Marc en Tim verlaten op vrijdag 12 maart hun huis aan de Newman Street. Zij hebben daar dan vijftien maanden gewoond. Het makelaarskantoor Ray & White wil zo snel mogelijk nieuwe huurders vinden. Vandaar dat het huis van Marc en Tim op de website van het kantoor belandde. Op dinsdag 9 februari was er van 17.30 uur tot 17.40 uur de gelegenheid het huis te bekijken. De huurprijs gaat 800 dollar per week bedragen (nu 785 dollar).

Zwart van de mensen
Tim was de hele dinsdag in de weer om huis en tuin op orde te brengen. Marc was voor een klus in Melbourne, dus het was Tim die poetste, veegde, sopte en het stof stoog. ’s Middags rond vijf uur, een half uur voor de aanvang van de bezichtiging, verzamelden zich de eerste mensen bij de voordeur van het huis. ‘Ik zag een paar mensen staan, maar ik probeerde daar niet te veel op te letten’, vertelde Tim.  ‘Toen om vijf voor half zes de makelaar aanbelde en ik de deur open deed, zag de straat letterlijk zwart van de mensen.  Het was ongelooflijk: vele tientallen kijkers stonden te popelen om naar binnen te mogen.’

Files
De makelaar deed binnen snel de lichten van de badkamers, wc’s en gangen aan en toen mocht de meute naar binnen. Al snel ontstonden er mensenfiles voor de trap naar boven en voor de voordeur. ‘Het was zo druk, dat mensen zich in de smalle gang niet meer konden bewegen’, herinnerde Tim. ‘Het leken wel de drie Dolle Dwaze Dagen bij de Bijenkorf. In een noodtempo vulde het huis zich met mensen.  Het was te bizar voor woorden. De makelaar werd bedolven door mensen die een aanvraagformulier wilden.’

Slaapkamer
Tim sprak over een ‘invasie van de privacy’, want de meute liep langs alle privé foto’s, kunst en andere privé-bezittingen. ‘Ik heb geprobeerd op te letten of mensen er niet met spullen vandoor gingen, maar het was bijna niet te doen. Het was zo druk, dat ik de voordeur niet goed in de gaten kon houden. Ik had dure spullen, zoals de videocamera, in een kast gezet, dus ik hoopte maar op het beste. Maar het voelde raar dat zoveel onbekende mensen opeens in je slaapkamer staan te gluren.’

De gekheid voorbij
De bezichtiging duurde geen tien minuten, maar een half uur. Rebecca van het makelaarskantoor moest ervan zweten. Een dergelijke drukte had ze nooit eerder meegemaakt. Rebecca:  ‘We hebben het een half jaar lang heel rustig gehad, maar sinds januari trekken de zaken weer aan. Deze bezichtiging overtreft alle verwachtingen. Dit was de gekheid voorbij. Ik ga snel naar huis om te douchen.’
Met en dikke stapel ingevulde formulieren verliet Rebecca de Newman Street. De rust keerde weer. ‘Het is duidelijk dat we in een zeer populair huis wonen’, lachte Tim. ‘De toeloop was heel apart.’