Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De wijk

De wijk Waterloo is bepaald niet de parel van Sydney. De buurt heeft een slechte naam in deze wereldstad van 4,2 miljoen inwoners. Waterloo is de wijk met de meeste sociale huurwoningen; voor de gemiddelde Australiër ben je dan zo en zo een looser, want in dit land tel je pas echt mee als je een eigen woning (en een auto) hebt. Waterloo heeft ook gruwelijk lelijke, Bijlmerachtige woontorens, waar de sociaal zwakkeren van de metropool zijn weggestopt. Veel Aboriginals dus, veel vreemde types op straat en ’s nachts soms geschreeuw en gescheld op straat.

De reputatie van Waterloo is zo besmeurd, dat sommige taxichauffeurs ’s nachts niet willen stoppen om passagiers op te pikken. Chauffeurs vertellen dat ze hier door jongeren met stenen worden bekogeld. Het is de vraag of deze verhalen waar zijn (nooit iets gemerkt van stenen gooiende jongeren), maar Waterloo is gebrandmerkt: als gevaarlijk en crimineel.

De slechte naam van Waterloo (vernoemd naar de slag in België in 1815) heeft wel een pluspunt: de huizen zijn niet zo schandalig duur als elders in Sydney. Wie een leuk pandje wil huren of kopen voor een redelijk bedrag, kan nog hier terecht. De gemeente doet intussen verwoede pogingen om de wijk op te stuwen in de vaart der volkeren. Vervallen woningen worden gesloopt, nieuwbouw verschijnt, parken gerenoveerd.

Rond Danks Street in Waterloo is sprake van een heuse yuppie-revival. Nieuwe, dure wooncomplexen trekken hoger opgeleide en beter betaalde bewoners aan, met als gevolg dat dure restaurants, hippe cafés en trendy galeries uit de grond schieten. In de Danks Street heeft de Hillsong Church, de populaire MTV-kerk voor hallelujah-zingende poppy jongeren, een druk bezochte vestiging. Een deel van Waterloo doet kortom niet onder voor gearriveerde en gerespecteerde wijken als Darlinghurst en Surry Hills.

Net op het moment dat het troebele imago van Waterloo, hoe onterecht ook, aan het vervagen was, sloeg het noodlot toe. In één van de nieuw wooncomplexen in de buurt vond een bizar incident plaats. Op een zondagmiddag wilde een Chinese studente haar appartement binnengaan. Bij de voordeur kreeg ze een mes op de keel gedrukt van een man. Hij dwong haar naar binnen te gaan, waar op dat moment twee andere Aziatische studentes en haar vriend waren.

Wat er precies gebeurde, is nog onbekend. Maar de binnendringer heeft een uur lang de vier bewoners gegijzeld en deels seksueel misbruikt. De Aziatische studenten slaagden erin het alarmnummer van de politie te bellen. Maar omdat de politie geen appartementnummer had, konden agenten de plaats des onheils niet vinden.

Op een gegeven moment probeerden het Chinese meisje en haar vriend via het balkon te vluchten. Maar de poging om naar het balkon een verdieping lager te springen, mislukte jammerlijk. De twee studenten vielen van drie hoog naar beneden op de grond. De jonge Chinese overleed ter plekke, de jongen raakte zwaar gewond en ligt met gebroken enkels en andere botten in het ziekenhuis. De binnendringer vluchtte, maar werd na een paar dagen door de politie elders in de buurt opgepakt.

In de dagen erna ontvouwde het drama zich in de media: de moeder van het overleden meisje had een paar maanden eerder ternauwernood de grote aardbeving in China overleefd en had haar hele hebben en houden (woning en supermarkt) verloren. En nu verloor ze ook nog haar enige dochter, een studente die dacht veilig in Sydney te kunnen studeren. Het onrecht in dit leven deprimeerde een hele natie.

En zo wordt de wijk Waterloo weer in één adem genoemd met criminaliteit en gevaar. En zo drukken de taxichauffeurs hun gaspedaal weer wat harder in als ze ’s avonds door de buurt rijden.

Arm Waterloo.