Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De reclame

Waarom schreeuwen veel Australiërs zo? Het is verbazingwekkend dat een volk dat prat gaat op zijn rust en no worries-mentaliteit, zo veel decibels produceert. Op straat, in cafés, in winkels: communiceren is vaak schreeuwen in Down Under. De schuldige is gemakkelijk aan te wijzen: de reclames op tv en radio. Die verpesten de aard van de aardige Australiërs. Wie een avondje naar de tv kijkt, of het nu bij de publieke omroep SBS of bij de platte commerciëlen van Seven, Nine of Ten is, wordt in bijna elk reclameblokje omver geblazen door schreeuwlelijkerds. En die blokjes zijn er elke tien minuten. Sommige Australische firma’s hangen de theorie aan dat hoe meer lawaai je maakt, hoe meer je producten je verkoopt. En dus krijsen de verkopers er op los. SALE! 25 PROCENT OFF! BUY NOW! De uitroeptekens en hoofdletters vliegen je om de oren, het geschreeuw maakt de kijker horendol. Och arme die geen afstandsbediening met een knopje ‘mute’ heeft.

De reclames zijn ook van een armzalige simpelheid. Tekstbordjes die op en neer buitelen, goedkope geluidseffecten, een mannenstem die de longen uit zijn lijf schreeuwt, nog meer lawaai: BONG, KLETS, DREUN, PAF, BOEM. De tv-commercials lijken op een zolderkamertje van een paar minder begaafde ADHD-tieners in elkaar te zijn geknutseld. Geen enkele creativiteit of originaliteit. Het is reclame die Nederland in de jaren zestig beschaamd heeft afgezworen.

De schreeuwreclames hebben een funeste invloed op de samenleving: per dag kijken er 12,8 miljoen Australiërs naar de tv. De gemiddelde kijktijd is vorig jaar met 2,4 procent toegenomen. Geen wonder dat heel wat inwoners van dit land denken dat alleen met extra volume iets kan worden bereikt. Schreeuwen helpt, is de gedachte.

In sommige winkelstraten in de binnenstad tetteren de aanbiedingen door de luidsprekers.
Een man of vrouw staat bij de ingang en blaat heel de dag in een microfoon, zodat de hele straat kan ‘meegenieten’. BUY NOW! In sommige cafés in Sydney staat de muziek zo snoeihard, dat alleen met schreeuwen de conversatie gaande kan worden gehouden. WIL JE NOG WAT DRINKEN?

Nee, met zoveel lawaai en geschreeuw op tv, radio en op straat is het ook niet echt vreemd dat de Australiër in de grote stad soms zo opgefokt is. Wat, no worries mate? BUY NOW, NOW, NOW!