Fysiotherapie is nodig voor volledig herstel

Dokter verklaart sleutelbeen Marc
zo goed als genezen na breuk

SYDNEY, 22 NOV. 2009 - De artsen van het Royal Prince Alfred Ziekenhuis in Sydney hebben het sleutelbeen van Marc van den Broek voor genezen verklaard. Nadat de arts de laatste röntgenfoto's van de schouder had bestudeerd, verklaarde hij tevreden te zijn. `Het zit weer mooi aan elkaar', zei hij. `Ik hoef je niet meer te zien.'

Daarmee kwam een einde aan de regelmatige bezoeken aan de botbreuken-kliniek van het ziekenhuis. Vanwege het veelal lange wachten waren die bezoekjes geen pretje. De assistenten maken geen precieze afspraak. Je moet maar komen en wie het eerste komt, die is het eerste aan de beurt.
Bij de eerste afspraak was Marc keurig om 8.30 aanwezig, zoals op het briefje stond, maar pas om 12.15 had de dokter tijd om even te kijken. Klagen had geen zin. `Zo gaat het hier nu eenmaal.' De volgende keren was Marc daarom al voor achten aanwezig, het wachten duurde dan minder lang.

Vriendelijk
De dokters waren over het algemeen wel vriendelijk, ondanks de bijzonder lange werkdagen die ze moesten maken. Bij het tweede bezoek na de val oordeelde het hoofd van de bottenkliniek dat opereren waarschijnlijk onvermijdelijk was. De twee stukken van het bot waren te ver van elkaar verwijderd, zodat hem spontane genezing onwaarschijnlijk leek en heel lang zou duren. (zie bovenste foto).
Na de operatie trok de pijn langzaam maar zeker weg. De eerste dagen kon Marc zijn hand niet boven zijn hoofd bewegen, maar dat ging steeds een stukje beter. Ook het zwemmen in het zwembad hielp mee aan het herstel. Bij het laatste bezoek hief Marc beide handen boven het hoofd, wat hem een complimentje opleverde van de dokter. Sommige mensen kunnen hun hand helemaal niet optillen. 'Jou lukt dat wel.'
Het plaatje op het sleutelbeen is mogelijk een bron van zorg voor de toekomst. `Als ik jou was, zou ik het laten zitten, maar als het niet lekker voelt, kun je het eruit laten halen. Maar dat is weer een operatie, dus weet waaraan je begint.'

Pijn
Het strekken en buigen deed nog wel een beetje pijn. De pijn zat vooral in de bovenspier van de rechterarm. De plek rond de breuk was zo goed als pijnvrij, al voelde de huid nog wel een beetje verdoofd aan. Vandaar dat een bezoek aan de fysiotherapeut handig leek. Op het ziekenhuis was ook een grote afdeling fysiotherapie die de schouder wel even onder handen zou nemen. Bij deze afdeling liep het maken van afspraken gelukkig wel normaal. Bij de eerste afstraraak om drie uur, kwam de fysiotherapeut al na een minuut of vijf opdagen.
Deze medicus bevestigdede dat de breuk prima was geheeld, maar dat er een kleine blessure over het hoofd was gezien, omdat er geen echo van de schouder was gemaakt. Het schoudergewricht kan niet gemakkelijk meer in het gewricht draaien. `Een gevolg van de val', zei de fysio. `Voeg daarbij dat de spieren helemaal verslapt zijn en dus is er pijn.' Hij ging meteen aan de slag om de pijn te verminderen met allerlei drukoefeningen op de schouder. Het leek inderdaad alsof de pijn verminderde. De fysiotherapeut zette er haast achter. Over drie dagen weer komen, zei hij. `En ga lekker door met zwemmen, fietsen en hardlopen, daar word je alleen maar sterker van.' Het klonk als muziek in de oren van Marc.