 |
||||
 |
Sit back, relax and enjoy. Maar ook: fasten your seatbelts voor
Het Grote Marc & Tim Interview
(deel IV, slot) SYDNEY, 1 JAN 2010 - Een stortvloed aan vragen stroomde binnen op www.onderste-boven.com voor het traditionele Grote Marc & Tim Interview. Van tamelijk absurde vragen tot en met filosofisch getinte vragen. Een paar maanden voor hun terugkeer naar Nederland geven Marc van den Broek en Tim Dekkers nog één keer zo eerlijk en openhartig en onafhankelijk van elkaar antwoord. Hun verhaal wordt gelardeerd met de leukste foto’s uit 2009.
 Wat ga je het meest missen als je terug bent?Anneke Dekkers-Dubbeldam, Oss; Eric Knauf, Melbourne; Angenieta Snoek-Dekkers, Enschede. TIM: ‘Deze vraag is bijna door iedereen gesteld en het is natuurlijk een logische vraag. Wat we zeker gaan missen is het mooie weer, de vele dagen met zon, de heldere luchten, het lekkere buitenleven, de voortreffelijke koffie in de cafés, het zwemmen in de buitenbaden, het zicht op het Opera House en de Sydney Harbour Bridge, de ferry naar Manly, maar ook het gevoel van vrijheid en zelfstandigheid.’ MARC: ‘Niet zo veel eigenlijk. Natuurlijk, het mooie weer is altijd fijn. Negen maanden zoiets als zomer. Bijna elke dag een beetje zon en als het regent, dan regent het echt. Zelden geen excuus om niet te gaan fietsen of hollen. Tja, wat nog meer? Vooruit Sydney kent een fantastische cultuur van restaurants en koffiehuizen. Voor een prikkie kun je heerlijk eten, je hoeft je eigen fornuis niet aan te steken.' Wat hebben die 4 1/2 jaar met jullie gedaan? MARC: ‘Ik denk dat ik ondanks de gekte hier in Australië redelijk mezelf ben gebleven. Professioneel gezien heb ik een indringend kijkje gekregen in de wereld die televisie heet en dat vind ik erg waardevol. Persoonlijk is de ervaring om professioneel te werken met je levenspartner heel bijzonder. We zijn partners in liefde en werk. Veel relaties gaan erdoor kapot, maar bij ons versterkt het de band.' TIM: ‘Ik denk dat onze relatie nóg completer is geworden door ons verblijf in Sydney. Voor het eerst in ons leven moesten Marc en ik samenwerken. Dat valt niet mee met twee van zulke eigenwijze karakters, maar het pakte wonderwel goed uit. We hebben ons ontwikkeld tot een soepel draaiend Mediabureau, dat ook in tijden van groot nieuws en crises snel en efficiënt kan werken. Ik denk vooral aan de grote bosbranden in februari 2009, toen we dag in, dag uit de media in Nederland, België en Denemarken hebben bediend met onze verhalen. Kranten, tv, radio, internet, we deden het allemaal. Door dit soort ervaringen zijn we nóg dichter naar elkaar toe gegroeid.’
TIM: ‘Hahaha, voorlopig geen eigen auto. Veel te duur en te onhandig! Het systeem van een leenauto bevalt ons goed, dus we zullen ons in Amsterdam gaan inschrijven voor Green Wheels.’ MARC: ‘Nee, geen auto voor de deur. Die hebben we niet in de autostad Sydney, dus waarom zullen we in de fietsstad Amsterdam een vierwieler aanschaffen? We nemen een abonnement op autodelen in Amsterdam en we zien wel. Nederland heeft redelijk openbaar vervoer en met de OV fiets moet het toch geen probleem zijn om overal te komen waar je wilt.' Welk ritme gaan jullie aannemen in hectisch Nederland? MARC: ‘Tja, ik hoop het ritme van hier. Dat wil zeggen: zo nu en dan keihard werken aan een opdracht en dan weer even wat uitrusten. In Sydney neem ik altijd de tijd om overdag even erop uit te trekken om wat te sporten. Werken kan ook in de avond als het donker is. Dat ritme wil ik in Amsterdam ook.' TIM: ‘Dat is moeilijk te voorspellen. Ook al neem je jezelf voor om niet mee te gaan in de stress en het gejakker, voordat je het weet ben je toch weer een stresskip. Het hangt er ook van af of en wat voor soort werk we in Nederland gaan vinden. Ik zie wel in dat het leven in Nederland met al z’n sociale contacten, sportclubs, bezigheden en hobbies drukker zal zijn dan in Sydney. Dat wordt wennen en weer een nieuwe balans vinden.’
TIM: ‘Ik zal altijd een speciale band blijven houden met Australië. Daar ligt een klein deel van mijn leven. Maar ik koester geen bijzondere liefde voor Australië. Daarvoor heeft het land te veel zijn beperkingen en tekortkomingen.’ MARC: ‘Ik heb nooit zo lang in een ander land gewoond als Australië'. Een warm plekje, ja ik denk het wel. Het nieuws uit het land blijf ik met interesse volgen, al zal dat na verloop van tijd wat slijten. Maar als ik op vakantie ga en ik heb genoeg geld om een lange reis te maken, dan laat ik Australië lekker links liggen. Ik heb het wel gezien hier. Genoeg andere plekken te ontdekken.' Wat is er veranderd op spiritueel gebied? MARC: ‘Leuk dat je dat vraagt. Kijk, met Kerstmis ging ik tot mijn eigen verbazing naar een christelijke kerstviering van de homokerk in Sydney. Ik heb niets met het geloof, maar vind het altijd boeiend als mensen bij elkaar komen om iets te doen. Dus vind ik die bijeenkomsten wel grappig. Ik zing de kerstliedjes mee en ga zelfs ter communie, al lijkt dat in niets zoals dat in de katholieke kerk gebeurt. Ik weet niet of ik dit ga doen als ik terug ben in Amsterdam.' TIM: ‘Moeilijke vraag. In de afgelopen vier jaar zijn we meer dan ooit aangewezen geweest op onszelf. Vooral in tijden van tegenslag was dat extra zwaar, denk aan de buikhernia-operatie van Marc, de beroving op Bali en recent nog de sleutelbeenbreuk van Marc. Dat waren moeilijke en soms verdrietige momenten. Je voelt je dan een beetje ‘alleen op de wereld’. Je moet geloof houden in een goede afloop en sterk zijn. Op zulke momenten wil je kracht putten uit een bron van het leven, wat die ook moge zijn. Na afloop van zo’n crisis heb je het gevoel dat je weer extra leeft.’
TIM: ‘Het heeft lang geduurd, maar in Sydney hebben we een kleine, maar leuke vriendenkring opgebouwd. Denk bijvoorbeeld aan Lex Bongers, die we op Koninginnedag 2008 in Sydney hebben leren kennen. Hij is een goede vriend geworden. Eindelijk voelen we ons een beetje geïntegreerd. Maar vrienden zijn als eb en vloed: ze komen en gaan. Ik heb er vertrouwen in dat onze goede vrienden van vier jaar geleden in Amsterdam straks weer onze goede vrienden zijn. Een verblijf in het buitenland kan ’ MARC: ‘Er zijn nu twee vriendenkringen. In de Amsterdamse is niet bijster veel veranderd (dat denk je dan), maar dat kun je pas beoordelen als je weer terug bent. Sommige mensen zijn wat verder af komen te staan, anderen zijn dichterbij gekomen, ondanks de afstand . Bert en Eep zijn hier twee keer geweest, dat vind ik heel bijzonder. Wat is het fijnste van terugkomen? Wat heb je het meeste gemist? MARC: ‘Thuiskomen is het oude vertrouwde weer om je heen. Ik ben toch meer Nederlander dan ik dacht, dus ik ga genieten van het groene gras in de weilanden, de koeien in de wei, het gekanker in de straten, het onvriendelijke personeel in de winkels, het hoort er allemaal weer bij. Wat heb ik het meeste gemist? Ik denk vrienden en familie in de nabijheid en het missen van belangrijke gebeurtenissen in hun leven, zoals nieuwe kinderen en trouwpartiijen en verjaardagen. TIM: ‘Het weerzien met familie en vrienden, de vertrouwde dingen, het ongestoord fietsen door Amsterdam, het (opgeknapte) huis aan de Weesperzijde, en het bruin broodje ossenworst met mosterd bij café De IJsbreker.’
TIM: ‘De verworvenheden in Nederland. Australië is op veel punten hopeloos ouderwets: homohuwelijk, emancipatie, abortus, euthanasie, een groener milieu. Nederlanders zijn een meester in het klagen over van alles en nog wat. Maar op 16.000 kilometer afstand merk je pas dat de Nederlandse samenleving zo slecht niet is, Geert Wilders ten spijt.’ MARC: ‘Wat ik hier waardeer is dat mensen soms oprecht oppervlakkig erg vriendelijk kunnen zijn. Het stelt niets voor, maar het maakt het leven van alledag in de straten een stuk aangenamer. Personeel dat vriendelijk `How are you?' roept; mensen in de straat die beleefd zijn. (mits ze niet in hun auto zitten, want dan veranderen de meesten hier in onbeschofte bullebakken die het liefst fietsers onderste boven rijden.)' Wat gaat de toekomst jullie brengen? TIM: ‘Ik citeer met liefde Doris Day: Que sera, sera, what ever will be, will be, the future is not ours to see, que sera, sera.’ MARC: ‘De toekomst brengt een zonsopkomst elke dag en een zonsondergang een paar uur later. Je weet het niet. Gaan we het bedrijfje een beetje doorzetten? Ga ik toch weer een baan zoeken? Maar ja, wie neemt nu een 55-jarige aan? We moeten doorwerken tot 67, maar niemand die je aanneemt, omdat je te duur bent. Dat vind ik schijnheilig (dat moest ik even kwijt). Zie je mogelijkheden om met je mediabureau een plek op de Nederlandse markt te veroveren? Is er een niche waarop je je gaat richten? Wat gaan jullie straks doen? Zijn er wel mogelijkheden voor jullie? MARC: ‘Ik heb hier veel over nagedacht. In Australië hebben we geen concurrentie in onze niche. Niemand anders kan Nederlandstalige video maken, dus dat is gemakkelijk. In Nederland ligt dat wat anders, concurrentie genoeg. Ik denk er wel eens over om voor stichtingen en dergelijke video's te gaan maken, die dan niet helemaal 100 procent top zijn, maar voor een prijs ver onder wat een `professioneel' videobedrijf vraagt. Voordat je een beeldje op de band hebt staan, ben je al duizenden euro's verder. Dat moet sneller, goedkoper en efficiënter kunnen.' TIM: ‘Ons Mediabureau was in Sydney zo succesvol, omdat we praktisch de enigen waren die de Nederlandse media zo multi-mediaal konden bedienen. In Nederland is dat anders: daar stikt het van de cameraploegen, persbureaus, freelancers, journalisten en anderen. We zullen dus een nieuw kunstje moeten leren om brood op de plan te krijgen. Misschien dat we video’s kunnen maken voor lokale omroepen of ideële instellingen. En met internet zijn er genoeg mensen die behoefte aan videofilmpjes. Wellicht ligt daar een toekomst.’
TIM: ‘Ik heb daar geen problemen mee. Als journalist kun je gemakkelijk doorwerken tot je tachtigste, mits je geen rare dingen hoeft te doen.’ MARC: ‘Mee eens. Ik vind werken helemaal niet erg, maar het moet er wel zijn. Ik, geboren in 1955, behoor tot de eerste groep die te maken krijgt met de nieuwe AOW-leeftijd. Maar het idiote is dat niemand zit te wachten op mensen van 50 en ouder die willen werken. De meeste werkgevers kiezen, om begrijpelijke redenen voor jongeren. Ze zijn goedkoper, plooibaarder en kneetbaarder. Dus als er werk is, prima om door te gaan tot 67., anders vind ik het een schandalige regeling.' Wanneer vieren we in 2010 Sinterklaas met de familie Dekkers? MARC: ‘Tja, dat soort dingen gaat tot het vaste repertoire horen. Ik denk dat Sinterklaas 2010 voor de familie Dekkers bijzonder wordt, omdat de verloren zoon weer in de buurt is. En zijn vriend ook: dus wat gaan we doen?: Zondag 5 december 15.00 uur Weesperzijde in Amsterdam. Wat vinden jullie ervan?' TIM: ‘Hele goede vraag, complimenten! Ik heb met lede ogen gezien hoe dit prachtige familiefeest in de verdrukking dreigde te komen de afgelopen jaren en dat is jammer. Ik wil graag Sinterklaas nieuw leven inblazen en zelfs Marc doet met frisse tegenzin mee. Dus ik zou zeggen: houd zaterdag 4 december of zondag 5 december vrij! Plaats van handeling: Amsterdam, Weesperzijde.’ Wat hebben jullie met Kerst gegeten? Gevulde kangoeroe of wat anders? TIM: ‘Gevulde Kangoeroe? Met Marc als vegetariër? Wij hebben een bescheiden maaltijd voorgeschoteld gekregen van onze loge Richard van Nuland. Hij heeft als voorgerecht mozzarella met tomaten gemaakt en als hoofdgerecht een groententaart. Verantwoord feestelijk!’ MARC: ‘Als full time vegetariër laat ik de kangoeroes maar liggen, laat staan dat ik er een zou vullen. Nee, gewoon wat we normaal eten. Ik heb nooit begrepen wat Kerst en overvloedig eten met elkaar te maken hebben. Dus wat sla, een ding uit de over en wat vers fruit toe. Gezond, voedzaam, lekker, zoals het elke dag moet zijn.
MARC: ‘Gelukkig niet dus (zie boven). Maar dat is Nederland toch ook niet zo?' Zijn er mensen die het erg vinden dat jullie weg gaan uit Australië? TIM: ‘Zeker, heel wat. Zoals ik al eerder zei, hebben we na vier jaar een kleine kring vrienden opgebouwd. Ik denk dat mijn tennisvriend Rod Chilmaid mij het meest zal missen: dank zij mij kon hij iedere week glansrijk winnen met tennis. Die ego-boost heeft hij straks niet meer.’ MARC: ` Ik spreek wel eens af met Wen, een Chinese man van in de 40 die een beetje eenzaam is. Hij loopt altijd met zijn ziel onder zijn arm en ik probeer hem wat op te vrolijken en wat te kletsen. Hij heeft gezegd dat het jammer is dat ik weg ga.' Nemen jullie cadeautjes mee als jullie terug komen? TIM: ‘Ehhh, wellicht. We nemen in ieder geval een container met onze spullen terug naar Nederland. Alleen zal die container zo’n drie maanden onderweg zijn.’ MARC: ‘ Nee, geen cadeaus. Er is geen ruimte voor in de tassen en wat moet je meenemen uit Australië? Je kunt in Nederland toch alles krijgen. Nee het cadeau is dat we in de buurt zijn van iedereen en ik hoop dat dat voldoende is.' Waarom heb je in Godsnaam zo'n tattoo op je arm gezet? TIM: ‘Die vraag zal voor mij zijn, want Marc heeft geen tattoo. Ik heb in Sydney een ster op mijn rechter bovenarm laten zetten. Waarom? Omdat ik dat mooi vind. Ik heb nu een tattoo uit Amsterdam (Kuifje), een tattoo uit Ibiza (een salamander) en een tattoo uit Sydney. In Australië zijn tattoos enorm populair. Iedereen en alles loopt ermee rond, van bouwvakkers tot en met yuppie-dames. Soms zijn mensen met hun tattoos wandelende kunstwerken.’ Welk Mardi Gras-feest is leuker: the Bondi Beach Party of the Pool Party? MARC: ‘Een vraag voor de insiders. In maart is het homocarnaval in Sydney onder de naam Mardi Gras. Er gebeurt van alles wat, zoals een feestje op het strand en een feestje bij een zwembad. Beetje muziek, drankje in de hand en de uren vullen zich zonder problemen. Deze twee activiteiten zijn nieuw op de kalender. Ik denk echter dat het strand leuker is dan het zwembad. Het strand is toch echt Australië. Alleen hopen dat het niet regent.' TIM: ‘Het zwembad-feest is vlak na de Harbour Party, dus dat lijkt mij minder geschikt. De party op Bondi Beach is op vrijdag overdag. Ik denk dat ik beide feestjes oversla. Je moet keuzes maken in het leven en deze twee evenementen zijn de minste van Mardi Gras.’
TIM: ‘Ja, dat zijn we zeker van plan. Afgelopen jaren vonden we het kijken naar de parade te saai. Ik heb wekenlang gedacht dat Marc en ik gaan meelopen in een Michael Jackson-groep. Marc had die uitnodiging gekregen via Facebook, zei hij. Ik vond dat zo-zo, want ik ben geen fan van de pedo-rocker. Maar toen we goed keken, bleek het een groep rond George Michael te zijn. That’s different cook… George Michael geeft tijdens de Mardi Gras concerten in Sydney. Voor de groep hebben zich 130 mensen aangemeld, dus het wordt vast gezellig op zaterdag 27 februari!’ MARC: ‘Ja, inderdaad. Dit wordt de vijfde parade die we meemaken. We hebben drie keer meegelopen en een keer gekeken. Meelopen is veel en veel leuker. Dit jaar gaat een groep mensen lopen als eerbetoon aan George Michael, die op bezoek is in Sydney. Tim en ik gaan daar aan meedoen.' Zijn jullie al aan het inpakken, of willen jullie eigenlijk stiekem wat langer in Sydney blijven? MARC: ‘Heel soms, ja heel soms, denk ik: `We hadden toch dat visum moeten verlengen, we kunnen hier wel wat doorwerken.' Maar dat is heel soms. Australië is een mooi land, vertel ik aan mensen, maar het is niet mijn land. Ik heb het al eerder gezegd: ik zou hier niet oud willen worden Maar inpakken doen we nog niet. Zo nu en dan gooien wat spullen weg, die we niet willen meenemen, maar de dozen liggen opgevouwen in de berging. Wel zijn er drie bedrijven langs geweest die ons hebben verteld hoeveel het kost om de container naar Nederland te sturen. Nou ik kan zeggen, dat valt niet mee, maar dat hoort er allemaal bij.' TIM: ‘We hebben drie verhuisbedrijven over de vloer gehad die een offerte maakten voor onze terugkeer naar Nederland. Inpakken doen we nog niet, maar we zijn wel bezig met het weggooien en organiseren van dingen. Willen we stiekem wat langer blijven? Het is een bekend gegeven in de psychologie, dat je positiever ingesteld raakt naarmate de vertrekdatum dichterbij komt. Wij zijn niet anders. Met de hoge werkloosheid in Nederland is dit niet het beste moment om terug te keren, maar we staan volledig achter ons besluit. Het is goed zo.’
TIM: ‘Wij kunnen niets doorverkopen. Onze mondelinge afspraken met media vloeiden voort uit de persoonlijke contacten die we hadden. Een opvolger moet zelf zijn of haar opdrachtgevers zien te vinden. We hebben het afgelopen jaar circa tien mensen op bezoek gehad die allemaal plannen hadden om onze post in Australië over te nemen. Kennelijk hebben we het toch aardig gedaan hier. Van al deze mensen is er één persoon die serieuze plannen én een visum zegt te hebben om ons in maart op te volgen. Als dat goed gaat, dan blijft Down Under dus een beetje in het nieuws.’ MARC: ‘Helaas is het mediabureau geen tandartsenpraktijk met een bak vol patiënten die je kunt doorverkopen. Het gat dat wij achterlaten moeten anderen opvullen en onze opdrachtgevers moeten beslissen of ze met de nieuwkomer in zee willen. Daar wil en kan ik geen rol in spelen. Wie weet dat we het beeldarchief kunnen doorverkopen, dat is nog iets.' Hoeveel dagen hebben jullie nu in Sydney gewoond als jullie straks vertrekken? MARC: ‘Als gelouterd ‘turflulletje’ wil ik deze vraag graag beantwoorden. Bij mijn vrienden in Amsterdam sta ik bekend dat ik alles in boekje bijhoud, vooral sportprestaties. Maar ook dit heb ik op een rijtje staan. We zijn op 12 november 2005 in Sydney geland en zullen op 12 maart 2010 Sydney verlaten. Dat zijn dus 1611 dagen (een schrikkeldag in 2008). Daarvan zijn we grofweg tien weken in het buitenland geweest, dus blijven er netto 1541 dagen over. Tim iets minder dan ik, want hij is twee keer alleen twee weken naar Nederland geweest.
TIM: ‘We gaan beslist niet elke morgen meer de kranten The Australian en The Sydney Morning Herald lezen en zeker niet naar de Australische tv-journaals kijken.’ MARC: ‘Tja, ik denk dat het leven uiteindelijk overal hetzelfde oerritme heeft. Opstaan, krantje lezen, naar het werk of wat dan ook. Dat zal de eerste week in Nederland ook zo zijn. Ik vind dit een lastige vraag. Ik ben meer een mens van dingen doen en niet van dingen niet-doen. Maar vooruit, we zullen zeker de eerste week in Amsterdam, het is dan april, niet lekker buiten op een terrasje een bakje doen, iets dat we in Sydney bijna het hele jaar deden.' Welke goede Australische gewoonte nemen jullie straks mee naar Amsterdam? MARC: ‘Een goede Australische gewoonte is om niet met de deur in huis te vallen, maar een beetje ouderwets kennis te maken. `Hoe gaat het met U?' `O. Fijn, mooi met mij ook' en dan langzaam beginnen. Dit ga ik proberen. Verder wil ik op straat met een vrolijk, zonnig gezicht naar de mensen om je heen kijken. Iets dus van het oppervlakkige zorgeloosheid mee nemen naar het soms wel erg jachtige Nederland.' TIM: ‘Genieten van het leven.’
TIM: ‘Wat maakt Sydney leuker dan Amsterdam? De tientallen stranden, de prachtige haven met het Opera House en de Harbour Bridge en het zwemmen in de vele 50 meter openluchtbaden, met het Andrew Boy Charlton als hoogtepunt. Wat Amsterdam leuker maakt dan Sydney zijn het fietsen door de stad, de kleinschaligheid, de tolerante sfeer, de architectuur, de sociale contacten en de sneeuw met Kerst.’ MARC: ‘Sydney is leuker vanwege de mooie stranden om de hoek, de fraaie cafés waar je voor een habbekrats kan eten, de fantastische zwembaden, maar dan heb je het voor een groot deel wat mij betreft wel gehad. In dit antwoord ligt ook besloten waarom we terug gaan naar Nederland. Amsterdam, of liever Europa, biedt gewoon meer, veel meer. Meer cultuur, mooie gebouwen en een liberaler, opener klimaat dan Australië, dat soms erg rechts is. Het lijkt vaak alsof de dollar het enige is dat telt.' Ja Tim, er brandt eigenlijk maar één vraag op mijn lippen: hoe staat het met de backhand? Of is het racket inmiddels onder t stof verdwenen? TIM: ‘Nee, het tennisracket is niet in de kast verdwenen. Ik tennis elke week en ik word elke week opnieuw genadeloos in de pan gehakt door mijn ervaren tennisvriend Rod. Dankzij jouw tennislessen is mijn backhand aanzienlijk verbeterd; ik sla soms winners daarmee! Maar mijn backhand blijft één van mijn vele zwakke punten. Nog zoveel te leren! Ik blijf oefenen en geef niet op. In Amsterdam reken ik op je coaching!’ Wat voor nieuwigheden hebben jullie de laatste paar maanden nog ontdekt in Australië? MARC: ‘Nu het vertrek nadert, doe je dingen die je nog (moet) doen. Zo waren we nog een paar dagen op Vanuatu in de Stille Zuidzee, een bestemming waar je vanuit Europa niet snel zult heen gaan. Ook in Sydney blijven we dingen ontdekken. Met oudjaar filmden we in de wijk met de Sydney-ambtswoning van de eerste minister. Daar waren we nooit geweest. Ook heb ik onlangs nog een paar routes gefietst in de buurt die ik nog moest ontdekken. En ik ben met Tim een weekje wezen fietsen in het grensgebied van Nieuw Zuid Walen en Queensland. Erg mooi en helemaal nieuw voor ons.' TIM: ‘Nieuwigheden? Ik ben eindelijk in Kakadoo National Park geweest in het noorden van Australië. Dat was tijdens een reportagereis, georganiseerd door de Australische regering. Erg mooi. En Marc en ik zijn een half jaar geleden een paar dagen wezen fietsen in het Hinterland: een prachtig natuurgebied langs de grens tussen New South Wales en Queensland. Met zijn groene weiden, heuvels en valleien leek dit gebied veel op midden-Frankrijk. Het was een aangename verrassing: dat Australië ook dit te bieden heeft!’ Welke tijd gaat Marc lopen bij de komende Zevenheuvelenloop in Nijmegen? MARC: ‘Tja, die Zevenhevuelenloop, een topnummer op de sociale agenda van de Van den Broeken. Elk jaar ging ik daar heen, en altijd liepen er wat broers mee over de 15 kilometer. Daarna uitgebreid nakletsen bij mijn lieve zus Carla, die dus in Nijmegen woont. Dus staat 21 november 2010 al in mijn agenda. Ik ben er weer bij. Hoera.
TIM: ‘Wat mij het meeste tegen staat is het conservatisme in Australië en het populisme bij de politici. Het is treurig om te constateren, maar in dit land is amper lange termijn visie. De machthebbers hier kijken niet verder dan de volgende opiniepeiling of de volgende verkiezingen. Duurzame energie, ruimtelijke ordening, gezondheidszorg, de inrichting van de verzorgingsstaat, politici rollen van incident naar incident. Politiek bedrijven betekent hier het verzinnen van lekkere soundbites voor de tv. Ik verlang naar de vooruitstrevendheid van Nederland, maar misschien is dat een illusie.’ MARC: ‘Het verkeer in Sydney staat me enorm tegen. Als fietser vind ik dat de andere weggebruikers je met een beetje respect moeten behandelen. Niet dat het in Nederland allemaal zo goed gaat, maar daar ben je iemand op de fiets. Hier ben je een verdwaasde ecofreak die geen geld heeft voor bus of auto. Het is hier auto, auto en auto. Je eerste dag in Amsterdam, je wordt wakker, wat gaan jullie doen? MARC: `Die dag is zaterdag 27 maart 2010. De laatste dag van de wintertijd. Ik denk dat als je wakker wordt, je denkt: waar ben ik? Langzaam dringen de Amsterdamse muren mijn hersenen binnen, ik snuif weer de geur van het hout en de stenen, ik ga (eerst contactlenzen in) naar beneden om lang uit het raam te kijken. En dan, naar buiten, voor toch maar een Volkskrantje Bij mijn geliefde bakker Hartog stop ik dan voor supervers volkorenbrood. Dat heb ik de afgelopen jaar zo ontzettend moeten missen. We zijn weer geland'. TIM: ‘Ons inschrijven in het bevolkingsregister van Amsterdam. En natuurlijk een zesgranenbrood kopen bij bakker Hartog.’ Hoe houden jullie je relatie al zo lang zo leuk en sprankelend (of vergis ik mij?), wij willen het geheime recept ook graag weten? MARC: ‘Als jongere broer zal ik mij over deze vraag ontfermen. Je vergist je niet, de relatie is leuk en sprankelend en het avontuur in Australië heeft daar zeker toe bijgedragen. Samen nieuwe, ingewikkelde dingen ontdekken en er het beste van maken. Dat gaat natuurlijk ook van au, maar het is enorm spannend om te doen. Waarom de relatie zo leuk is en blijft, is omdat ik de hoofdprijs heb gewonnen in de loterij. Voor een deel gewoon geluk dus. Maar dat blijft niet komen, natuurlijk. Elkaar vrijlaten (klinkt simpel), dingen alleen doen en de liefde altijd laten winnen. Zoiets denk ik.'
MARC: ‘Ik ben het met je eens. We zijn goed bezig geweest. We hebben genoeg gewerkt om het hier vol te kunnen houden. Voor niks gaat de zon op, dus er moet ook wat worden verdiend. Ik denk dat we Australië een klein beetje op de Nederlandse kaart hebben gezet. We hebben hoogwaardige journalistieke producties gemaakt, zoals over Tuvalu en de bosbranden bij Melbourne, om er een paar te noemen. TIM: ‘Zijn we goed bezig geweest? Zeker vind ik dat wel. Zowel op journalistiek/zakelijk gebied als op relationeel gebied. We hebben ondanks de sombere voorspellingen vooraf ons hoofd meer dan boven water gehouden. We hebben zelfs het crisisjaar 2009 glansrijk doorstaan. Voorwaar een hele prestatie in een land waar amper hard nieuws is. En ook qua relatie hebben we winst behaald. Ik wist al dat Marc de man van mijn leven was, maar na de jaren in Sydney is Marc mijn superman geworden. Ik ben een bofferd!’
TIM: ‘Qua werk denk ik aan twee dingen: de documentaire over het bedreigde eiland Tuvalu en de verslaggeving van de grote bosbranden in Victoria.’ MARC: ‘Ik sluit me aan bij Tim, maar ik was ook trots op de Nieuwjaarsreportage 2006. Ik had nauwelijks ervaring met monteren en we moesten in hoog tempo twee minuten monteren voor het half acht Nieuws van RTL. Dan ging boven verwachting goed en het item was keurig op tijd in Hilversum. En zo zijn er een heleboel dingen om trots op te zijn. Ik ben er ook trots op dat we als echtpaar succesvol ons bedrijfje hebben gerund. Meningsverschillen: voortdurend, maar we zijn er altijd uitgekomen.' Zoals jullie weten, heb ik jullie leren kennen via Bert; op jullie afscheidsfeest. Geven jullie nog als afsluiter van vier jaar Australië een 'hallo-wij-zijn-weer-terug-in-Nederland-feest? MARC: ‘Ja ik herinner me dat nog goed dat je ineens met Bert meeging naar ons. Bert was zo opgetogen toen, jij wat verlegen (wat begrijpelijk is). Op de laatste dag van ons verblijf leerden we een nieuw iemand kennen. En je bent twee keer hier geweest. Dus jij moet weer komen op, wat je zo leuk zegt, een Hallo-we-zijn-weer teug-in-Nederland feest? Dat ga ik combineren met mijn verjaardag op 1 mei. Dan word ik (sst ,niet doorvertellen) 55. Het huis is dan een beetje verbouwd, dus dat kan iedereen dan ook komen bekijken.' Wat zouden jullie zelf nu eigenlijk het liefst willen: één, twee of geen katten terug naar de Weesperzijde? TIM: ‘Als eigenaar van de poezen Bondi en Sydney is deze vraag voor mij. Het was een zegen dat de poezen bij jullie in Diemen mochten logeren. Heel veel dank daarvoor! Volgens de gemaakte afspraak nemen wij de katten terug als jullie ze niet meer willen. Maar ik hoop dat ze allebei in Diemen mogen blijven. En dan vooral om het welzijn van Bondi en Sydney zelf; ze hebben de afgelopen vier jaar heerlijk buiten in de tuin en in jullie wijk kunnen rondlopen, zonder gevaar om van een hoog dak af te vallen. Ik houd mijn hart vast als Bondi, de poes met zelfmoordneigingen, weer op tweehoog moet komen wonen. We zouden natuurlijk kunnen kiezen om alleen Sydney naar de Weesperzijde terug te halen. Maar hoe wreed is het om de twee poezen na al die jaren uit elkaar te halen? Maar nogmaals: afspraak is afspraak. Als jullie Bondi en Sydney niet meer willen, dan zullen wij van onze woning een soort Colditz maken, waaruit ontsnappen niet mogelijk is.’
MARC: ‘Ja, nu klapt Tim een beetje uit de school. Ik kan inderdaad ontzettend foeteren op de computer die vaak dingen doet die ik niet wil. Of die met onbegrijpelijke foutmeldingen komt. Als technische man was ik verantwoordelijk dat de filmpjes in Nederland kwamen en de website elke week weer werd ververst. En dat hoeft in Nederland niet meer, Nou ja, dat hangt er een beetje van af. Als we ons bedrijfje voortzetten, dan moeten we een webiste hebben, dus dan kan ik weer lekker doorgaan met fröbelen achter de computer. Misschien is het leuk om de column Fair Dinkum een tijdje door te zetten, maar dan over dingen die ons in Nederland opvallen.' Tim, je gaat in Sydney trouw naar de sportschool om de hoek, om je strakke lijf strak te houden. Je wordt in 2010 50 jaar. Hoe moet dat verder? TIM: 'Ik ga in Amsterdam opnieuw naar de sportschool. Ik weet niet of ik me de Splash-gym op de Looiersgracht nog kan veroorloven, dat is de gym, waar ik jarenlang naar toe ben gegaan. Maar ik heb gezien dat er in de buurt van de Weesperzijde een nieuwe sportschool is gekomen. Misschien dat ik weer kan gaan sporten met vriend Henk Burger, zoals vroeger. Juist omdat ik dit jaar vijftig wordt, is het zaak om je lijf een beetje bij te houden. Een sixpack krijg ik niet meer, maar dat hoeft ook niet. Als ik maar geen Dik Trommetje wordt.'
TIM: 'Religieuze trekjes? Wij? Sprak de vrouw die dagenlang zwijgend in een klooster heeft doorgebracht... Bij Marc komen soms katholieke oergevoelens boven, maar verder zijn we niet in de Heer gevaren. Zo'n kerstdienst in de homokerk is meer een fascinerend samenzijn met allerlei mensen dan een diep religieus gebeuren. Maar een beetje bezinning kan af en toe niet kwaad. Even stilstaan bij de gekte om je heen.' MARC: `Iik denk van niet. Kijk, een wit voetje halen bij mijn schoonmoeder hoef ik niet. Ze accepteert me voor de honderd volle procent, zoals ik ben. Trouwens, ik ben één van haar drie favoriete schoonzonen, zegt ze altijd. Maar toch zit de katholieke vorming van vroeger in je botten en gewrichten. En dan zeker in een nieuwe situatie als Australië ga je met kerstmis naar de homomis, hoewel ik eigenlijk niets om dat feest geef. Ook bij het bezoek van de paus in 2008 aan Sydney met de Wereldjongerendagen zag ik de kracht van religie. Het is voor mij meer een manier om mensen bij elkaar te brengen, want daar gaat het uiteindelijk om in het leven, dat je niet alleen staat. Dat kan de kerk zijn, of de hardloopclub of de postzegelvereniging.' wat is je `ideale´opdracht? Misschien hebben jullie hem al gehad, misschien komt ´ie nog? MARC: 'Oef, lastig. Opdracht, wat is dat? De ideale werkopdracht is de vraag om elke week twee minuten een leuke video van Australie te maken van ongeveer twee minuten. Beetje vastigheid, toch lekker veel vrijheid. Of moet ik opdracht veel ruimer zien: samen met Tim er wat zien te maken in Australië. En in die opdracht zijn we geslaagd.'
TIM: ‘Hahaha, dat kunnen vele vragen zijn. Bijvoorbeeld: hoe is het met jullie seksleven gegaan in Sydney? Of: Zijn de Australische gays nu mooier dan de Nederlandse homo’s? En ook: is Tim meer van Aziatische jongens gaan houden? Omdat die vragen niet zijn gesteld, houden we die antwoorden voor onszelf.’ MARC: ‘Ik had wel een vraag verwacht over een dieptepunt. Zoiets van: hebben jullie er weleens aan gedacht om stante pede terug te gaan naar Nederland? (Nee hoor.) Hebben jullie wel eens een Australier door de telefoon getrokken, omdat hij zijn afspraak weer eens niet nakwam? (Ja.) Of doorvragen over de relatie: `Hebben jullie weleens met borden naar elkaar gegooid?" (Nee.) Onze vrienden zijn mild, heel mild en positief ingesteld. Ze kijken naar de toekomst en zo hoort het ook. Ik vind het fijn om weer bij jullie in de buurt te komen wonen.' |
 
Na vijf jaar weg vijf uur te laat op Schiphol
Lekker skiën in laatste week voor terugkeer Marc en Tim in ijle kou op dak van Hawaï Na emotioneel vertrek uitblazen op Hawaï Weemoedig afscheid van vrienden SydneyVertraging verbouwing Weesperzijde Marcheren door Sydney voor Mardi Gras Naakte fotosessie op voor Opera House Laatste drie weken in Australië zijn druk Asbest gevonden bij werk Weesperzijde Pretentieloos vermaak op cruise voor homo's Stormloop kijkers op huis Newman Street Kamperen op goddelijk strand boven Sydney Afscheid van vrienden in koud Melbourne Isolatie Weesperzijde is begonnen Bouwvakkers aan de slag op Weesperzijde Het Grote Marc & Tim Interview (IV, slot) Regen kan de kerst in Sydney niet bederven Eventjes op reis naar Vanuatu in de Pacific Japanse Sinterklaas op bezoek in Sydney Demonstreren voor het homomuwelijk |
||
 |
||||
 |
||||
 |
||||
| wijziging op: 29-03-2010 | ||||
.jpg)
.jpg)
Blijf je een warm plekje houden voor Australië?.JPG)
In welke mate is de vriendenkring veranderd?.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Is het Mediabureau al goed doorverkocht, of moeten we straks het nieuws over Down Under hier gaan missen?
Wat gaan jullie straks de eerste week terug in Nederland beslist niet doen?.jpg)
Wat maakt Sydney leuker dan Amsterdam (nee, niet het weer!) en wat maakt Amsterdam leuker dan Sydney?.jpg)
.jpg)
Wat ik mij af vraag is, of jullie zelf al terug hebben gekeken naar de afgelopen vier jaren wat jullie zoal hebben gedaan/gemaakt. Ik zelf vind dat jullie veel en goed bezig zijn 'geweest'. Vinden jullie dit zelf ook of hadden jullie het anders verwacht?
Waar ik ook benieuwd naar ben, is wat jullie het meest is bij gebleven in het werk. Waar zijn jullie het meest trots op (misschien is het ook wel buiten jullie werk om...)?.jpg)
Marc, je bent jaren heel druk geweest met het onderhouden van de website Onderste-Boven.com. Ga je dat niet missen straks in Amsterdam? Nooit meer dat gemopper en gescheld op de computer? Of ga je door met de website? Maar dan moet de website toch in het Engels voor de Australische vrienden in Sydney?
Beginnen jullie toch wat religieuze trekjes te krijgen of doen jullie maar alsof om de eenzame kerst door te komen daar, danwel bij moeder een wit voetje te halen? (ha,ha)
Welke vraag is er nog niet gesteld, maar hadden jullie eigenlijk wel verwacht?