BERRY, 20 SEPT. 2009 – Tegenslag voor Marc van den Broek en Tim Dekkers: het gebroken sleutelbeen van Marc heelt niet goed en moet daarom worden geopereerd. Marc gaat dinsdag 22 september onder het mes in het Royal Prince Alfred Hospital.  ‘Volgens de dokters moet het herstel daarna snel verlopen, dus ik blijf optimistisch’, zei een aangeslagen Marc. Om de aandacht wat af te leiden, brachten Marc en Tim het weekend van 19 en 20 september met vrienden door in het toeristenplaatsje Berry.

Marc zou aanvankelijk maandag 21 september aan zijn sleutelbeen worden geopereerd. Vandaar dat Tim hem ’s ochtends om 7 uur wegbracht naar het ziekenhuis. Maar na een paar uur werd duidelijk dat de operatie die dag niet kon doorgaan: de lijst met spoedopnamen was te lang. ‘Dat was een fikse teleurstelling’, vertelde Marc. ‘Je bereidt je toch geestelijk voor op een dergelijk ingreep. Maar goed, ik kreeg wel de belofte dat ik dinsdag de 22e september aan de beurt zou zijn. Daar houd ik me nu aan vast.’

Operatie
Vorige week kreeg Marc bij een controle te horen dat zijn rechtersleutelbeen niet goed geneest na de val op de fiets. Het bot is onder elkaar doorgeschoven, waardoor de schouder twee centimeter korter is geworden. Vier artsen hebben de röntgenfoto’s van het gebroken sleutelbeen bestudeerd. Ze kwamen alle vier tot de conclusie dat operatie noodzakelijk was als Marc zijn sportieve daden wilde voortzetten.
Marc: ‘Toen ik de foto zag, wist ik gelijk: dit is niet goed. Ik kon het gebroken bot met mijn vingers door het vel aanraken. Het stak er bijna doorheen en dat voelde niet goed. Voor mij is het belangrijkste dat ik straks weer gewoon kan zwemmen en fietsen. Als ik niets zou doen, dan zou ik wellicht heel mijn leven last houden van mijn schouder. De keuze is dan snel gemaakt, hoewel aan de operatie risico’s kleven. Volgens mijn behandelende arts ben ik één a twee dagen ziek van de operatie, daarna moet ik snel genezen en zal ik eerder weer hard kunnen fietsen dan zonder operatie. Het zal dus niet zo’n lijdensweg worden als na de operatie aan mijn liesbreuk, twee jaar geleden.  Vervelend blijft het wel, vooral voor Tim, omdat hij zich zorgen maakt.’

Reis
Marc moet één dag in het ziekenhuis blijven. Door de operatie van Marc staat de reis van Tim naar Nederland enigszins op het spel. ‘Ik kan natuurlijk niet weg als Marc nog veel hulp nodig heeft’, aldus Tim. ‘Als dat zo is, dan zeg ik mijn reis af. Maar volgens de artsen moet Marc na een week voldoende zijn hersteld om zichzelf te redden. Gelukkig zijn er voldoende vrienden in de buurt die bij kunnen springen. Ik heb dus goede hoop dat ik 29 september kan vertrekken.’

Berry
Om de aandacht af te leiden, brachten Marc en Tim een weekend door in de mooie natuur bij het toeristenplaatsje Berry, 140 kilometer ten zuiden van Sydney. Oorspronkelijk zou het tweetal met de fiets gaan, maar door de blessure van Marc werd het een treinreis van drie uur. Marc en Tim hadden samen met hun Nederlandse vrienden Jacqueline Borsboom en Sander Egging op 320 meter hoogte een stijlvol huisje gehuurd.
In dat weekeinde vierde Jacqeline haar 35ste verjaardag. Dus weerklonk een vrolijk Er-is-er-een-jarig op het balkon van de Rainforest Lodge. Marc en Tim hadden het nieuwe boek van Dan Brown over de vrijmetselarij gekocht. `Hartstikke leuk', reageerde Jacqueline. `Ik heb alle boeken van Dan Brown gelezen. Ik ben erg benieuwd naar dit nieuwe boek.' Het verjaardagsontbijt bestond uit pannenkoekjes die in alle vroegte op de barbeque buiten waren gebakken.
‘Het weekeinde was een succes’, zei Tim. ‘We hebben de top van een heuvel beklommen, waarna we prachtig uitzicht hadden op het dal. Marc kon verrassend goed meekomen; hij liep met zijn mitella zonder problemen omhoog, af en toe kruipend onder en klauterend over omgevallen bomen. Berry zelf is een aardig toeristenplaatsje met veel cafés en een bakkerij, waar je heerlijk kunt ontbijten. Op zondag hebben we nog anderhalf uur over het strand gewandeld. We hebben een zorgeloos weekend gehad en daar hadden we ook wel behoefte aan.’

Wombat
Ook Marc had van het weekeinde genoten. ‘Het huisje was erg luxe met een prachtig uitzicht. Het leuke was ook dat we voor het eerst sinds ons verblijf in Australië een levende wombat hebben gezien, een groot Australisch buideldier. Tot dusver hebben wij alleen maar doodgereden wombats langs de kant van de weg zien liggen, maar eindelijk zagen we dus een levend exemplaar. Hij was aan het verharen, waardoor het buideldier er bizar uitzag. Ik vond hem koddig en nogal sloom.’