De zus en zwager van Tim zijn inmiddels aangekomen in Kakadu National Park in het noorden van Australië. Maar eerst bezochten zij nog het bekendste natuurgebied van Sydney en omgeving: de Blue Mountains. Marc en Tim hadden voor deze gelegenheid een extra grote huurauto geregeld, zodat Angenieta met haar zere enkel in stijl kon worden vervoerd. Gelukkig was het die maandag de 15e juni stralend weer.  De zon accentueerde de blauwe gloed van de eucalyptusbomen, wat het uitzicht extra bijzonder maakte.

Lookout
‘De Blue Mountains zijn anders dan andere gebergten’, legde Marc in de auto op weg naar het gebergte nog een keer uit aan Angenieta en Govert.  ‘Normaal gesproken kijk je in een dal naar de bergtoppen op.  In de Blue Mountains kijk je vanaf een hoogvlakte naar de diepe dalen beneden. Het lijkt alsof je niet hoog zit, maar het hoogte punt is toch ruim 1000 meter.’
In het plaatsje Blackheath werd eerst geluncht, voordat de activiteiten begonnen. Angenieta en Govert genoten van het uitzicht bij de Govett’s Lookout en namen tientallen foto’s van de bergen, de watervallen en van elkaar. Daarna bezochten zij het toeristisch hoogtepunt van de Blue Mountains: de kabelbaan naar de Three Sisters. Angenieta maakte het tripje in de kabelbaan mee, waarna de mannen een wandeltocht van een kleine twee uur maakten. Angenieta bleef achter in het café met een puzzelboekje.

Vreemde man
Angenieta: ‘Ik wilde binnen in het restaurant zitten, omdat het buiten te koud was, maar dat mocht niet. Toen een mevrouw zag dat ik aan het hinkelen was, mocht ik in een hoekje zitten en kreeg ik een kopje thee aangeboden. Erg aardig. Ik ben later wat gaan rondlopen om van het uitzicht te genieten. Op het moment dat een vreemde man mij buiten had aangesproken, kwamen de jongens al terug. Ze hadden veel sneller gelopen dan ik had verwacht.’
Govert had genoten van de speciale wandeling;  vooral de afdaling via the Giant Stairway met ruim achthonderd treden was spectaculair. ‘Alleen ontpopte Tim zich tot een slavendrijver’, klaagde Govert. ‘Hij had een enorm hoog tempo, omdat hij graag klaar wilde zijn met de wandeling. Het leek meer op rennen dan op wandelen wat hij deed.’
‘Ik wilde Angenieta niet te lang alleen laten’, lachte Tim de ‘beschuldigingen’ weg. ‘En het was maar goed ook dat we snel terug waren, want Angenieta was al aan het aanpappen met vreemde mannen…’

Rode gloed
Na de wandeling kregen Angenieta en Govert een spectaculaire aanblik op de Three Sisters. De laatste zonnestralen van de dag zetten de drie rotsformaties in een speciale, rode gloed. ‘Heel bijzonder, erg mooi’, zei Angenieta, terwijl ze terug naar de auto strompelde.
Eenmaal terug in Sydney, was er een afscheidsdiner in een Indiaas restaurant om de hoek bij Marc en Tim. Om de enkel te sparen, werd Angenieta vervoerd op de fiets van Tim.  ‘Dat ging prima en met twee mannen aan mijn zijde die mij vooruit duwden, had ik geen angst om om te vallen’, zei de geblesseerde vrouw uit Enschede.

Afscheid
De volgende ochtend stonden Angenieta en Govert alweer vroeg op het vliegveld van Sydney voor het vervolg van hun trip door Australië. ‘We zullen jullie missen, het was enorm gezellig’, zei het Enschedese stel bij het afscheid. Een laatste groet en daar reden Marc en Tim met de huurauto weer weg. ‘Het was hartverwarmend om mijn zus en zwager over de vloer te hebben’, concludeerde Tim bij thuiskomt. ‘Zelfs een verzwikte enkel deed  daar niets aan af.’