SYDNEY, 12 APRIL 2006 - Van de Grand Prix Formule 1-race  in Melbourne tot en met politiek topoverleg over Afghanistan; het bezoek van premier Jan Peter Balkenende aan Australië ging letterlijk en figuurlijk alle kanten op. In vijf dagen reisde de Nederlandse minister-president in strak tempo door vier deelstaten; een trip in het kader van 400 jaar betrekkingen tussen Australië en Nederland. Het mediabureau Onderste-Boven volgde Balkenende op de voet voor RTL Nieuws, de Volkskrant, Trouw en BNR Nieuwsradio. Tim Dekkers en Marc van den Broek hadden in Canberra een exclusief interview met de Australische premier John Howard.

Voor de naar schatting driehonderdduizend Australiërs van Nederlandse afkomst was het negen jaar geleden dat voor het laatst een Nederlandse minister-president op bezoek kwam (Wim Kok). Jan Peter Balkenende maakte er een niet al te zwaar programma van. Hij ontmoette op feestjes en op recepties een stroom Nederlandse immigranten, bezocht bij Melbourne een speciaal verzorgingstehuis voor 75 bejaarden van Nederlandse afkomst en liet zich rondleiden door musea en door de haven van Sydney. 'Het was een geweldig bezoek', zei Balkenende na afloop.
Zeker op de eerste dag kende het bezoek een opwindend uitje. De Nederlandse premier bezocht namelijk de Grand Prix Formule 1-race op het circuit van Melbourne. Op het streng afgeschermde middenterrein had Balkenende een ontmoeting met mensen van de Ferrari-renstal. 'Het bandengeheim is hier strenger beveiligd dan het Nederlandse bankgeheim', grapte hij. Later had hij op de pits een gesprek met de Nederlandse coureur Christijan Albers (MF1). Balkenende liet zich daar het stuur van een raceauto uitleggen.

Schooljongen
'Hij lijkt net een opgewonden schooljongen met blozende konen', zei een toeschouwer over het bezoek van de Nederlandse minister-president. Op de vraag waarom de wat steile gereformeerde CDA-leider zich zo thuis voelt in deze wereld van pitspoezen, poen en pk's, antwoordde Balkenende: 'U heeft een cliché beeld van mij. Het is bekend dat ik van jongs af aan gefascineerd ben door deze wereld. Het is de techniek, de duurzaamheid, het ontwerp van de auto-industrie en natuurlijk de snelheid en de sensatie. Ik vind dat al heel lang leuk.'
Politiek gezien verliep het bezoek rimpelloos. Balkenende had in Canberra een drie kwartier durend gesprek met de Australische premier John Howard, de politicus die al tien jaar aan de macht is. In dat gesprek lag het accent op Afghanistan. Beide landen hebben troepen in de gevaarlijke provincie Uruzgan. Australië en Nederland spraken af om hun ambassades te verplaatsen naar een gezamenlijk gebouw in de Afghaanse hoofdstad Kaboel. `Dit laat nog eens zien hoe twee landen niet alleen militair, maar ook diplomatiek goed kunnen samenwerken', zei Howard in een exclusief gesprek met het Mediabureau Onderste-Boven.

U beseft dat veel mensen in Nederland grote twijfels hadden over de militaire inzet in Uruzgan? Te gevaarlijk, vonden velen
Howard: ’Ik weet dat. Ik wil tegen hen die twijfelen zeggen: de frontlinie in de strijd tegen terrorisme ligt op het moment in Afghanistan en Irak. Als de vrije wereld, waartoe Australië en Nederland behoren, de strijd tegen het terrorisme wil winnen, dan moet zij de democratie in Afghanistan en Irak steunen. Het vestigen van een democratie daar en het weerstaan van de Taliban zijn buitengewoon belangrijk voor de wereldwijde strijd tegen het terrorisme. Het is dus het risico voor onze troepen waard.’

U heeft zich erg opgewonden over het feit dat een Afghaanse man die zich had bekeerd tot het christendom bijna door een lokale Afghaanse rechtbank tot de dood werd veroordeeld.
‘Ik was inderdaad erg boos en ik was niet de enige. Deze zaak stond haaks op het ideaal waarvoor wij vechten: niemand mag vervolgd worden op grond van zijn religie.’

Maar hoe zeker weet u dat zoiets niet nog een keer gebeurt in Afghanistan?
’Ik kan dat niet zeker weten. Maar het feit dat ik samen met anderen sterk protesteerde, betekent dat een dergelijk geval niet meer zal gebeuren. In ieder geval is de kans daarop sterk minder geworden.’

Is dit een dusdanige principiële kwestie dat u eventueel bij een herhaling uw troepen uit Afghanistan terugtrekt?
’Dat heb ik niet gezegd. Wat ik wel heb gezegd is, dat wij zeker geen troepen leveren voor een regering die zulke misstanden toestaat.’

Nog even over  de vierhonderd jaar betrekkingen tussen Nederland en Australië. U prijst voortdurend de Nederlanders, maar veel van hun waarden, normen en wetten zijn voor u een gruwel: het homohuwelijk, softdrugs, abortus, prostitutie, euthanasie. Houdt u echt van Nederland?
’Sommige wetten in uw land steun ik zeker niet en ik maak daar geen geheim van. Maar ook niet iedereen in Nederland stemt in met deze wetten. Een meerderheid wel? Ik ben het met deze mensen oneens. Maar het is volgens mij een kwestie van leven en laten leven. Het is niet aan mij om een ander land de les te lezen. Maar wij zullen onze wetten zeker niet aan de Nederlandse gaan aanpassen.’

Sinds Guus Hiddink de bondscoach is van het Australisch voetbalelftal zijn wij ook elkaars supporter. Houdt u al van voetbal?
'Zeker, maar ik houd net iets meer van rugby. En in de zomer van cricket.'

Volgens de Australische media is Hiddink een 'miracle man'. Deelt u die mening?
'Hij is een fantastische coach. Wij zijn erg opgewonden dat wij sinds 1974 weer kunnen deelnemen aan een WK-voetbal. Of ik naar Duitsland ga om wedstrijden te bezoeken? Dat weet ik nog niet. Maar ik verwacht veel van Hiddink en het team.'