Het was in Sydney een hele heisa om de spanning erin te houden. Zo werd de halve finale waarin Nederland meedeed, pas twee dagen later in Australië uitgezonden. De grote finale ging met een vertraging van 15 uur de Australische lucht in. In deze snelle tijden van tv-nieuws, Facebook, sms-jes en internet-flashes was het bijna ondoenlijk om het nieuws te ontlopen. Maar dank zij een strikt regime slaagden Marc en Tim erin om een communicatiestilte in te voeren. ‘Telefoons werden uitgeschakeld, tv-nieuws overgeslagen en het internet niet geraadpleegd’, zei een lachende Tim. ‘Het klinkt een beetje overdreven, maar het is niet leuk om ruim drie uur naar het Songfestival te kijken, als je al de winnaar weet.’

Amadeus
Voordat de finale in Moskou begon, bezochten Marc en Tim een concert in het Opera House. Ze luisterden naar een voorstelling van het Sydney Symphony Orchestra over Amadeus Mozart. Marc: ‘Het is 25 jaar geleden dat de film Amadeus werd uitgebracht en ter ere daarvan speelde het orkest muziek uit die film. Op een groot scherm waren fragmenten van de film te zien. Het was heel leuk gedaan. Toen we na afloop koffie gingen drinken, waren er twee meisjes met Noorse vlaggetjes op hun gezicht geschilderd. Daaruit zou je kunnen opmaken dat Noorwegen had gewonnen op het Songfestival, maar gelukkig had Tim die meisjes niet gezien. Ik heb maar niets gezegd.’

Oude mannen
Rond zes uur ’s avonds, anderhalf uur voor het begin van de tv-uitzending, verschenen de eerste gasten op deze Eurovison Party, onder wie Songfestival-fan Rod Chilmaid. Hij volgt vanaf 1993 het Songfestival op de voet en beschouwt  ‘Vrede’ van Ruth Jacott als de beste Nederlandse bijdrage ooit.  Hij verbaasde zich over de inzending van Nederland van dit jaar, De Toppers met Shine. ‘Zijn deze oude mannen echt grote sterren in jullie land?’, vroeg Rod zich af. ‘De tekst van het liedje is het slechtste dat ooit is ingezonden. Het nummer is werkelijk niet om aan te horen. Kan Nederland echt niet beter?’ 
Rod had op het manische af al het mogelijke nieuws over de uitslag in Moskou ontdoken. Zo vermeed hij op weg naar Tim en Marc een drukke winkelstraat uit angst dat voorbijgangers iets zouden vertellen over de uitslag. ‘Gelukkig ben ik nu hier en kan het niet meer misgaan’, zei de Australische Songfestival-fan toen hij voor de tv zat en de tune van de Eurovisie de huiskamer inschalde. Het Songfestival is in Australië bijzonder populair; vorig jaar keken er een klein half miljoen mensen naar de finale in Belgrado.

30 dollar
Marc en Tim kwamen ruim drie uur later als winnaars uit de bus: zij hadden de uitslag van het 54e Songfestival het beste voorspeld.  Ze hadden drie landen uit de topvijf goed: Noorwegen, Azerbeidzjan en Turkije.  Het geld uit de pot (30 dollar) ging naar Marc, omdat hij de einduitslag net iets preciezer had dan Tim. ‘Marc: ‘In vergelijking met Tim ben ik natuurlijk een leek, maar ik heb er best kijk op. Het Songfestival is niet echt mijn ding, maar ik heb me dit jaar goed vermaakt. Het is wel eens slechter geweest.'
Tim was tevreden over het niveau in de finale en met de winnaar. ‘Noorwegen had een geweldig sterke inzending. Het nummer ‘Fairytale’ was het beste liedje van de afgelopen tien jaar. Het was terecht dat Noorwegen vooraf in alle polls nummer één stond. In de afgelopen jaren dreigde het Songfestival af te glijden naar een bizar liedjestheater, waarin het land met de meeste buren de winnaar werd. Maar in 2009 was de kwaliteit van de inzendingen over het algemeen behoorlijk. Dank zij de herinvoering van de vakjury heeft het Songfestival weer een gezonde toekomst, al het gemopper van de Nederlanders ten spijt.  Het is te hopen dat Nederland leert van de debâcles van de afgelopen vijf jaar en in 2010 in Oslo een aansprekende act neerzet.’