Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De koffie

Sommige lezers denken dat deze rubriek niet meer is dan een zuur mopperhoekje. Klagen, schelden, cynisch doen op internet, hoe laag en gemakkelijk! Wie denken de Nederlanders dat ze zijn om dit prachtige land met zijn prachtige inwoners te bekritiseren, zeggen deze lezers. Om de Australische ziel echt te doorgronden, moet je veel langer in Sydney wonen. Het is inderdaad verleidelijk om de rubriek Fair Dinkum te vullen met hele en halve irritaties, want er gaat in dit land het nodige mis (grrrrr). Maar te veel gemopper is niet gezellig, dus daarom gaat deze aflevering over een van de grootste deugden van de Australische steden; een van de meest opzienbarende verworvenheden van het land, een absoluut pluspunt waaraan Nederland een puntje kan zuigen: de koffie.

Waar je ook komt in Sydney, op de chique boulevard bij Circular Quay, in een achterafstraatje van een buitenwijk, in een mega-winkelcentrum, in een cafeetje op de hoek, bij de veerpont of op 300 meter hoogte, overal heb je goddelijke koffie. Sydney is een koffieparadijs, een cafeïne-walhalla. Waar je in Nederland hooguit kunt kiezen tussen zwarte koffie of koffie met melk, daar heb je in Sydney een waar menu aan koffies. Wat is er allemaal? Long black (espresso met een klein beetje heet water), een short black (pure espresso in een klein kopje), café latte (espresso met een schuimlaagje melk, meestal versierd met een varen), flat white (espresso met warme melk), cappuccino (espresso met geklopte melk en cacao), ristretto (super sterke koffie), mocha (espresso met chocolademelk), machiato (espresso in een glas met toefje melk), Vienna coffee (koffie met slagroom), Affogato (vanille-ijs in een glas overgoten met warme espresso koffie) en babychino (geklopte melk). De koffiedrinker kan verder nog vragen naar cafeïnevrije koffie en sojamelk.
De koffie-overdaad maakt van Sydney een fantastische stad om aan sight-seeing te doen. Overal kun je neerploffen in de wetenschap dat je even later fantastische koffie zult krijgen. Voorbij zijn de tijden dat je als toerist wordt afgescheept met poederkoffie en lauwe melk of filterkoffie met een kuipje gore koffiemelk. De prijs varieert van 1,50 euro tot 2,10 euro, gemiddeld betaal je 1,70 euro voor een prima bakje.

Eén van de leukste koffiezaken is het tentje in de wijk Redfern, op de hoek van Redfern Street en Chalmers Street: Di CazBar Cafe. Titus is daar de baas, een Chinese man die zijn vaste klanten steevast begroet met ‘Hello my friends’. Buiten heeft hij een paar gammele tafeltjes en stoelen neergezet, zodat je kunt kijken naar het drukke kruispunt met zijn voorbijrazende bussen en toeterende taxi’s. De voorbij scharrelende zwervers en de kleurrijke Aboriginals maken de couleur locale compleet.

Titus brengt de long black en de café latte en natuurlijk een fles water en twee glazen. Dit is Sydney op zijn best, ongecompliceerd en puur. Wie kan in hemelsnaam toch kritiek hebben op deze fantastische stad met zijn fantastische koffie? Lang leve Sydney. Driewerf hoera!

Foto Anya van Lith