Rod Chilmaid is in het dagelijkse leven manager in een keuken in een groot ziekenhuis in Sydney. In zijn vrije tijd is hij sinds kort aan het schilderen geslagen. Hij houdt van felle kleuren en abstracte vormen in 3D-stijl die een hypnotiserend effect veroorzaken. Rod wilde Tim en Marc een speciaal cadeau meegeven als zij volgend jaar maart vertrekken naar Amsterdam. Hij maakte daarom Blue Boy; een eigentijds en kleurrijk portret van een stoere man.
Rod kwam het schilderij op een maandagochtend brengen, op het moment dat Marc en Tim het huis aan het schoonmaken waren. Tim was zeer verrast. ‘Ik wist dat Rod bezig was met een schilderij voor mij, maar ik dacht dat hij pas volgend jaar februari klaar zou zijn. Het is een fantastisch portret geworden, waar zeer veel tijd in is gestoken. Ik houd erg van de kleuren.’

Half naakt
Rod vroeg zich af of het schilderij niet te gewaagd was voor zijn Nederlandse vrienden. Zijn Blue Boy is namelijk half naakt en heeft een grote, gespierde kont. Maar Marc en Tim stelden hem snel gerust. ‘Wij zijn niet zo snel geschokt’, reageerde Marc. ‘Dit schilderij komt straks op de Weesperzijde op de plaats te hangen waar nu het schilderij van de Portugese zangeres Amalia hangt. De mensen kunnen dan vanaf de straat een glimp van Blue Boy zien.’

Tulp
Rod vertelde vele uren bezig te zijn geweest met de ontelbare driehoekjes op zijn schilderij. ‘Ik heb al schilderend de kleuren af en toe veranderd. Ik heb iets geprobeerd met meer wit en oranje, maar dat werkte niet goed. Ik heb op de arm van Blue Boy een tatoeage geschilderd; een eigentijdse tulp. En in het schilderij zitten de kleuren rood, wit en blauw, de kleuren van de Nederlandse vlag. Het schilderij heeft dus een Nederlands tintje.’

Gasten
De nieuwe aanwinst in de woonkamer op de Newman Street kwam te laat voor de laatste gasten van Marc en Tim: de Amsterdamse cameraman Peter van der Linden en zijn nieuwe vriendin Tamar Singerling. Tim kent Peter van zijn vele reportagereizen voor Netwerk door afgelegen en soms gevaarlijke gebieden, zoals Bagdad, Pakistan en Afghanistan. ‘Peter is een geweldige cameraman , een fantastische verhalenverteller en een goede vriend’, zei Tim over zijn bezoek. ‘Eindelijk had hij tijd om naar Australië af te reizen. Met een nieuwe vriendin zelfs, een ware revolutie.’
Marc en Tim wilden de twee gasten ophalen van het vliegveld, maar helaas faalde het systeem van de leenauto GoGet; de vorige gebruikers brachten de auto niet op tijd terug. Peter en Tamar moesten dus met de taxi naar Newtown komen.  Na een ontbijt met croissantjes en een verkwikkende douche was het tijd voor de bekende Marc-en-Tim-highlight-walk. Door het zakencentrum en het Hyde Park naar het Opera House dus en vandaar verder met de veerboot naar Manly.

Fris en helder
In de dagen erna moesten Marc en Tim werken; Peter en Tamar verkenden met de toeristenbus de stad en het strand van Bondi Beach. Zo genoten zij van het uitzicht in de Sydney Tower en liepen zij via het mooie kustpad naar Tamarama Beach. Peter: ‘Sydney is hartstikke leuk. De stad is heel schoon, de lucht is zo fris en helder. Sydney is ook verrassend: het ene moment denk je dat je in Amerika bent, het andere moment waan je je in Engeland. Dat hadden we niet verwacht aan de andere kant van de wereld.’
Tamar zei het water, de baai en de vele strandjes mooi te vinden. De twee Nederlandse toeristen verbaasden zich over het grote aantal Aziaten in de stad. ‘We waren in een winkelcentrum en daar waren we de enige blanken’, zei Peter. ‘Ik had niet verwacht dat de helft van de inwoners Aziatisch zou zijn.’

Kangoeroes
Tamar noemde The Rocks het leukste deel van de stad. Tamar: ‘Dat is een authentiek stukje stad. Ik heb het alleen uit de bus gezien, maar het leek me leuk om er doorheen te lopen. Verder waren het Opera House en de brug natuurlijk erg mooi.’
Peter: ‘Ik vond de strandwandeling naar Tamarama Beach het mooist. Sydney staat zeker hoog op mijn lijstje van favoriete steden. Maar Venetië staat nog steeds nummer één.’
Peter en Tamar gaan de komende weken per huurauto naar het tropische noorden van Australië. Op naar Brisbane, Cairns en Port Douglas dus. ‘Ik hoop kangoeroes in het wild te zien’, mijmerde Tamar. ‘En ik hoop op een Aboriginal met witte stippen op zijn huid’, voegde Peter eraan toe.