Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

Het stoplicht

Sydney staat vol met stoplichten. Bij iedere kruising waar een beetje verkeer komt, regelen rood, oranje en groen wie er door mag. Aan de voetganger is veelal niet gedacht. Die moet lang wachten of de wet overtreden.

De gemeente Sydney begint ook door te krijgen dat er misschien iets te veel stoplichten zijn geplaatst in de stad. Voor veel geld haalden ze een Deense professor naar de `mooiste stad ter wereld' om te horen of de auto iets te veel afbreuk doet aan dat imago van een mensvriendelijke binnenstad, waar het goed toeven is.

En ja hoor, wat iedere niet-autobezitter al lang weet, de auto domineert en andere verkeersgebruikers zijn de dupe. De leefbaarheid van Sydney in vergelijking met steden in Europa is. om het zacht uit te drukken, niet optimaal. De Deense geleerden en zijn team deden wat testen. Om het zakendistrict van oost naar west te voet te doorkruisen, staat de voetganger, die overal keurig wacht, soms de helft van de tijd te wachten voor rood.

Waar de auto's minuten lang groen hebben, daar moeten de voetgangers zich in een paar seconden naar de overkant spoeden. Op andere routes is het iets beter, maar al gauw staan voetgangers een derde van de tijd te wachten tot ze mogen doorlopen.

De grote hoeveelheid stoplichten heeft twee oorzaken. Er zijn niet zoveel verkeersregels op kruisingen. Er geldt het Briste systeem van hoffelijkheid: elkaar de ruimte geven en rustig wachten tot er plek is op de kruising. Maar dat werkt niet meer in Sydney, waar elke minuut tijdswinst wordt gegrepen en snelheidsborden langs de kant niet meer zijn dan een vrolijke wegversiering.

Daarnaast is de fasering van de lichten traag. Het licht op de hoofdroute staat lang op groen, verkeer uit zijwegen, fietsers en voetgangers moeten lang, heel lang wachten, zoals blijkt uit de Deense proeven.

Wat de gemeente precies wil met de nieuwe kennis is niet duidelijk. De autolobby is machtig en wil geen millimeter prijs geven. Bijna overal moet de gemotoriseerde vierwieler kunnen komen, overleg of het anders kan, is haast niet mogelijk. Het onderzoek is onderdeel van het grote `pappen en nathouden', wat gemeengoed is bij het oplossen van problemen in Sydney. De voetganger en de spaarzame fietser zijn de dupe.