Voor Marc en Tim zijn enerverende dagen aangebroken. Behalve voor de laatste feesten ter ere van het homofestival Mardi Gras, maken ze zich op voor de verhuizing naar Nederland. ‘Volgende week staat het verhuisbedrijf op de stoep, dus we zijn al druk bezig met het pakken van spullen’, vertelde Tim. ‘Zaterdag 6 maart hebben we thuis een afscheid georganiseerd voor onze vrienden in Sydney en de gasten uit Nederland. Dat belooft een drukke bedoeling te worden.’
Het huis aan de Newman Street is intussen volgestroomd met vrienden. De nieuwste gasten waren Marc Cornelissen en Arno van Breemen uit Utrecht. Zij stortten zich gelijk vol verve in de feestactiviteiten, wat hier en daar de nodige lichamelijke sporen achterliet.  Vriend Henk Burger uit Amsterdam zag zijn man Thomas Schnabel terugkeren naar Amsterdam. ‘Helaas, het werk roept, maar ik heb het heerlijk gehad’, zei Thomas bij zijn afscheid uit Sydney.

Showtime
Na twee intensieve laatste repetities op woensdag en donderdag, was het zaterdag 27 februari showtime voor Marc en Tim en de George Michael Freedom Float. Ze verzamelden zich ’s middags om vijf uur in de buurt van Oxford Street. In het startvak voor de parade begon vervolgens het lange wachten. De groep van Marc en Tim was pas rond negen uur ’s avonds aan de beurt om te vetrekken voor de optocht door Oxford Street en Flinders Street.
‘Het wachten is onderdeel van de fun’, zei Tim. ‘Je kunt rondwandelen en kijken naar andere deelnemers aan de Parade. Veel mensen hadden zich waanzinnig mooi uitgedost, overal klinkt muziek, mensen dansen en drinken, kortom, het wachten is al een feestje op zich.’

Hasj
Langs de kant van de route hadden zich volgens de politie ‘enkele honderdduizenden toeschouwers’ opgesteld, soms vele rijen dik. Ook vrienden van Marc en Tim hadden zich in het gewoel gestort, zoals Henk en Thomas, Gijs Mol en Huib Koeleman en Lex Bongers. De Utrechtse vrienden Marc en Arno hadden een prima zitplaats op de grote tribune aan het einde van de route. Ze zagen een urenlange stoet voorbij trekken, van marcherende (homo-)agenten tot en met een actiegroep om hasj te legaliseren. Natuurlijk waren er ook veel groepen die op snoeiharde muziek een dansje uitvoerden, zoals de bekende Life Savers (strandwachten) en de Asian Marching Boys.

Choose Life
Eén van de grootste groepen was de George Michael Float. Ongeveer 150 deelnemers, verdeeld over drie groepen, probeerden zo gelijk mogelijk een dansroutine van zes minuten uit te voeren. Marc en Tim zaten in de Choose Life-groep, die de Wham!-tijd van George Michael uitbeeldde. De Amsterdammers droegen een wit sportbroekje en een wit T-shirt met de tekst Choose Life. Een zweetband, een zonnebril en een pompon completeerden het beeld van de jaren tachtig.
‘Dit was de vierde keer dat we meeliepen in de parade, dus we hadden al enige ervaring’, vertelde Tim. ‘Ik had me voorgenomen om zoveel mogelijk te genieten. Marc en ik hebben ons dansje zonder veel fouten uitgevoerd. Het oefenen had dus wel degelijk zin gehad. Het enthousiasme van de toeschouwers was ongelooflijk. Hele hordes Aziatische meisjes vielen bijna in katzwijm als je een leuke beweging maakte. Ik zag onderweg ook nog een paar vrienden die ik snel een zoen kon geven, zoals Huib, Gijs, Henk en Thomas.  Het was kortom een top-ervaring.’
Marc: ‘Ik heb nu vier keer meegelopen en één keer langs de kant gestaan en meelopen is werkelijk duizend keer leuker. Je ziet weliswaar de andere deelnemers niet, maar je hebt veel meer het idee dat je onderdeel bent van het festijn. Er waren volgens mij meer mensen dan vorig jaar op de been en zeker op het einde waren de toeschouwers ongelooflijk enthousiast.  We hebben ruim een uur over de parade gedaan. Het was hard werken en we hebben ongelooflijk gezweet. Maar het was meer dan de moeite waard.’

Déjà vu
De Nederlandse kijkers waren ook tevreden over de parade, hoewel er hier en daar werd geklaagd over de grote gaten in de optocht.  Henk Burger zag daarnaast groepen, die precies hetzelfde deden als acht jaar geleden, toen hij ook de Mardi Gras bekeek. Henk: ‘Het was soms een grote déjà vu . Te veel groepen deden niet meer dan achter een bordje aanlopen, wat vrij suf was. Maar ik heb me goed vermaakt.’

Persbureau
Marc en Tim haalden met hun deelname ook de pers. Ze werden in het startvak geïnterviewd door een journaliste van het Australische persbureau AAP. De Nederlanders, zelf al negen jaar getrouwd, vertelden dat de Mardi Gras belangrijk is in een land, waar de overheid niet toestaat dat homo’s in het huwelijk treden. De citaten van Marc en Tim verschenen in een artikel, dat op vele websites in binnen- en buitenland werd gepubliceerd.

Kijk hier naar een video over Marc en Tim in de Mardi Gras Parade 2010. Camera: Henk Burger.