Marc en Tim grepen het plaatselijke homofestival Midsumma aan om hun vrienden en bekenden in Melbourne voor een laatste keer op te zoeken. De twee Amsterdammers logeerden in het piepkleine appartement van Eric en Gary, een Duits/Taiwanees koppel dat in het centrum van Melbourne woont. Eric werkt als anesthesist in een ziekenhuis, Gary studeert boekhoudkunde aan de universiteit.

Fotocollage
Marc en Tim kregen bij aankomst een feestelijk diner voorgeschoteld: een keur aan Taiwanese gerechten. Ook hun oude vriend David Jones was van de partij; hij woont bij Eric en Gary om de hoek. Het werd een vrolijke, maar ook weemoedige avond. Aan het einde kregen Marc en Tim van hun vrienden een groot fotoboek van Australië aangeboden en een fotocollage van ruim vier jaar Marc en Tim in Australië. ‘De foto’s waren geplukt van onze website en ze gaven een mooi beeld van wat wij de afgelopen jaren allemaal hebben beleefd’, zei Tim. ‘Het was erg lief.’

Carnival
De volgende dag ging het gezelschap naar de Uitmarkt voor homo’s en lesbo’s in Melbourne: Carnival. In het park tegenover het Rod Laver tennisstadion zaten honderden mannen en vrouwen gezellig in het park te picknicken. Natuurlijk ontbraken de kraampjes niet met de onvermijdelijke prullaria, T-shirts en onderbroeken en waren er luidruchtige optredens van travo’s en andere artiesten. 
Maar door de regen en de lage temperaturen wilde de sfeer maar niet uitbundig worden.
‘Het was domweg te koud’, zei een teleurgestelde Marc. 'De markt was eigenlijk wel vermakelijk. Ik heb gezellig rondgelopen, een enquête ingevuld en met mensen gepraat. Bij de stand van de Gay Games in Keulen heb ik nog mijn beklag gedaan over de hoge inschrijfgelden voor het sportevenement, maar mijn opmerkingen vielen niet in goede aarde. Van Tim kreeg ik nog leuke onderbroeken en plastic mokken in de kleuren van de regenboog cadeau.’

Sof
De dag werd besloten met een T Dance in het park, ‘de grootste dance party uit de geschiedenis van Melbourne.’ Maar dat evenement mislukte jammerlijk. In het immens grote park waren te weinig mensen, het was nat en met zo’n dertien graden en een snoeiharde wind was het zeker geen weer om gezellig met de shirtjes uit te dansen. ‘De muziek was verder zo slecht’, klaagde Tim. ‘De DJ was typisch een voorbeeld van iemand die alleen voor zichzelf draaide en niet voor de menigte. De geluidskwaliteit was ook beroerd;  de muziek uit de boxen verwaaide. Nee, dit was een echte sof. Een party om snel te vergeten.’

Delfts Blauw
Marc en Tim benutten hun aanwezigheid in Melbourne ook om wat werk te doen. Zo gingen de twee journalisten naar Gerda Haseleu in het plaatsje Coldstream, één van de slachtoffers van de grote bosbranden van vorig jaar februari. Haseleu, oorspronkelijk afkomstig uit Nijmegen, was bij de branden haar hele hebben en houden kwijt geraakt, inclusief haar geliefde Hollandse borden van Delfts Blauw. Marc en Tim hadden vorig jaar Gerda Haseleu geïnterviewd voor NCRV’s Netwerk.
De twee journalisten vonden het verhaal van Gerda zo triest, dat ze een beetje aan nazorg deden. Marc en Tim hadden eerder al een nieuw Delfts Blauw bord opgestuurd aan Gerda.  En deze keer brachten ze een plateau mee van Delfts Blauw: een Hollands landschap met een windmolen.  Het bijzondere tableau was cadeau gedaan door een meelevende kijker. Gerda Haseleu was zichtbaar ontroerd door de gift. ‘Wat prachtig’, stamelde ze. Op de plek van haar afgebrande boerderij verrijst een nieuw huis; de buitenkant is al af. ‘Eind april hoop ik erin te kunnen en dan ga ik het Delfts Blauw zeker ophangen. Het geeft me een beetje het gevoel in Nederland te zijn. Heel hartelijk bedankt.’

Afscheidspakket
Terug in Melbourne namen Marc en Tim afscheid van NOS-collega Wabe Roskam en zijn vriendin Pam. Ze gingen verder op Federation Square langs bij de Nederlandstalige radio van de Australische omroep SBS. Daar dronken ze koffie met eindredacteur Yvonne Davis, die de twee Amsterdammers een afscheidspakket gaf: twee mokken, Australische vlaggetjes, twee Australische DVD’s en een tube Vegamite. ‘Heel attent allemaal’, zei Tim. ‘Het afscheid van Australië wordt zo wel heel concreet. Dat is altijd een beetje weemoedig. We hebben hier leuke en aardige mensen leren kennen, die we hopelijk ooit weer in Amsterdam zullen tegenkomen.’