ADELAIDE, 17 APRIL 2009 – Na hun romantische uitstapje naar Samoa hebben Marc van den Broek en Tim Dekkers een nieuw, opmerkelijk reisavontuur beleefd. Met de Ghan-trein reden zij bijna 3000 kilometer dwars door het rode hart van Australië, van Darwin naar Adelaide. ‘Het was een unieke ervaring’, zei Marc na 51 uur treinen. ‘Maar om eerlijk te zijn is de treinreis van Amsterdam naar Rome gevarieerder en dus spannender.’

Marc en Tim maakten de treinreis op uitnodiging van de Great Southern Rail. Dit bedrijf had buitenlandse journalisten uitgenodigd om het tachtig-jarige bestaan van de Ghan te vieren. Dat is de trein die twee keer per week van Darwin naar Adelaide rijdt, een rit van 2979 kilometer.  De Australiërs noemen deze trein de ‘Living Legend’.
Op 4 augustus 1929 begon de eerste treinreis van de Ghan, vernoemd naar de Afghanen die eerder die eeuw met kamelen de binnenlanden van Australië ontgonnen.  Lange tijd reed de Ghan van Adelaide naar Alice Springs. Maar sinds januari 2004 is de spoorlijn verlengd naar de stad Darwin in het tropische noorden. Kosten: 1,3 miljard Australische dollars.

Gouden kooi
Marc en Tim hadden een heel rijtuig tot hun beschikking.: de Chairman’s Car.  Dit rijtuig kan door families en bedrijven worden afgehuurd en heeft behalve slaapcabines met eigen douche en toilet, ook acht (bordeaux rode) fauteuils, een keuken met dinertafel en een DVD-speler met televisie.  ‘Het klinkt heel luxe en dat was het ook wel’, zei Tim over de treinreis.
‘Maar ook in het privé-rijtuig moesten we slapen op stapelbedden in een klein hokje. Het was passen en meten om alle bagage en apparatuur op te bergen. Je had amper ruimte om je benen te strekken.  Het was dus een gouden kooi.’
Met een half uur vertraging begon de Ghan zijn reis door het midden van Australië. Die vertraging zou alleen maar oplopen. ‘Maar je neemt deze trein niet als je haast hebt’, legde Marc uit. ‘De treinreis is een vakantie op zich. Het is romantiek op wielen, een zucht naar het rijke verleden. Mensen betalen 1000 tot 1500 euro voor de Ghan. Alleen in de Red Kangaroo-klasse kun je goedkoper reizen , maar daar kun je alleen op stoelen zitten. Dat is natuurlijk geen pretje 51 uur lang.’

Champagne
Voor Marc en Tim braken luxueuze dagen aan, met veel champagne, wijn en drie keer per dag een maaltijd in het speciale restaurant-rijtuig. Een tweegangen ontbijt dus, een tweegangen lunch en een driegangen diner.  De journalisten zaten in het Queen Adelaide restaurant-rijtuig aan tafeltjes met wit tafelkleed. ‘Dat is speciaal’, blikte Tim terug. ‘De maaltijden waren opvallend goed verzorgd en tijdens het eten kon je leuk naar buiten kijken. Je krijgt echt het gevoel dat je vorstelijk wordt behandeld. Het personeel was extreem vriendelijk. Ik heb zelden zoveel gastvrijheid gezien.’

Zestig kilometer
Marc en Tim zaten niet alleen maar stil: ze maakten filmopnamen en interviewden treinreizigers en –personeel voor artikelen in de Volkskrant en het blad Villa d’Arte. ‘Nee, ik heb me geen seconde verveeld’, antwoordde Marc op de vraag of zo’n lange treinreis niet enorm eentonig wordt. ‘We waren continu bezig: met praten, interviewen, eten en lopen door de gangen met een eindeloze hoeveelheid deuren. De trein telde 31 wagons en die waren bij elkaar 740 meter lang. Als je op en neer liep, dan was je dus bijna anderhalve kilometer onderweg. Sommige treinstewards lopen op een treinreis van een paar dagen ruim zestig kilometer. Ik miste wel het sporten. Ik heb voorgesteld om een rijtuig met een gym te maken. Of een rijtuig met een zwembad, maar dat zou natuurlijk te veel klotsen.’

Opgesloten
Na tweeënhalve dag treinen kwam de Ghan uiteindelijk toch nog op tijd in Adelaide aan. De gemiddelde snelheid was 80 kilometer per uur. ‘Ondanks alle luxe was ik blij weer buiten te zijn’, concludeerde Tim. ‘Je voelt je toch opgesloten in zo’n trein. Het was buiten kijf een bijzondere ervaring en dank zij Great Southern Rail hoefden we niets te betalen. Maar als ik 1500 euro heb voor een reis, dan zou ik toch voor een mooi tropisch eiland kiezen.’