren negentig twee jaar als au-pair heeft gewerkt. 'Het was leuk om iedereen weer te zien, maar ook een beetje raar', zei ze. 'Ik heb daar twee jaar gewoond en het was voor mij moeilijk voor te stellen dat ik daar zo lang heb geleefd. Ik bedoel: ze leiden daar zo'n anders leven dan wij. Een heel rijk leven ook. Ze deden erg hartelijk. Al met al ben ik in deze eerste dagen weer helemaal verliefd geworden op Sydney. Jammer dat de stad zo ver weg is van Amsterdam.'
In tegenstelling tot andere bezoekers, hadden de Nederlandse vrouwen amper last van de jetlag. 'Ik heb nog wel enorme dip-momenten op een dag en ik slaap soms veel langer of korter dan normaal', legt Anneke jr. uit. 'Maar al met al valt het erg mee. Het bed van Marc en Tim slaapt heerlijk. Erg lief dat ze voor ons naar de garage zijn uitgeweken. '

Vleugels
Ook moeder Anneke, die elke avond volgens gebruik haar appeltje of sinaasappeltje schilt, heeft amper klachten. 'Ik voel me vaak op vleugels gedragen. Natuurlijk heb ik een jetlag, ik moet in mijn ritme komen, maar ik heb er geen last van. Ik realiseer me per dag hoe bijzonder het is. Om zo intensief op te trekken met de kinderen en Marc en Arieta zo te leren kennen, vind ik heel leuk. Ik realiseer me veel meer dan vijf jaar geleden dat de inspanning van het reizen wordt beloond. Het is allemaal de moeite waard.  Mijn boodschap aan de mensen in Nederland is dus dat iedereen elke dag van het leven moet genieten.'
De weersvoorspellingen voor de komende week zijn minder gunstig voor de Nederlandse vrouwen: regen en 16 graden. Voor Marc en Tim wordt het werken geblazen, want Sydney staat in het teken van de APEC-top: de ontmoeting van 21 regeringsleiders, inclusief de presidenten van de VS, Rusland en China. 'Gelukkig kunnen de vrouwen zich ook prima zelf vermaken', zegt Marc. 'Er zijn genoeg leuke musea te bezoeken. En de week erna gaan we al naar Uluru.'