Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De paardenrace

Voor 99,9% van de wereld stond dinsdag 4 november in het teken van de Amerikaanse verkiezingen. Dinsdag 4 november zou een dag kunnen zijn, waarop geschiedenis werd geschreven; een 47-jarige zwarte man gekozen tot president van de Verenigde Staten van Amerika.

Maar voor de Australiërs was die dinsdag om heel andere reden rood omcirkeld. Niks geen Amerikaanse verkiezingen. Het was de dag van de Melbourne Cup. Een paardenrace. Nou ja, een paardenrace… Het is dé paardenrace van Australië. “The race that stops a nation”, zeggen ze hier.

De Melbourne Cup bestaat al sinds 1861, toen zeventien paarden voor een prijzengeld van 170 Engelse ponden de baan opstapten. Het is een race over 3200 meter op de Flemington racebaan in Melbourne. Dit gehol met de paarden is in de 147 jaar erna uitgegroeid tot een mega-spektakel, in alle uithoeken van het land live op tv en radio te volgen. Het prijzengeld bedroeg dit jaar 5,5 miljoen Australische dollars, met de huidige wisselkoers is dat 2,9 miljoen euro. De Australiërs grijpen de Melbourne Cup aan om massaal te wedden: acht op de tien volwassenen wagen een gokje. In totaal zetten de boekmakers in 2008 een bedrag om van rond de 80 miljoen euro (150 miljoen Australische dollars). Hoezo economische crisis?

De deelstaten Victoria (Melbourne) en de ACT (Canberra) hebben Melbourne Cup-dag uitgeroepen tot nationale feestdag, waarop iedereen vrij heeft. Maar ook in andere deelstaten is de paardenrace een mooi excuus om een middag lang niets te doen. Dat niets doen, moet wel in stijl, want de Melbourne Cup is een fashion-event. Mannen trekken een pak aan, vrouwen lopen op deze dinsdagmiddag rond in de meest opzienbare jurken en met de meest extravagante hoedjes op. Rijk-Australië paradeert en wie niet rijk is, doet alsof in zijn beste kloffie.

Het is een beetje vaag waarom juist deze paardenrace is uitgegroeid tot een nationale hype, want in dit gokgekke land zijn er elke dag vele tientallen races, waarop je kunt wedden. Maar feit is dat rond drie uur ’s middags praktisch heel Australië naar de TV kijkt: op grote schermen op straat, in restaurants, in kroegen, op renbanen, op het werk. Vergelijk het met het Elfstedentocht-gevoel in Nederland: de natie is één met zijn sport. Overal in de steden en dorpen staan mobiele kantoortjes van wedkantoren opgesteld, waar je op het laatste moment nog kunt inzetten.

Na welgeteld vier minuten is de race voorbij. Voor de meeste mensen begint dan pas, waar de Melbourne Cup eigenlijk om draait: veel alcohol drinken en stomdronken worden.

Cheers mate!