Stel dat de Britse prins William op bezoek zou komen in Amsterdam en Rotterdam. Prins William dus, de tweede in de lijn van troonopvolging voor de Britse troon. Zijn komst zou niet veel teweeg brengen, waarschijnlijk, zouden veel mensen hem niet eens herkennen. Niet in Sydney, waar de prins twee dagen op privebezoek was. Gevolg? Duizenden mensen op de been, krantenpagina's volgepend en de tv-journaals kunnen er maar geen genoeg van krijgen.

Nu is het staatshoofd van Australië formeel de koningin van Engeland, dus het zou kunnen gebeuren dat William ooit staatshoofd wordt van het land. Dat verklaart de aandacht enigszins, maar is de mega hype begrijpelijk voor de komst van de 27-jarige jongeman uit Engeland?

Het bezoek van de William, zoon van Diana, was niet eens een officieel staatsbezoek. Het was iets ertussen in. Hij werd vriendelijk ontvangen op de luchthaven door de gouverneur generaal, maar hij hoeft niets officieel te doen. Geen opening, geen lintje knippen of een oorkonde uitreiken. Op de eerste dag van het bezoek ging William naar een Aboriginal buurt in Sydney, hoorde daar de verhalen aan en speelde pingpong met kinderen. Oudere buurtbewoners vroegen of William kan regelen dat het skelet van een Aboriginal ouder terug kan komen naar Australië.

Op de tweede dag schoot William een machinegeweer leeg op een militaire basis, picknickte hij in een park en nam plaats in een snelle boot voor een vaartocht door de haven van Sydney. OVeral waar hij zich liet zien, juichten mensen met vlaggetjes en lieten foto's zien van Lady Diana, die erg populair was in Australië. William toonde zich van zijn beste kant: hij schudde handen en gaf elke jonge vrouw die vooraan stond een vluchtige kus. En alles was te zien op tv en te lezen in de kranten.

De kans dat de zwaaiende prins ooit het staatshoofd van Australië wordt, is niet bijster groot. Eerst moet Elizabeth dood en dat kan lang duren. E dan is het de vraag of zijn vader Charles de troon opstapt. Bovendien wordt er in Australië al jarenlang gepraat over een republiek. De huidige regering is voorstander, maar neemt geen ferme stappen om dit te realiseren. De vorige regering hield in 1999 een referendum over de republiek, maar toen koos het volk nog voor Elizabeth, ook al door de onduidelijke vraagstelling in het referendum. Uit polls blijkt dat een meerderheid een president wil.

Nee, koning van Australië wordt William dus waarschijnlijk niet, er is maar één verklaring voor de gekte rond het bezoek: de geisoleerde ligging van het land. Zoveel gebeurt er niet hier en zoveel buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders of andere bezienswaardigheden komen ook niet langs. Te ver weg, te ingewikkeld en Australië is uiteindelijk te onbetekenend op de wereldkaart. Dus als er iets of iemand komt, dan slaat het land op tilt. De paus: tienduizenden op de been; een bijzonder cruiseschio in de haven: de stad loopt uit; een Europese topvoetballer: legers meisjes schreeuwen zich de keel schor; een Amerikaanse zangeres die wat komt playbacken: ze kan zich niet op straat vertonen.

Het land is ver weg, er gebeurt zelden iets belangrijks, dus dan moeten de Australiërs het doen met de kruimels doen die hier even langs willen komen. En dan laten ze zich graag van hun uitbundigste kant zien.