Gemopperd op de Australische automobilist is er al genoeg. Ze verdienen ook wel eens een pluimpje: hun gedrag bij het naderen van een zebrapad is om door een ringetje te halen.

In Nederland is een zebrapad niet meer dan wat witte verfklodders op donker asfalt, waar automobilisten graag nog even wat extra gas geven om net even voor de voetganger door te glippen. Dat is in Sydney en Australië wel even wat anders. Daar hoeft een wandelaar maar naar het zebrapad te kijken en de bestuurders van de aanstormende auto's (ze rijden vaak wel hard) klimmen in de remmen om de wandelaar vrije doorgang te verschaffen.

De zebrapaden zien er net zo uit als in Nederland. Vierkante blokken wit van ongeveer een halve meter breed en een paar meter lang. In Australie staan er vaak ook gele borden bij met in het zwart twee benen die uit elkaar staan. In Sydney zijn ze op heel veel plaatsen op het asfalt geschilderd, wat gezien de drukte geen overbodige luxe is. De wet bepaalt dat een wandelaar altijd voorrang heeft op een zebrapad. De combinatie zebrapad met stoplichten bestaat hier niet. Zoiets is strikt genomen met elkaar in strijd. Er zijn of stoplichten of zebrapaden. Dat hebben ze goed begrepen in tegenstelling tot veel landen in Europa. En de stoplichten werken 24 uur per dag, dus kans op verwarring is er niet.

Nou is het gedrag van de Sydneysyders op het zebrapad een beetje vreemd. Worden fietsers vaak verwensingen naar het hoofd geslingerd, afgesneden, en wat al niet meer, die agressieve houding is er in het geheel niet op zebrapaden. Daarvoor zouden twee verklaringen te vinden zijn. Elke Australier is ook voetganger,, dus dat maakt al voorzichtig. Je moeder kan oversteken, of een goede vriendin. En die wil je natuurlijk niet verwonden. De kans dat de moeder van een Australische automobilist op de fiets zit, is nihil, dus dan gelden andere regels. Fietsers die door het drukke verkeer in de stad rijden, zijn hier wereldvreemde, linkse werelverbeteraars die het niet hebben gemaakt in de wereld.

Bovendien is de gemiddelde Australiër redelijk gehoorzaam aan de wet. Als een automobilist iemand aanrijdt op een zebrapad, heeft hij schuld, daarover niet te worden gediscussieerd. Behalve een boete, kost dat een paar strafpunten (demerits points). Boek je twaalf punten binnen drie jaar dan ben je minimaal drie maanden je rijbewijs kwijt. Wie geen voorrang geeft op een zebrapad verliest drie punten (en een boete van circa 200 euro). Wie dat doet in de buurt van een school op tijden dat kinderen van en naar school gaan, verliest vier punten en krijgt 250 euro boete. Dat hakt er lekker in.

Bij fietsers speelt dat niet. Als een fietser overhoop wordt gereden, dan zal de automobilist altijd zeggen dat de fietser niet goed aan de rand van de weg reed, of wat dan ook. Vaak is het moeilijk om de schuld vast te stellen. De kans op boete en strafpunten is dan een stuk kleiner.

De oplossing: Zebrapaden voor fietsers dwars door de stad. Fietspaden heten die dingen, maar dat wil hier maar niet goed van de grond komen. Jammer, want dan zouden de Australische automobilisten zich vaker van hun hoffelijke kant kunnen laten zien.