SYDNEY, 19 FEB. 2010 - Het proces van veiligheid en opbouw in Uruzgan wordt ernstig vertraagd als Nederland dit jaar zijn militairen terugtrekt.  Die waarschuwing komt van de Nederlandse generaal Mart de Kruif, voormalig Navo-bevelhebber in Zuid-Afghanistan.  Het Mediabureau Onderste-Boven ontbeet met generaal De Kruif en schreef een verhaal voor dagblad Trouw.

Generaal-majoor  Mart de Kruif zit met een croissantje en een gesmeerde krentenboterham op de bovenste verdieping van het exclusieve Intercontinental Hotel in Sydney. Buiten glinstert het Opera House in de prille ochtendzon. De Nederlandse topmilitair is op werkbezoek in Australië. Hij wil zijn Australische collega’s bedanken voor de goede samenwerking toen hij vorig jaar commandant was van de 45.000 Navo-manschappen in Zuid-Afghanistan.
'Ik heb echt geen idee wat er allemaal op dit moment in Den Haag gebeurt', zegt De Kruif over de oplopende politieke spanningen 16.000 km verderop. Hij beseft dat veel (Australische) ogen zijn gericht op Nederland. De Australische regering heeft er keer op keer bij Den Haag op aangedrongen in Uruzgan te blijven. In die Afghaanse provincie werken ruim zevenhonderd Australische soldaten al jarenlang nauw samen met de Nederlanders.

Expertise
De Kruif wil zich niet inlaten met politieke beslissingen, ultimatums of een dreigende kabinetscrisis.  Maar uit zijn betoog blijkt klip en klaar dat het volgens hem uiterst onverstandig is om de Nederlandse missie in Afghanistan te stoppen. Reden: de expertise van de Nederlanders kan slecht worden gemist.
De Kruif: `Het is belangrijk dat de wederopbouw wordt voortgezet. Als je het Nederlandse reconstructieteam weghaalt, dan duurt het jaren voordat je als Navo weer de kennis van de lokale structuur bezit. De kennis van de stammen, de achtergronden en de vertrouwensband met de Afghanen. We zijn nu goed bezig. Weggaan betekent zeker een paar jaar vertraging. Dat moet je meenemen in je besluitvorming.'

‘Geen oorlog’
Net zoals in Nederland, is een ruime meerderheid in Australië tegen de oorlog in Afghanistan.  Deze oorlog is niet te winnen, klinkt het. Generaal De Kruijf wil er niets van weten. De beeldvorming is verkeerd, vindt hij. 'Dit is geen oorlog', beweert hij stellig. 'De Amerikanen gebruiken het woord ‘oorlog’ in een andere context dan de Europeanen. Het was in Zuid-Afghanistan niet mijn opdracht om de Taliban te vernietigen. We onderdrukken een opstand. Wat je niet ziet is dat er per dag achthonderd patrouilles op uittrekken. Je ziet alleen als er wordt geschoten, één of twee keer per dag. Dat ziet er oorlogsachtig uit, maar dat komt niet door ons. Dat komt, doordat de situatie onveilig is. Doordat er bermbommen liggen.'

Goed bezig
De Kruijf neemt een hap van zijn krentenbrood. De Nederlandse generaal-majoor vindt dat de situatie in Uruzgan de afgelopen jaren is verbeterd. `De regio staat er beter voor. Als je goed kijkt, dan zul je zien dat het conflict veranderd is. We zijn goed bezig. Nu gaat het om de tijd die we krijgen.'

Geen hopeloze missie dus?
“Ik herken dat helemaal niet. De beste mensen om te oordelen of we succes hebben of niet, zijn de soldaten zelf, de jongens en meiden buiten. Zij weten wat ze doen. Zij zien vooruitgang. Los van het feit dat we daar ook zijn om te voorkomen dat we nieuwe aanslagen a la Londen of Madrid krijgen, zijn we er ook om dertig miljoen mensen de kans te geven zich te ontwikkelen. We kunnen als westen niet accepteren dat de Afghanen worden geregeerd door mensen die gif in het gezicht van een meisje gooien, omdat het  naar school wil.'