Marc en Tim leggen zestig bezoekjes af aan familie, vrienden en opdrachtgevers

Drie weken in Nederland: ‘een prettige uitputtingsslag’

SYDNEY, 2 OKT. 2008 – Met zestig afspraken in bijna drie weken hebben Marc van den Broek en Tim Dekkers een even geslaagde als enerverende reis door Nederland achter de rug. Het reizende duo keerde woensdag 1 oktober tevreden terug op de Raglan Street in Sydney. ‘Het was een prettige uitputtingsslag', keek Tim terug op het verblijf in Nederland. ‘Een feest der herkenning’, voegde Marc daar aan toe.

Terug in Sydney, merkten Marc en Tim dat de Australische zomer was losgebarsten. De zon scheen volop en de temperaturen liepen op tot 33 graden. Het zomerse weer konden de twee reizigers goed gebruiken, want de terugvlucht naar Sydney via Taipei was lang en zwaar geweest. ‘Vooral het eerste stuk van Amsterdam naar Taipei via Bangkok was erg saai’, verzuchtte Tim.`Tot overmaat van ramp had ik de slaappillen kwijt gemaakt, zodat we amper aan boord geslapen hebben. We waren dus blij met de stop in Taipei. De hoofdstad van Taiwan was getroffen door een tyfoon, maar de schade viel reuze mee. We lazen in de krant dat er twee doden en dertig gewonden waren gevallen, maar afgezien van een ontworteld boompje, hebben we geen ellende gezien.‘ Marc: ‘Het weer was helaas wel te slecht om een tocht met de hogesnelheidstrein te maken, zoals we van plan waren. We hebben dus weer in de stad gewandeld, een leuke expositie in het museum van moderne kunsten bezocht en wat goedkope kleertjes gekocht. ‘

81e verjaardag
De laatste week van hun ‘tournee’ door Nederland was ook de drukste week voor Marc en Tim. De twee journalisten reisden van hot naar her naar alle afspraken. De laatste week stond in het teken van het familiebezoek. Eerst was er de 81e verjaardag van moeder Anneke Dekkers-Dubbeldam in Amersfoort. Alle broers en zussen van Tim waren van de partij, inclusief zwagers, schoonzussen en kinderen. ‘Het was een gezellige drukte, goed in banen geleid door mijn oudste zus Tetchen en haar man Koen die als gastvrouw/-heer enorm hun best hadden gedaan’, zei Tim over de familiereünie. ‘We hebben geprobeerd om met iedereen bij te praten, maar de tijd was te kort om alle verhalen in al in hun details te horen. Jammer, maar dat is onvermijdelijk.
Gelukkig hebben we de belangrijkste dingen kunnen uitwisselen, zoals het enorme succes van mijn zus Anneke met haar boek Gelukkig, ik ben een grijze muis.‘ Marc en Tim reden vervolgens met moeder Anneke mee naar Oss, waar ze een dagje logeerden en waar ze getuige waren van lekkage-perikelen in het huis. ‘Erg sneu allemaal, maar dat gebeurt nu eenmaal als je huiseigenaar bent’, reageerde Marc relativerend. ‘Het was nog zieliger dat mijn schoonmoeder later een beetje ziek werd van het eten dat we voor haar hadden gekookt. We hadden het toch moeten houden bij aardappelen en boontjes.’

Boxtel
De familie van Marc stond het weekend daarop centraal. In het huis van broer Frank in Boxtel verzamelden zich alle broers en tweelingzus Carla. Zwager Leo had voor de hele familie eten gemaakt, wat hem een dag werken in de keuken kostte. ‘Erg attent en lief allemaal’, zei Marc. ‘Ik heb genoten van alle gesprekken en aandacht. Het was ook leuk om te merken dat sommige familieleden zo enthousiast over Australië zijn. Mijn broer Maarten en zijn vrouw Martina overwegen zelfs om voor een tweede keer te komen. En ook Carla filosofeert daarover. Als ze volgend jaar weer komt, dan wordt ze recordhoudster en krijgt ze de prijs als trouwste bezoeker. Ik zou het leuk vinden als ze allemaal weer komen. Broer Paul aarzelt, maar ik weet niet of hij doorzet.‘

Gastcollege
Een ander hoogtepunt was het gastcollege aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Marc en Tim vertelden aan circa twintig studenten over hun freelance-bestaan in Sydney. Ze gebruikten daarvoor de powerpoint presentatie, die zij eerder voor de Nederlandse gemeenschap in Sydney hadden gemaakt. Inclusief bijdragen dus, die Marc en Tim voor RTL Nieuws en het VRT-Journaal in België hebben gemaakt. Tim: ‘Het viel me op dat zo weinig studenten naar het RTL Nieuws kijken. Bijna niemand had iets van ons gezien. En verder was de spanningsboog van de studenten nogal kort; ze waren onrustig en snel afgeleid. Ons werd verteld dat ze voor een deadline zaten; de studenten maken op school een tv-magazine. Het was al met al niet onaardig. We krijgen volgend voorjaar zelfs in Sydney een stagiaire van de School voor Journalistiek. Zij komt drie maanden met ons meelopen om te kijken hoe het Mediabureau Onderste-Boven reilt en zeilt.’

Poezen
Tussen de familie door waren er talrijke andere afspraken, zoals een bezoek aan Tims poezen Bondi en Sydney in Diemen bij de familie Kohn-Kassies. ‘De poezen zagen er goed uit’, vertelde een blije Tim. ‘Het is duidelijk te zien dat de poezen een heerlijk leven hebben in Diemen met een liefdevolle verzorging. Bondi en Sydney zijn volop buiten en ik hoorde zelfs dat Bondi op straat de familie achterna loopt als zij boodschappen gaat doen. ‘ Het is nog onduidelijk of de poezen in 2010 in Diemen blijven of niet.
Tim: ‘De deal is dat de poezen terug gaan naar de Weesperzijde als de logeerfamilie Kohn-Kassies genoeg van ze heeft. De meisjes Hannah en Celine willen graag andere beesten hebben, zoals een hond en ratten. Tja. Ik vraag me af of Bondi en Sydney nog kunnen wennen aan het leven op drie hoog, omdat ze nu zo gewend zijn om buiten op straat te spelen. Om nog maar te zwijgen van de vele valpartijen die Bondi vroeger van het dak van de Weesperzijde heeft gemaakt. Enfin, dat zijn zorgen voor later.’

Ronde Hoep
En natuurlijk werd er weer gefietst, door Marc dan. In de jaren voor Australië trok hij elke woensdag, als weer en daglicht het toelieten, met zijn trouwe maatje René Didde erop uit voor twee uur serieus fietsen. Een half uurtje inrijden, dan het snot uit de neus rijden in de polder de Ronde Hoep, even onder Amsterdam, en dan weer een half uurtje uitfietsen. `Ik genoot om de een of andere reden weer van het groen in het weiland, de honderden schakeringen van fris grasgroen tot donker bomengroen, heel wat anders dan het soms depressief makende stoffig donkergroen in Australië', vertelt Marc. `En van het gezelschap van René natuurlijk. Als je de blubber uit je benen fietst om de kolos op zijn rode ros te kunnen volgen, voelt Sydney erg ver weg.' De rondetijden, er wordt natuurlijk serieus geklokt, vielen niet eens tegen. Beide keren wist het duo binnen het uur de Ronde Hoep (16,8 kilometer) twee keer te ronden. En zo valt aan elke ontmoeting wel een lang verhaal te vertellen.
Gerbrand Bakker van Boven is het stil dronk koffie op het terras.Krantenmaatje Weert Schenk at een broodje mee in de nieuwe zaak van bakker Hartog, De Boterham. Ex-collgea Suzanne Baart vertelde over de laatste ontwikkelingen bij de Volkskrant. Marc zag zijn ex-chef Martijn van Calmthout schitteren in het Kenniscafé in de Bali over taboes in de wetenschap, kortom te veel om op te noemen. En dan was er nog tijd om nog meer aan lichaamsbeweging te doen met holpartijen door het Westerpark, over de nieuwe Nesciobrug in Amsterdam-Oost en langs de singel in Utrecht en zwempartijen in het nieuwe Marnixbad en het vernieuwde sportfondsenbad Oost. Tim ging naar een sportschool.

Vertrouwd
Marc en Tim dronken verder talloze kopjes koffie met vrienden en dineerden in het imposante nieuwe huis van hun vrienden Gijs Mol en Huib Koeleman (‘Kleine jongens worden groot en rijk’, lachte Tim). Ze woonden ook het welkomstfeestje bij van hun vroegere ‘buren’ in Sydney, Maarten Mourik en Heinz-Josef Klumpen, waar de afscheidsfilm over het duo, gemaakt door Marc en Tim, zijn Nederlandse première beleefde. ‘Het viel me op dat alles zo snel weer vertrouwd was’, zei Marc over de vele ontmoetingen. ‘Dat geeft hoop voor 2010 als we terugkomen naar Nederland. De kloof van vijf jaar migratie kan volgens mij snel worden gedicht. Het is fijn om zo’n lieve vriendenkring te hebben.’