Na ruim vier jaar terug in Amsterdam,
maar nog wel enigszins verdwaasd

AMSTERDAM, 29 MAART 2010 – Ze lopen nog door Amsterdam als verdwaalde zombies, maar Marc van den Broek en Tim Dekkers zijn definitief terug in Nederland. De feestelijke aankomst op vrijdag 26 maart ging de mist in: door tegenslag en vertragingen op London Heathrow kwamen de twee journalisten een kleine vijf uur later aan dan gepland. Familie en vrienden, sommigen helemaal uit Oss en Enschede, waren voor niets naar Schiphol gekomen. ‘Een enorme domper’, zei Marc over de verlate aankomst. ‘ Maar gelukkig stonden er toch nog een paar mensen op het vliegveld toen we arriveerden.’

Marc en Tim hebben zich inmiddels weer ingeschreven bij de dienst burgerbevolking van de gemeente Amsterdam. Dat kostte het tweetal anderhalf uur wachten. ‘ Maar nu zijn we weer echte Amsterdammers en kunnen we stemmen op 9 juni’, zei Tim toen hij weer buiten stond.

Geen slurf
De terugreis naar Amsterdam had uiteindelijk heel wat voeten in de aarde. Marc en Tim vlogen met British Airways van San Francisco naar Londen en vervolgens naar Amsterdam. De vlucht was al een half jaar geleden geboekt door een reisbureau in Sydney. De overstaptijd in Londen bedroeg ruim anderhalf uur. Volgens het reisbureau was die tijd ruim voldoende om over te stappen, zeker omdat Marc en Tim in dezelfde terminal konden blijven. Maar het pakte anders uit. Het toestel van British Airways landde een kleine twintig minuten te laat op London Heathrow. Maar omdat er geen ‘ slurf’ beschikbaar was op de nieuwe Terminal 5, werd het vliegtuig ergens achteraf geparkeerd. De passagiers moesten met bussen worden vervoerd. Het probleem was dat er te weinig bussen waren, zodat veel passagiers een uur in het gangpad moesten wachten, voordat ze van boord konden.

Stapelgek
‘Het was om stapelgek van te worden’, foeterde Tim. ‘ Je hebt tien uur gevlogen en dan wil je zo snel mogelijk naar buiten. Maar British Airways presteerde het om ons zonder enige informatie een uur te laten wachten. Ook op onze opmerkingen dat wij een aansluitende vlucht naar Amsterdam moesten halen, werd schouderophalend gereageerd. ‘Er zijn op deze vlucht zeventig andere mensen met een aansluitende vlucht’, hield een medewerkster de boot af. Het was werkelijk ongelooflijk hoe ongeïnteresseerd en klant-onvriendelijk British Airways reageerde.’
Toen Marc en Tim en hun Utrechtse vrienden Marc Cornelissen en Arno van Breemen eindelijk het vliegtuig konden verlaten, was hun vlucht naar Amsterdam al gesloten. Ze moesten lang in een lange rij staan om een nieuwe vlucht naar Nederland te regelen. Er was pas om 16.40 uur Britse tijd plaats voor het Nederlandse viertal. Dat betekende dus urenlang wachten en kaart spelen op het drukke vliegveld.

Oranje ballonnen
Inmiddels waren wachtende familieleden en vrienden op Schiphol per telefoon ingelicht over het debãcle in Londen. Anneke Dekkers-Dubbeldam uit Oss, Angenieta Snoek-Dekkers uit Enschede, Hemmo Dekkers en Maria uit Castricum en vrienden Bert Herberigs en Eep Seber uit Amsterdam waren voor niets naar Schiphol gekomen; ze keerden per trein terug naar huis. Andere ophalers, onder wie Marc's tweelingszus Carla van den Broek, broer Frank van den Broek met dochter Laura en de Amsterdamse vrienden Henk Burger en Richard Hogenkamp, stonden ’s avonds met oranje ballonnen, oranje hoeden en een Nederlandse vlag toch paraat.
Ze moesten lang wachten, want tot overmaat van ramp had British Airways alle koffers van Marc, Tim, Marc en Arno in Londen laten staan. Eerst moest dus het papierwerk worden ingevuld. Maar uiteindelijk was het langverwachte moment daar: na vier jaar en vier maanden in Australië zetten Marc en Tim definitief voet op Nederlandse bodem.

Tranen
Marc: ‘ Het was ongelooflijk sneu dat de aankomst zo was verknald door geklungel van de vliegtuigmaatschappij. We konden er niets aan doen, maar we voelden ons schuldig dat mensen zo ver hadden gereisd voor niets. Heel lief dat er nog mensen op Schiphol stonden om ons welkom te heten; daar hadden we niet meer op gerekend. Of ik emotioneel was? Ik had wel enige tranen in mijn ogen toen ik mijn zus en broer weer zag, daar moet ik eerlijk over zijn.’

Weesperzijde
Het duurde twee`dagen, voordat Marc en Tim hun drie koffers weer terug hadden. De firma Servisair liet tot drie keer toe een koffer bezorgen op het tijdelijke logeeradres van Marc en Tim.
De twee teruggekeerde correspondenten gingen op zaterdag 27 maart meteen kijken naar de verbouwing van hun huis op de Weesperzijde. Daar was een dag eerder de binnentrap (met asbest) weggehaald, zodat het plafond in de woonkamer een gapend gat vertoonde. Marc en Tim waren onder de indruk van de vorderingen van hun vriend en aannemer Eric Korthof. ‘We herkennen ons huis amper meer terug’, reageerde Tim. ‘ Er is ongelooflijk hard gewerkt en het ziet er allemaal veelbelovend uit. Vooral de bovenste etage is onherkenbaar: wat een ruimte en wat een licht opeens! De badkamer wordt schitterend. We zijn erg verguld met de verbouwing en met de inzet van Eric.’

1 mei
De verbouwing van de Weesperzijde loopt vier tot vijf weken uit. Dat komt voor een deel door het weghalen van de binnentrap, waar asbest was gevonden. Dat asbest is inmiddels door een gespecialiseerd bedrijf verwijderd. De nieuwe keuken wordt op 13 april geplaatst. ‘ Het streven is om voor mijn verjaardag op 1 mei in het vernieuwde huis te wonen’, zei Marc. ‘ Dan kunnen we mijn verjaardagsfeestje combineren met een open huis. Nu maar hopen dat we die datum halen.’
En uiteraard ging het tweetal snel naar (schoon)moeder in Oss die zo onfortuinlijk heeft staan wachten op Schiphol. Zondagmiddag had ook zij haar zonen weer in de buurt. `Ik hoop dat jullie weer snel gaan aarden.'