Registratie
Marc en Tim hadden zich van tevoren keurig geregistreerd bij de gemeente Den Haag dat ze wilden stemmen. De tijd ging een beetje spannen, maar eindelijk kwamen dan op 19 mei de stembiljetten in de bus. Een beetje slordig was de kiescommissie wel. Marc heette ineens Mark en het ene stembiljet ging naar de postbus en het andere naar het huisadres. Maar wat maakte het uit. Er kon gestemd worden.

Kleurdoos
En daar begon het eerste probleem: waar haal je een rood potlood vandaan? In het huis lagen tientallen pennen, blauw en zwart. Maar potloden? Gelukkig had Marc zijn oude Caran d'Ache kleurdoos meegenomen naar Sydney; daar zaten nog twee rode kleurpotloden in.  ‘De kleurdoos dateert nog van mijn studiejaren begin jaren zeventig aan Meer en Vaart in Amsterdam. Wie wat bewaart, heeft wat’, grinnikte Marc.
Met het rode potlood in de hand, kon het stemformulier worden ingevuld. Dat formulier zat in een dichtgeplakte envelop die opengeritst moest worden. Marc en Tim kleurden braaf het vakje van hun keuze rood en deden het formulier in de oranje retourenveloppen samen met een verklaring dat ze zelf hadden gestemd. Maar dat was fout.

Plakband
Marc: ‘Toevallig las ik op de internetkrant van de Wereldomroep een berichtje over een fout die door het Nederlandse kiescomité was gemaakt. Per ongeluk waren de enveloppen met de stemformulieren dichtgeplakt. Die enveloppen hadden open moeten blijven. Volgens de regels moest het ingevulde stemformulier terug worden gestopt in de opengeritste envelop. En die envelop moest op zijn beurt met de stemverklaring in de oranje envelop. We moesten dus de oranje enveloppen weer openscheuren, de stembiljetten in de witte enveloppen stoppen en vervolgens die met plakband dichtmaken. Ook de oranje enveloppenhebben we weer moeten dichtplakken. Wat een gezeur zeg.’

Klauwen met geld
Om de plicht te vervullen was alleen nog een wandeling naar het postkantoor nodig. De man achter de balie keek naar de oranje enveloppen. `Waarom doen jullie de post niet in kleine enveloppen. Dat is veel goedkoper. O, dat is een stemformulier.' Hij scheurde twee postzegels af: de stembiljetten mochten niet in een enveloppe. De democratische plicht kostte zo uiteindelijk bijna 5 euro.
Uiteindelijk zijn de brieven correct op de bus gedaan richting Den Haag; hopelijk werkt de post snel om de breven tijdig in Nederland te krijgen.. ‘De vorige keer heb ik niet gestemd voor de Europese verkiezingen’, biechtte Tim op. ‘Ik vind het Europees parlement tamelijk nutteloos. Bovendien vreet het parlement klauwen vol geld met vestigingen in Straatsburg en Brussel.  Volstrekte onzin. Maar goed, ik heb me laten overtuigen dat we gebruik moeten maken van ons democratisch recht. Wat we hebben gestemd? Dat zeg ik natuurlijk niet, maar we stemmen al decennia zeer constant. Wij behoren zeker niet tot de kiezers die op drift zijn geraakt.’