Marc en Tim verlaten met weemoed Sydney, uitgezwaaid door vriend Lex

Na de stress van de verhuizing,
de zon en de rust van Hawaï

HONOLULU, 14 MAART 2010 – Na een emotioneel en vermoeiend afscheid van Sydney vieren Marc van den Broek en Tim Dekkers vakantie op de Amerikaanse eilandengroep Hawaï. Samen met hun Utrechtse vrienden Marc Cornelissen en Arno van Breemen reizen zij in twee weken naar Amsterdam. De komende dagen gaan zij vulkanen bekijken en beklimmen op het Big Island van Hawaï. ‘We genieten van de rust en het vakantiegevoel’, zei Tim. ‘Daar zijn we na alle stress en vermoeienissen van de afgelopen weken wel aan toe.’

Marc en Tim hebben krankzinnig drukke tijden achter de rug. Na alle parties  van Mardi Gras 2010 en hun afscheidsfeest, begon op woensdag 10 maart het grote inpakken. Vier sterke mannen van verhuisbedrijf AIMS stonden om half negen ’s ochtends op de stoep om alles in dozen te pakken. De verhuizers gingen als een razende tornado tekeer in huis; alles dat op hun weg kwam, werd ingepakt.
‘Gelukkig hadden we van tevoren alles goed georganiseerd, zodat we belangrijke spullen apart hadden gelegd’, vertelde Marc. ‘Toch zijn er dingen ingepakt, die eigenlijk in Sydney hadden moeten blijven, maar dat hoort bij een grote verhuizing als deze. Ik was erg tevreden over het verhuisbedrijf. Ze werkten snel en efficiënt en alles werd veilig ingepakt.’

Taart
Tussen alle werkzaamheden door kwam vriend Rod Chilmaid even op bezoek om Marc en Tim sterkte toe te wensen. Hij had speciaal voor hen een kwarktaart gemaakt en slagroom geklopt. Helaas waren alle messen al ingepakt, zodat Rod met een plastic lepel de taart moest aansnijden. ‘Het is erg attent van Rod’, zei Tim, terwijl hij zittend tussen de verhuisdozen de taart opat. ‘Heel lief dat onze vrienden zo met ons meeleven.’

Zeecontainer
Rond vijf uur ’s middags verscheen een grote, groene zeecontainer met het opschrift Evergreen voor de deur op de Newman Street. Alle verhuisdozen en spullen verdwenen in de container. Rond half zeven ’s avonds waren de verhuizers klaar. Marc en Tim en hun twee vrienden uit Utrecht hadden voor twee nachten een fraai appartement gehuurd aan de Crown Street in Sydney, zodat ze niet in het lege huis hoefden te slapen. ‘Dat was een heerlijk appartement’, zei Arno van Breemen tevreden. Hij en zijn vriend Marc hadden opnieuw genoten van de stad Sydney. ‘Alleen was het veel te kort. Ik had graag de Simpson woestijn en andere dingen willen zien.’

Verjaardag
Na het inpakken was het uitrusten in het kwadraat. Arno vierde zijn 52ste verjaardag en de twee Marcen hadden in het diepste geheim een etentje georganiseerd in een van Sydney's meest fameuze restaurants: Guillaume at Bennelong, of beter gezegd het restaurant in het Opera House. Het uitzicht was adembenemend, de bediening en het eten waren voortreffelijk. Arno kreeg als cadeautje twee cd's van zijn favoriete DJ uit Sydney (Ruby). Marc C: `Het was een passende omgeving om Anro's verjaardag te vieren en om Marc en Tim hartelijk te bedanken voor de gastvrijheid van de afgelopen anderhalve week. De champagne smaakte uitstekend.'

Tims mond viel open toen hij door had waar hij die avond zou gaan eten. `Jarenlang heb ik van buiten naar binnen gekeken en steeds hoopte ik dat ik op een dag daar zou mogen aanshuiven. En ineens was het zover. Een droom kwam uit.'

Gitzwart
De volgende dag begon de grote schoonmaakklus. Marc en Tim waren zes uur in de touw om het huis schoon te krijgen: kastjes, oven, luxaflex, muren, alles werd grondig schoongemaakt. ‘Het was een helse klus’, verzuchtte Marc. ‘Je denkt dat je het huis in de afgelopen maanden goed schoon hebt gehouden, maar tijdens het poetsen had ik soms gitzwart water. Het was een vermoeiend karwei, maar we hebben ons er goed door heen geslagen.’

Champagne
Op vrijdagochtend kwam de medewerkster van het makelaarskantoor de finale inspectie doen. Zij constateerde dat in de werkkamer van Tim een deuk in de muur zat, maar verder was ze tevreden. De sleutels werden ingeleverd en daar trokken Marc en Tim de deur voor het laatst achter hun dicht. ‘Het was een raar moment’, zei Tim. ‘En ook wel een weemoedig moment. We hebben een erg fijne tijd aan de Newman Street gehad.’ Van buurman Frank kregen de twee journalisten bij vertrek nog een fles champagne cadeau.

Tranen
Met vriend Lex Bongers brachten Marc en Tim de laatste uren in Sydney door. Met Lex’ Suzuki Swift Sport reden ze naar een aantal highlights, zoals Tamarama Beach en Milsons Point, tegenover het Opera Gebouw. Het was vooral voor Lex een emotionele middag. Hij kreeg van Marc en Tim een ingelijste afscheidsfoto van hun drieën. ‘Hartstikke mooi, die ga ik thuis ophangen’, zei een ontroerde Lex.
Op het vliegveld van Sydney brak Lex een paar uur laten in tranen uit, vlak voor Marc en Tim naar de douane wandelden. ‘Ik ga jullie verschrikkelijk missen’, snikte Lex, die werd getroost door Marc en Arno uit Utrecht. Tim: ‘Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen van een dierbare vriend, maar gelukkig komt Lex in oktober weer naar Nederland. Dat schiet best al op.’

Hawaï
Na een negen uur durende vlucht met Qantas landde het Nederlandse gezelschap op vrijdag 12 maart in alle vroegte op Honolulu, de eerste tussenstop op weg naar Amsterdam. Dankzij het passeren van de datumgrens, maakten Marc en Tim twee keer de vrijdag mee. De vier Nederlanders brachten de eerste drie dagen door in de badplaats Waikiki. Eén van de hoogtepunten was een bezoek aan Pearl Harbor, de plek waar de Japanners op 7 december 1941 de Amerikaanse vloot aanvielen en voor een deel uitschakelden.
Marc: `Waikiki is niet zo bijzonder, het is de zoveelste variant op Benidorm, Torremolinos of Playa de las Americas, of welke drukke badplaats ook. Veel hoogbouw, drukte op straat en restaurantjes. Pearl Harbor vond ik interessant. De geschiedenis die daar is samengebald. Het bezoek aan het schip de USS Missouri was het meest boeiend.’

Op die oorlogsbodem is in 1945 de vrede met Japan getekend, in aanwezigheid van de Nederlandse admiraal Helfrich. Hetzelfde schip is in 1991 nog gebruikt bij de eerste Golfoorlog; Vanaf de Missouri zijn kruisraketten op Bagdad gevuurd. Nu is het schip een museum waar de bezoeker een indruk krijgt van het matrozenleven tussen 1940 en 1990.

Japanse aanval
De aanval van het Japanse leger op de Amerikaanse vloot in 1941 kreeg uiteraard veel aandacht. Bij die verrassingsmanoeuvre verging onder meer het schip de Arizona. Ruim 1100 bemanningsleden vonden de dood. Het schip is op de bodem van de haven blijven liggen. Boven het wrak is in 1962 een wit herdenkingsvlot gebouwd, zodat de bezoekers naar het wrak kunnen kijken. Sommige delen steken nog boven water uit. Op een muur staan alle namen van de overleden soldaten. `Een mooi sober monument’, oordeelde Marc. `Gelukkig bleef de verheerlijking van oorlog op deze plek uit.’
Een ander niet te missen hoogtepunt van het eiland waren de grote golven aan de noordkant. Wel vijftien meter hoog kunnen ze worden, beloofden de folders. Eropaf dus. `Dat viel een beetje tegen. De tocht over het eiland was erg mooi, maar de golven op de beroemde stranden waren braaf, en niet woester dan die van een gemiddelde Noordzee. Het is niet anders.'