In het eerste artikel op de website schreven Tim en Marc: 'We zullen er alles aan doen om deze reis tot een onvergetelijke gebeurtenis te maken.' Ik kan niet anders zeggen dan dat het uitstekend gelukt is. Ze hebben op alle gebied alles uit de kast gehaald om alles goed te laten verlopen. Geen moeite en zorg was hen te veel. Dat op zichzelf is al een geweldige ervaring.

Wat ik ook bijzonder vind, is de manier waarop we met elkaar opgetrokken zijn. Er is geen wanklank geweest. Marc is intussen de familie Dekkers gewend, maar voor Arieta moet het een hele aanpassing geweest zijn: een hele maand met je schoonmoeder, zwager en vriend optrekken vergt het nodige aanpassingsvermogen.  Het is een mentale opkikker om te merken dat mensen ook op zo'n niveau met elkaar om kunnen gaan.

De reis was zorgvuldig opgebouwd, steeds een hoogtepunt met daarna een dag rust.

De eerste weken verbleven we in Sydney. Vijf jaar geleden waren we niet in Darling Harbour geweest en zo waren er nog meer dingen die nu wel aan de beurt kwamen. Nu kreeg ik ook de kans het dagelijkse leven van Tim en Marc van nabij mee te maken en kennis te maken met hun vrienden. Als we nu elke week gaan Skypen, dan kan ik weer alles voor me halen. Het is een prima georganiseerd huishouden, er wordt zorgvuldig en verantwoord gegeten.

Met een enigszins weemoedig gevoel nam ik afscheid van de Raglan Street 52 om naar een ander hoogtepunt te gaan: Uluru. Daarover is al veel op de website geschreven. Een absolute topper.

Het laatste deel van de reis brachten we in Cairns door. Het is niet veel mensen gegeven om tien dagen op deze manier in zo'n omgeving door te brengen. Ook hier kwam een hoogtepunt: mijn verjaardag. Weer werd alles uit de kast gehaald om die dag een succes te laten worden. Dat is groots gelukt. Ik was perplex wie allemaal meededen aan het Nationale Geschenk, er was zoveel warmte en liefde.

Marc heeft deze weken schertsenderwijs vaak gezegd: `Mijn leven is dienen.' Dat heeft hij helemaal waar gemaakt. Ik heb kilometers aan de arm van Tim gehangen, die nooit een kik gaf. Anneke en Arieta waren op hun manier me zeer nabij en behulpzaam. Wat ben ik een rijk mens met zulke (schoon)kinderen. Ik kan me evenwel goed indenken, dat ze een zucht van verlichting slaken als ze me goed afgeleverd hebben in Nederland. Aan alles komt een eind en voor ons allen gaat het gewone leven verder.

Ik ben vol goede moed om ook als tachtigjarige van het leven te genieten. Met mooie herinneringen aan een onvergetelijke vakantie.