Om zes uur in de ochtend al te water voor 1500 meter zwemmen

Deelnemer aan uitzonderlijke triathlon-variant in Canberra

CANBERRA, 16 NOV. 2008 - Marc van den Broek heeft een voorliefde voor rare duursportevenementen, zoals triathlons en loopestafettes. Half november deed hij mee aan een wel heel bizar duursportevenement. Hij was lid van het team van het casino in Sydney dat maar liefst drie triathlons achter elkaar onder zware omstandigheden moest afleggen. Marc ontfermde zich over het eerste zwemonderdeel en gaf ondersteuning aan de laatste loopetappe.

Kwart voor zes in alle vroegte op zondag 16 november. Het is al een drukte van belang bij het Lake Ginninderra, in het noordelijke stadswijk van Canberra. De naar schatting honderd teams die meedoen aan de Sri-Chinmoy triple-triathlon staan klaar voor de start. De eerste van de negen etappes is een 1500 meter zwemmen door het meer. En de teamleider van het casino heeft Marc dit onderdeel toebedeeld. Dus staat hij in langs het water voor de zekerheid in een wetsuit. Het is vroeg en koud.

De laatste groepsfoto's worden genomen. De speaker roept de deelnemers op zich klaar te maken voor de start en Marc sjouwt voorzichtig het water in. De teamgenoten kijken vol ontzag toe, blij dat zij niet om zes tuur te water hoeven. De eerste aanraking valt mee. Het is niet zo koud dat het water de adem ontneemt, nee het voelt zelfs een beetje warm aan. Langzaam kruipt het water het wetsuit binnen, maar ook deze ervaring is niet al te erg. `Houd de cilindervormige boeien aan de linkerhand en maak bij de kegelboeien een bocht naar links. En let op het lange rechte stuk op de TV-toren, dan gaat het goed', schreeuwt de organisatie met een megafoon naar de deelnemers.

Sri Chimnoy
De organisatie van het evenement met de rare naam heeft een hindoeïstische achtergrond. Ze wil mensen in teamverband laten sporten om zo het gevoel voor eigenwaarde en het groepsgevoel te versterken en iets te doen aan de gezondheid. Prachtig natuurlijk. Sommige vrijwilligers hebben op hun T-shirts semi-religieuze teksten staan als: 'hol en bezin, bezin en hol, hol om te zegevieren in de wereld buiten je, en bezin je om verder komen in je eigen ik.` Of zoiets. Sri Chinmoy was een Indiër die in de jaren zestig naar de VS verhuisde waar hij sportevenementen, concerten en meditatiebijeenkomsten organiseerde. Voor de start zondag komt het religieuze even naar boven. De speaker vraagt een minuut stilte. Onbewegelijk staan de zwemmers in het water, iedereen met zijn of haar eigen gedachte. `Een mooi gebaar", zegt Marc na afloop. `Even bezinnen waarom je om zes uur in de koele ochtend in het water staat. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen.'

'Dan klinkt het 'Go'. Snel is Marc de drukte van het peloton kwijt. Hij zwemt in een niet zo'n geweldige tijd van iets boven de 27 minuten naar de fietser. Hij zit hiermee nog wel redelijk voorin in het klassement van ploegen die met meer dan drie mensen de drie triathlons willen overbruggen. `Ik heb gewoon lekker gezwommen en me niet druk gemaakt', vertelt Marc. `Ik realiseerde me dat ik voor het eerst in Australië mijn wetsuit had aangetrokken, ja het past nog, al kostte het uittrekken nogal wat tijd.'

Achterhoede
Bij de wisselzone is de fietser (35 km mountainbiken over hele steile heuvels) helemaal niet voorbereid op een relatief snelle zeemtijd van zijn teamgenoot. Hij prutst nog aan zijn fiets, als Marc komt aanhollen. Maar wat doet het er toe. Het team van het Casino zal in de achterhoede eindigen met een tijd van bijna 13 uur. De snelheid doet er niet toe, het gaat om het finishen op een lange dag die voor Marc vooral wachten, wachten en nog eens wachten betekent. De teamgenoten zijn verrast over de huns inziens snelle tijd en Marc moet menig schouderklopje incasseren. `Leuk', zegt Marc daarover. `Het enthousiasme hier is altijd leuk om te zien, beter dan het altijd wat kritische Nederland.'

De hele dag rijdt hij vervolgens met een auto rond van startplaats naar startplaats. De traithlon gaat door heel Canberra en de organisatie heeft maar liefst acht wisselzone's moeten inrichten en dat heeft ze werkelijk voortreffelijk gedaan, Petje af, voor al die vrijwilligers die tijden noteren, water geven en andere klusjes.

Maar het wachten duurt erg lang en de vermoeidheid van 1,5 km zwemmen in 27 minuten is zo weer weg. Dus besluit Marc het laatste onderdeel mee te lopen. Dat is toebedeeld aan zijn vriend Stefano, de Italiaanse Australiër, die bij Marc en Tim om de hoek woont. De croupier van Star City Casino heeft gevraagd of Marc het team van het casino wil volmaken. Er zijn onder de drieduizend werknemers niet voldoende vrijwilligers die een weekeinde willen opofferen. `We hebben veel Aziatische werknemers', verklaart Tony Lord, de sympathieke aanvoerder van het team. `En die zijn niet zo op duursport. Het is leuk dat je wil invallen.'

Hollen
Stefano moet de afsluitende 13 kilometer rennen doen. En dan niet rennen over keurige fietspaden of wat dan ook, nee voor een deel over ruwe paden door de heuvels van Canberra. De derde loop heeft Red Hill als belangrijkste opstakel, een klim van tweehonderd meter. Marc laat Stefano gaan en besluit keurig achter hem te blijven. Nou dat valt niet mee. Het eerste stukje klimmen beneemt de adem, doet de spieren in benen en schouders veel pijn.`Pff, ik dacht toen, als ik dat maar haal', vertelt Marc achteraf. Nou dat blijkt toch geen moeite. Ineens, alsof er een kurk van een fles wordt getrokken, geeft het lichaam zich over aan de heuvels. Hellingen lijken niet te bestaan. Het is een geweldig gevoel.

Gelukkig kan Stefano bij de afdalingen inlopen. Dan houdt Marc in, op slechte paden naar beneden draven, is niet zijn sterkste kant. De kans op blessures is veel te groot. Op het vlakke haalt hij Stefano weer bij. `Ga maar', zegt Stefano dan. `Je hoeft niet bij me te blijven. Ik heb een beetje kramp. Ik haal het wel. Loop maar lekker door.' Dus snelt Marc, het laatste stuk was zo goed als vlak over verharde paden door een mooi stukje Canberra,. naar de finish, daarbij menig team inhalend. Hij finisht niet, het applaus is voor Stefano die na 11 minuten vermoeid over de finishlijn loopt. Het zit erop. 12 uur en 52 minuten in de weer geweest, een 24ste plaats van de dertig teams met meer dan drie atleten, overall 69ste plaats van de 90 teams.

En dan nog naar huis. Stefano wil meteen door, want hij moet maandag werken. Dus door de zwarte avondnacht gaat het 250 km naar Sydney, druk babbelend om te voorkomen dat de slaap meester wordt van de chauffeur.

Bekijk hier de uitslag