Elke week verschijnt een column over iets dat opvalt in Australië en wat voor een nieuwsgierige Hollander niet goed te begrijpen is. Nederland en Australië lijken natuurlijk op elkaar, maar dat valt bij nader inzien vies tegen. Een ontdekkingstocht door het onbegrijpelijke Down Under. Fair Dinkum! Echt waar!

De weerman

Hoe groot is het verschil in weermannen tussen Nederland en Australië. In Nederland heb je Erwin Kroll die zijn blijdschap niet onder stoelen of banken steekt, als hij een paar dagen zon kan aankondigen. Nee, neem dan de Australische Graham Creed die heel gelukzalig glimlacht als hij kan vertellen dat er een periode met regen in aankomst is. Regen is mooi. Regen is heerlijk. Regen is hemels in Australie.

Alle weermannen, waar dan ook ter wereld, moeten het weer natuurlijk met een beetje show brengen. De tijden van: `Morgen half bewolkt, 15 graden, goedenavond', zijn natuurlijk al lang voorbij. Erwin Kroll maakt er een echte show van. Hij valt ook in Australië te bewoneren als je beschikt over een schotelantenne, waarmee je naar het Beste van Nederland (BVN) kan kijken.

Elke dag is daar het NOS Journaal van de dag ervoor en een speciaal BVN weerbericht. Erwin neemt je dan even mee over de hele wereld. Nou ja, de hele wereld... Naar gebieden, waarvan ze in Nederland denken dat er veel Hollanders wonen. Siberië wordt altijd overgeslagen, maar Afghanistan krijgt een extra kaartje, vanwege onze jongens daar. Kroll vertelt en beweegt met zijn handen, kijkt recht in de camera, vertelt met veel omhaal wat we op het scherm kunnen zien. Hoe de wolken krullen en vaak de dooddoener dat de kijker ter plekke het vaak beter weet dan hij. Wel een kleine tien minuten duurt de Kroll-show op BVN. Hij eindigt altijd met Nederland. En als een kleine jongen zo blij, vertelt hij dat er een paar dagen zon aan komen. `Dat wordt echt genieten.' En als het regent. `Tja, meer kan ik er ook niet van maken.'

Hoe anders is Graham Creed. Hij draagt altijd een donker colbert, wit overhemd met bovenste knoopje los. Hij is een jeugdig ogende meteoroloog met een carrière als weerman in buitenposten als Wagga Wagga, Lord Howe Island en Moree. Hij houdt van sport, valt te lezen op de website van zijn werkgever ABC. Marathons zelf. Hij is meer ingetogen dan zijn collega in Nederland als hij over het weer vertelt. Saaier, zou je kunnen zeggen, dan Erwin Kroll, maar die trouwe ogen waarmee hij de huiskamers in kijkt, maakt heel veel goed.

Het weer rond Sydney is eigenlijk een beetje saai. Er zijn gewoon heel veel dagen met zon, weinig wolken en een temperatuur van ergens in de twintig tot dertig graden. De wind, meestal van zee, wakkert in de middag altijd wat aan. Soms wordt het extreem heet, maar dat valt in Sydney eigenlijk wel mee. Donderdag is altijd een hoogtepunt van het weerbericht. Die dag wordt bekendgemaakt hoeveel water er nog in de stuwdammen zit, water dat van levensbelang is voor de grote steden in Australië. Als er wat water is bijgekomen, kijkt Graham blij. Als het peil is gedaald, lijkt het einde van de wereld nabij. Om die stuwmeren te vullen, is regen nodig, veel regen. Dus met veel vreugde vertelt hij dat er een front aankomt met veel regen.

`Maar valt er dan ook regen in de stuwmeren?', is vaak de afsluitende vraag van de nieuwslezeres (bij ABC lezen alleen vrouwen het nieuws). `Dat valt te bezien', moet Graham dan vaak zeggen. Reden om weer even met zijn sombere hondenogen in de camera te kijken.