SYDNEY, 13 SEPT. 2009 – Na een paar zeer pijnlijke dagen is Marc van den Broek begonnen aan de revalidatie na de breuk van zijn sleutelbeen. De Amsterdammer probeert zo veel mogelijk te wandelen en zit zelfs al weer op de hometrainer ‘om het luie zweet eruit te fietsen’. De ergste pijn is gelukkig achter de rug, weet Marc. Hij heeft intussen samen met Tim Dekkers de terugvlucht naar Nederland geboekt. Marc en Tim komen vrijdag 26 maart 2010 om 14.00 uur op Schiphol aan.

Het sleutelbeen van Marc is lelijk gebroken, heeft de eerste controle op de kliniek uitgewezen. De rechterschouder is twee centimeter korter geworden, doordat de twee boteinden onder elkaar door zijn geschoven. De behandelende specialisten sluiten een operatie niet uit, maar voorlopig wordt het herstel aangezien. ‘Een operatie is het laatste dat ik wil’, zei een ongeruste Marc. ‘De artsen hebben me verteld dat ik op mijn schouder een bult zal blijven houden, wat niet zo fraai is. Dat maakt me niets uit. Voor mij is het belangrijkste dat ik straks weer gewoon kan sporten en dat ik mijn schouder weer normaal kan bewegen. ‘

Snurken
De eerste dagen na de val waren erg lastig. Met zware pijnstillers hield Marc de pijn onder controle, maar het slapen ’s nachts was een bezoeking. Hij kon alleen maar op zijn rug liggen en elke beweging deed pijn. ‘Tot overmaat van ramp moest ik ook erg snurken, doordat ik op mijn rug moest liggen, zodat ook Tim nauwelijks aan slapen toe kwam’, vertelde Marc.

Interview
De geblesseerde journalist probeerde niettemin gewoon zijn werk te blijven doen. Zo ging diverse keren op pad voor een verhaal over de invloed van Nederlandse trainers op het Australische voetbal. En hij las zich in voor een verhaal over de Australische gezondheidszorg.  Marc: ‘Afleiding is goed. Gelukkig ging Tim elke keer mee, hij was een grote steun. Hij hield het opnameapparaat vast als ik mensen aan het interviewen was. Schrijven lukt nog moeilijk; mijn rechterhand zit tenslotte in de mitella.’

Ook probeerde Marc de conditie een beetje op peil te houden. Een vriend bood spontaan aan een hometrainer te brengen waar een racefiets opgezet kan worden. De arts had geen probleem met een uurtje trappen op het ding. `Hoewel het erg saai is, probeer ik elke dag drie kwartier te fietsen. Het is zelfs op de hometrainer lastig met één arm. In ieder geval zweet ik er goed van en gaat de hartslag even lekker omhoog. Van stil zitten word je ook niet gelukkig', meende Marc

Terugreis
Tussen de lichamelijke misère door, probeerden Marc en Tim hun blik op de toekomst te werpen.  Na nauw overleg met hun vrienden Marc Cornelissen en Arno van Breemen in Utrecht regelden zij hun definitieve terugreis naar Nederland.  Op 12 maart 2010 verlaten Marc en Tim Sydney. Zij reizen dan samen met Marc en Arno via Hawaï, San Francisco en Londen naar Amsterdam. Daar komen zij op vrijdag 26 maart om 14.00 uur aan met British Airways.

Vulkaan
Tim:  ‘Marc en Arno uit Utrecht komen eerst in Sydney Mardi Gras vieren. We blijven daarna een week op Hawaï, die eilandengroep wilden we altijd nog een keer bezoeken. Op Hawaï is een actieve vulkaan en dat vinden vooral Marc B. en Arno erg interessant. Op Hawaï kun je natuurlijk ook lekker op het strand zitten, dat spreekt mij weer meer aan. Dan vliegen we door naar San Francisco, waar we een paar  dagen blijven. Altijd leuk. Het grappige is dat we op de heenweg in 2005 ook via San Francisco zijn gegaan. De cirkel is daarmee rond. Via London Heathrow arriveren we dan eind maart in Amsterdam. Ons avontuur Down Under zit er dan op.’

Bruiloft
Tim komt trouwens van 30 september tot en met 13 oktober even op bezoek in Nederland. Hij woont in Amsterdam een bruiloft van een vriend bij, bezoekt familie, vrienden en werkrelaties en zal de verbouwing van de Weesperzijde nader bespreken met vriend en aannemer Eric Korthof.  Marc blijft in Sydney achter. Marc: ‘Ik heb geen zin om voor twee weken heel die vliegreis te maken. In maart volgend jaar kan ik weer genoeg gaan vliegen.’