Derde bij de 45-plussers op competitie loop-zwemmen in Sydney

Eindelijk Australische sportbeker voor Marc van den Broek

SYDNEY, 27 MAART 2009 - Eindelijk is het zover. Marc van den Broek heeft inmiddels aan heel wat sportwedstrijden in Australië meegedaan, maar hij greep altijd naast de prijzen. Donderdag 27 maart kwam de doorbraak. Toen kreeg hij een beker voor zijn derde plaats van de zomeravond-biathlon in The Domain. `Het stelt niet al te veel voor', zegt Marc. `Maar het is leuk om in ieder geval één trofee mee te nemen naar Nederland. '

Het is niet het minste parcours, waarop Marc de afgelopen twintig donderdagavonden zich van zijn beste kant heeft laten zien. De wedstrijden over 4000 meter hardlopen en dan 300 meter zwemmen vinden plaats in The Domain, een park op een schiereiland aan de rand van het centrum. De lopers kunnen zich onderweg vergapen aan het Opera House, de Harbour Bridge en de Botanische Tuinen. De zes baantjes zwemmen gaan door het mooiste openluchtzwembad van de stad, de Andrew Boy Charlton Pool.

Vanaf begin november tot eind maart, de zomer dus, verzamelen zich elke donderdagavond om half zeven tussen de honderd en driehonderd sporters voor het evenement. Het zijn veel zakenlieder die met pak en stropdas uit hun werk even komen sporten. Of echte cracks, die zich terdege voorbereiden op deze competitie.

Informeel
De organisatie is informeel. Er zijn geen startnummers die opgespeld moeten worden, geen vrijwilligers die bij elke kruising sporters de goede kant op wijzen en geen grote klok om de tijd bij te houden. Vlak voor de start van de eerste groep, elke groep heeft maximaal vijftig deelnemers, roept de organisator door de megafoon hoe de route gaat. Elke vier minuten gaat er een groep van start. Gewoon de ander volgen, is het devies. Bij het keerpunt op 2 km, vlak bij de St Mary's Cathedral, roept een vrijwilliger de tussentijd door en bij de loopfinish wordt de tijd nogmaals toegeschreeuwd. Dan naar het zwembad voor drie keer heen en weer. Bij elke baan moet de zwemmer onder de lijn doorzwemmen en dan weer terugzwemmen. Bij de finish geven vrijwilligers een geel briefje met daarop de eindtijd die je moet doorgeven aan de tijdregistratie. Efficiënt, vriendelijk en redelijk effectief.
Marc: `Op zichzelf is het een goede organisatie. Ik heb wel eens wedstrijden in Amsterdam georganiseerd en dan had ik toch veel meer mensen om alles te regelen. Met een minimum aan mensen, gaat het toch erg goed hier. Hulde voor de Australiërs.'

Erg laat
De wedstrijd begint op een voor Australiërs bizar laat tijdstip. Alle triathlon, wielerwedstrijden, maratons beginnen altijd vroeg, als het even kan voor zeven uur in de ochtend. Waarom dat zo is, niemand die het weet. Alleen de hitte zou een argument kunnen zijn, maar dat gaat voor Sydney niet op, want daar valt het aantal dagen boven de 30 graden reuze mee en in de lente, herfst en winter is de temperatuur geen probleem. Marc: `Ik vind de avond een verademing. De dag zit erop en je gaat nog even lekker aan de gang met je lichaam. 's Morgens ben ik niet op mijn best en als ik dan toch vroeg meedoe, dan ben ik dan de hele dag moe van het vroege opstaan.'
Nu is deze wedstrijd niet bijzonder zwaar. Een redelijk ervaren loper doet de 4000 meter in 16 minuten en voor de 300 meter zwemmen zijn na 4.30 voorbij. Reken daar de wissel nog even bij een dan is een tijd van rond de 21 minuten mogelijk. Marc haalde dat ook meestal wel. De snelste atleten hebben ongeveer 17 minuten nodig voor deze afstanden. De traagste rond de 30 minuten.

Ranglijst
Na elke wedstrijd is er bescheiden prijsuitreiking. Alleen de snelste man en vrouw worden even naar voren geroepen. Veel aardiger is dat er onder alle deelnemers een aantal prijzen wordt verloot, zoals een lunch in een redelijk chique hotel in de stad, een half uur massage, een gratis zwemles of 24 blikjes bier. Bij de inschrijving krijgt iedereen een lot, dus iedereen maakt kans op een prijs. Met dat lotje kun je na afloop nog een gratis glaasje fris halen in een café in de buurt. Nee, de organisatie denkt werkelijk aan alles.
Het leuke is ook dat er na alle wedstrijden een klassement wordt opgemaakt. De snelste per leeftijdscategorie krijgt tien punten, nummer 2, negen enzovoorts. Dus op het einde is er dan een heus klassement en krijgen de nummer 1, 2 en 3 een bekertje.
`Aardig concept', oordeelt Marc. `Zoiets zouden we in Amsterdam ook moeten doen, een eenvoudige zomeravondcompetitie. Eerst een rennen rond de Bosbaan en dan nog driehonderd meter zwemmen. Ik zal er eens over nadenken.'

Uitslag van de Anderson Biathlon