Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De julikerst

Het heeft veel voordelen om in Australië te wonen. Denk maar eens aan het weer: uitbundige zon, heerlijk blauwe luchten en jaloers-makende temperaturen.
De seizoenen Down Under zijn tegen-overgesteld aan die in Europa. Is het winterkoud in Nederland, dan beleeft Australië zijn zomerhoogtepunt.

Die andere seizoenen hebben een nadeel: ze kloppen niet met het feestdagengevoel van iemand die geboren en getogen is op het noordelijk halfrond. Waar iedereen in Nederland met de kerst de open haard opport of de centrale verwarming een graadje hoger zet en de kaarsjes aansteekt voor een copieus kerstdiner, daar trekken de Australiërs op het bloedhete strand nog een blikje bier open en leggen ze vette worstjes op de barbecue. ‘Happy Christmas, mate!’ Sneeuwmannen in de etalages en ‘I am dreaming of a white christmas’ gaan niet samen met dertig graden Celsius. Het kerstmisgevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon.

De Australiërs willen er graag bij horen; ze willen ook met kaarsjes en kerstversieringen in de kou hun kalkoen eten en kerstliedjes zingen. En dus is er overal in juli, als Australië op zijn koudst is, Christmas in July. Restaurants organiseren avond na avond heuse kerstdiners, inclusief kerstbomen en kerstservetten; in cafés loopt het personeel met kerstmutsen rond; winkelcentra organiseren bijeenkomsten met de kerstman. Het Jingle Bells klinkt overal. Het is een hallucinerende ervaring om in juli al die kerstakken en kerstballen te zien hangen en kinderen op de schoot van de kerstman te zien zitten. Een rare droom na een avond veel te zwaar tafelen.

Wie dit kerstgedoe in juli heeft verzonnen? Niemand die het echt weet. In Amerika en Canada schijnt de julikerst hier en daar een rage te zijn. Australische websites verwijzen naar een groep Ierse toeristen die in juli in de Blue Mountains op vakantie was. De Ieren vonden het daar zo winters aandoen, dat ze spontaan besloten om een kerstdiner aan te richten. De Australiërs zouden vervolgens vol vreugde het idee hebben gekopieerd.

Wat er ook van waar is, July in Christmas is inmiddels uitgegroeid tot een commerciële hype, die elk jaar steeds groter wordt. Als middenstander tel je niet mee als je in juli de kerstbomen en kerstballen op zolder laat staan. De aanbiedingen vliegen je om de oren. Een kerstlunch op een rondvaartboot, een vijfgangen menu met knapperend haardvuur, kersttakken en ‘christmas crackers’, kerstliedjes zingen met kaarslicht; alles is mogelijk.

Kerstmis is in de Nederlandse winter al vaak gehuld in een deken van kitsch en valse illusies. Maar een Australische kerst in juli, louter en alleen gevoed door de commercie, is als natte sneeuw op een tochtig plein: onaangenaam en huiveringwekkend. Dan maar liever gewoon op 25 december een blikje bier op het strand en de geur van worstjes vermengd met zonnebrandolie. Good on you, mate!