Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De clearway

Sydney is een autostad. Alles en iedereen moet wijken voor de gemotoriseerde voertuigen. Gemopper alom daarom toen de regering de verkeersmaatregelen aankondigde voor de APEC-topconferentie van begin september. Heel ingrijpend: je mag niet overal stoppen in Sydney.

Begin september bezoeken 21 staatshoofden met hun gevolg Sydney. President Bush komt, president Poetin en de bazen van Canada, China, Japan en Indonesië, en van wat minder belangrijke staten als Nieuw-Zeeland, Mexico, Vietnam en Brunei. Het is de bijeenkomst van de landen die grenzen aan de Pacific, de belangrijkste politieke bijeenkomst in Australië ooit. Als APEC gaat dit circus door het leven: de Asian Pacific Economic Coorporation.

Niet dat dit praatclubje beslissingen neemt die voor de burger van belang zijn. Nee, deze bijeenkomst is vooral bekend, omdat de leiders zich op de laatste dag laten fotograferen in de klederdracht van het gastland. Dat levert steevast potsierlijke plaatjes op.

De leiders en hun gevolg moeten door de stad. En dat gaat per escorte: een paar motors voorop, dan auto’s met veiligheidsagenten, de baas zelf, zijn gevolg en dan weer motoragenten; een hele stoet. En daartussen door willen de veiligheidsdiensten vrij baan hebben om snel overal in de stad ter plaatse te kunnen zijn.

Een beetje stad zou de boel afsluiten voor de duur van de conferentie, maar niet in Sydney. Er zou een revolutie uitbreken onder het machtige leger automobilisten. De auto-junks willen met hun voertuig altijd overal kunnen komen en parkeren.

De autoriteiten grijpen naar een typische Australische fenomeen: de clearways. Dat  is geen weg die, zoals het woord zegt, vrij is van auto’s, maar dat is een weg waarop niet mag worden geparkeerd. Op de doorgaande routes in de stad mag in de week van de conferentie niet worden geparkeerd.

En zelfs deze maatregel is voldoende om de Sydneysiders met een auto boos te maken. Allemaal hinder, mopperen ze. Er kan niet meer worden gestopt op de plaats waar dat handig is. Er verdwijnen veel parkeerplaatsen en het is dus moeilijker om een plekje te vinden. En misschien moeten ze iets verder lopen om op de plek van bestemming te komen.

Maar eigenlijk is het idee voor Clearways 365 dagen per jaar, 24 uur per dag zo gek nog niet. Het knotsgekke en drukke verkeer is ook zo chaotisch, doordat op doorgaande, wegen, veelal met twee rijstroken in ieder richting, buiten de spits geparkeerd mag worden. Dus zoiets als parkeren op de rechterrijstrook van de Wibautstraat. Een stilstaande auto belemmert zo de doorgang voor velen.

Maar ja, de auto is heilig in Sydney, discussie met automobilisten en de machtige lobby is veelal niet meer mogelijk. Een alternatief voor een andere wijze van vervoer is onbespreekbaar. Dat het onleefbaar wordt in Sydney, ach dat is de verwaarloosbare mening van wandelaars, fietsers en andere wereldverbeteraars.