Marrc en Tim reizen duizenden kilometers voor documentaire van Belgische televisie

Kriskras door Australië voor interviews over The Great War

PERTH, 21 OKT. 2008 – Kriskras door Australië. Met interviews in Canberra, Brisbane, Melbourne en Perth hebben Marc van den Broek en Tim Dekkers een uiterst drukke tijd achter de rug. De twee journalisten reisden duizenden kilometers om voor de Belgische televisie een bijdrage te leveren aan een documentaire over de Eerste Wereldoorlog. ‘Een erg interessante en leuke klus’, zei Marc.

Op 11 november is het negentig jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog werd beëindigd. Op deze dag zendt de Belgische tv een documentaire uit over drie soldaten die in de ‘Great War’ in België zijn gesneuveld. Hun stoffelijke overschotten werden twee jaar geleden bij graafwerkzaamheden voor een nieuwe gasleiding gevonden. De Belgische tv volgde vanaf dat moment de procedure om de stoffelijke overschotten via DNA te identificeren. Marc en Tim spraken met de nabestaanden van de gesneuvelde soldaten in Australië en met de Australische onderzoeker die onmisbaar bleek om de namen te achterhalen.

Neven en nichten
De twee correspondenten reisden naar Canberra om bij het National War Memorial een deskundige van het oorlogsarchief te spreken. ‘Maar het interessantste waren de gesprekken met de neven en nichten van de omgekomen soldaten’, zei Tim. ‘Ze wisten in eerste instantie weinig over het familielid dat in de Eerste Wereldoorlog was omgekomen. Maar door de vondst van de lichamen in België kwam alles weer boven. We spraken met de mensen die DNA hadden gegeven. Voor hen was dat een bijzonder moment; ze konden na al die jaren een hoofdstuk afsluiten.’ Het is een van de eerste keren dat DNA-indentificatie is gebruikt om de namen van onbekende overleden soldaten te achterhalen.
Zenuwachtig
Marc en Tim vlogen naar Perth, om in het driehonderd kilometer verderop gelegen plaatsje Bridgetown twee neven van de omgekomen soldaat Storey te spreken. Ze interviewden de broers David (78) en Geoffrey (74) over hun oom, die in de Eerste Wereldoorlog door een granaat werd getroffen. Hun vader was ook naar de oorlog gegaan en gewond terug gekomen. ‘De twee mannen waren in het begin wat zenuwachtig, maar we hebben geprobeerd ze op hun gemak te stellen’, vertelde Marc. ‘We hebben ruim de tijd genomen. De autorit van Perth naar Bridgetown duurde heen vier uur en terug drie uur; we zijn dus heel de dag bezig geweest.’
De twee broers waren eind september naar België afgereisd om de herbegraving van hun oom bij te wonen. Op kosten van het leger werden ze overgevlogen voor een herdenkingsdienst voor hun broer. `We waren verrast dat er zoveel mensen opaf zijn kwamen', vertelden ze. `Zelfs de minister van Defensie was in België. Heel bijzonder allemaal.' De oom kreeg na 90 jaar een eigen graf met zijn naam en de inscriptie Loved in our hearts for ever, from our family left behind.

Scheepswrakken
De twee Nederlanders maakten van de gelegenheid gebruik om wat langer in Perth te blijven. ‘Dat is zo'n vijf uur vliegen van Sydney, dus zo vaak komen we daar niet’, legde Tim uit. ‘Gelukkig was het mooi weer, zodat we naar het strand konden gaan.' Perth heeft een mooi strand met wit zand, maar het was een beetje rustig. Dat kwam vooral door de stevige zuidenwind, waardoor het best nog wel een beetje fris aanvoelde. Ook het water was niet echt uitnodigend voor een duik. Zondag zijn Tim en Marc naar het Scheepswrakken-museum geweest. Dat is in Fremantle, de havenstad bij Perth. 'We zijn geïnteresseerd geraakt door vier VOC-schepen, die in de zeventiende eeuw voor de kust van West Australië zijn vergaan.', vertelde Tim. `Met name het verhaal van de Batavia is indrukwekkend. Die Hollanders waren geen lieverdjes in die tijd, maar dat wist ik al.' Marc: ‘Ik vond het leuk om even in Perth te zijn, maar ik moet niet denken om er te wonen. De stad is iets te steriel en alles is wel heel erg ver weg. Het verhaal van de Nederlandse scheepswrakken vind ik extreem boeiend. Dat er zoveel Nederlandse geschiedenis voor de kust van West Australië ligt, wist ik wel vaag, maar niet zo goed. Ik was vooral onder de indruk dat er een deel van de romp van het VOC-schip de Batavia te zien was in het Scheepswrakken-museum. Ook lagen daar duizenden bakstenen en de stenen voor een poort, die de Batavia had meegnomen voor de huizenbouw in Nederlands-Indie te bouwen.’