Bewoners Tuvalu vluchten
voor stijgende zeespiegel

De familie Delaki uit Tuvalu is zes jaar geleden naar Nieuw-Zeeland gevlucht. Vader Taniele Delaki bracht zijn vrouw Penieli en zijn kinderen Fakavae (19), Sina (11), Elane (10), Ata (4) en Ketelina (1) naar Auckland.  Ze wonen nu in een huis in een buitenwijk van Auckland. ‘We hebben Tuvalu verlaten, omdat ik bang was voor de zeespiegel. Het eiland zinkt en ik zei:  ik wil niet dood’,  zegt vader Delaki, terwijl hij en zijn gezin op een mat op de grond zitten.

5,6 mm
Tuvalu bestaat uit negen eilandengroepjes en ligt in de Stille Oceaan. Tienduizend mensen wonen al eeuwenlang op deze smalle eilanden. Het hoogste punt is hier een meter of vier. Door de stijging van de zeespiegel is het vrijwel zeker dat Tuvalu in de golven ten onder gaat. De zeespiegel stijgt 5,6 mm per jaar. De komende tien jaar zien we het effect. Over vijftig jaar is Tuvalu verdwenen. Dat maakt me wel bang”, zegt Tauala Katea van de Meteorologische dienst op Tuvalu.

Gevlucht
Duizenden inwoners van het eiland zijn de afgelopen jaren gevlucht naar Auckland in Nieuw-Zeeland. De familie Delaki dus ook.  Ze proberen zich staande te houden in dit nieuwe land, maar ze missen Tuvalu.  ‘Ik wil graag mijn familie zien. Ik heb ze nog nooit ontmoet’, zegt dochter Sina terwijl ze tegen de tranen vecht.

Kerk
De familie Delaki heeft één houvast: de Tuvuluaanse kerk ik Auckland. Dit is de enige plek waar de gemeenschap uit Tuvalu haar eigen cultuur kan vieren. In de kerk wordt veel gezongen en gebeden. De tekst van de liederen wordt op een scherm geprojecteerd, zodat iedereen kan meezingen. Kinderen zitten overal op de grond. In de kerk is het een vrolijk samenzijn.
De dominee vertelt dat de mensen van Tuvalu het moeilijk hebben in Nieuw-Zeeland. De kerk probeert daarom de jongere generatie iets van de cultuur mee te geven. ‘Het is een moeilijk proces’, verzucht de dominee in zijn werkkamer.

Dupe
Weer thuis, bekijkt Taniele Delaki videobeelden van zijn laatste reis naar Tuvalu. Op de tv zijn dansers te zien en beelden van zijn huis. Hij vindt het onverteerbaar dat zijn eiland de dupe is van de milieuproblemen. ‘Wij zijn niet schuldig aan de vervuiling. Dat hebben de grote jongens gedaan. Wij zijn de kleine jongen, die lijdt. Wij betalen de prijs.’