Marc van den Broek doet na operatie weer mee aan een triathlon

In alle vroegte sprinten naar een
zesde plaats

KURNELL, 9 MAART 2008 - Het was akelig vroeg, maar eindelijk is Marc van den Broek er weer in geslaagd om een triathlon op Australische bodem te volbrengen. De buikhernia-operatie van oktober was weer zo goed hersteld, dat een start voor de sprint-triathlon gerechtvaardigd was. Resultaat: een zesde plaats. 'Het ging dus best goed.'

De wedstrijd wordt gehouden op historische grond voor Australië. Het parc fermee, de plek waar de fietsen worden gestald, is op het terrein waar kapitiein James Cook in 1788 voor het eerst voet op Australische bodem zette. Deze plek ligt in het kleine Botany Bay National Park. De start is vroeg, dus de nacht kan maar kort duren. Om vier uur gaat de wekker, de trein vertrekt om kwart voor vijf en vanaf het station is het dan nog een klein uurtje fietsen naar de start. Wat volgt is een duistere tocht door de eindeloze buitenwijken van Sydney onder een zwarte hemel die steeds meer roze en oranje kleurt. Er gaat zowaar een begeleider mee. Clinton, de Chinese Australiër die Marc heeft leren fietsen, wil graag mee. Zo is het doen van de wedstrijd wat minder eenzaam.

Foeilelijk industriegebied
Over het verloop valt niet veel te melden. Alles verloopt redelijk. Het water is niet te koud (20,8 graden Celsius), zodat een wetsuit niet nodig is. Het mag trouwens wel. Het fietsen gaat door een foeilelijk industriegebied met vuilnisbelten, raffinaderijen en andere ongemakken van de moderne samenleving. Het lopen gaat door het park, drie kleine rondje en alles gaat voorspoedig. De buik houdt zich goed. De finish is na 1 uur en 11 minuten bereikt, niet goed, maar zeker ook niet slecht. De tijd is goed voor de zesde plaats in de leeftijdscategorie 50-54 met in totaal 29 deelnemers. `Het ging dus best goed’, oordeelt Marc na afloop. `Het zwemmen had wat sneller gekund en ook het fietsen was niet super, maar het doet er allemaal niet zoveel toe.’

Spektakel
Clinton geniet van het spektakel. Het is de eerste keer dat hij een triathlon ziet en hij kijkt geboeid toe naar het gehol en gedraaf van de atleten. Alleen is hij minder te spreken over de sportkleding van Marc. `Zo gespikkeld en zoveel kleuren door elkaar. Het is een beetje uit de tijd’, vindt hij. De weg terug gaat helemaal per fiets. Clinton wil alleen mee als er geen heuvels zijn. `Die vind ik nog te zwaar.’ De route gaat langs de Botany Bay, bijna helemaal over fietspaden langs het water, dus lekker rustig en niet al te zwaar.
`Ik ga binnenkort nog maar eens meedoen aan een triathlon’, zegt Marc. `Behalve de vroege starttijd is het hoge inschrijfgeld een nadeel. Je vraagt je af waarvoor je betaalt, zeker als je je realiseert dat bijna alles door vrijwilligers wordt gedaan en dat er veel sponsoren zijn die het evenement steunen.’ De sprint triathlon in Kurnell kost bijna 60 euro, een serieuze kwart triathlon is nog duurder. Marc: `Als de start dan wat verder weg is van Sydney, moet er een auto worden gehuurd en een nachtje worden geslapen in een hotel in de buurt. Voor je het weet, ben je 200 euro verder. Dat is een beetje overdreven voor een paar uur sporten.’