Chinese studenten trekken per bus naar hoofdstad Canberra

‘Volksleger’ juicht massaal voor de Olympische fakkel

CANBERRA, 24 APRIL 2008 - Zonder al te veel problemen heeft de Olympische fakkel een ererondje gemaakt door de Australische hoofdstad Canberra. Met dank aan de vele duizenden Chinese studenten, die met de bus naar Canberra waren gekomen om de vlam met trots te ‘verdedigen’. Het Mediabureau Onderste-Boven stapte op een bus met China-supporters en maakte reportages voor RTL Nieuws, VRT Journaal, de Volkskrant en
De Pers.

Het is half twee ’s nachts in Hurstville, een slaperige buitenwijk van Sydney. Voor de Hungry Jack’s in de hoofdstraat staan tientallen jonge Chinese studenten opgewonden met elkaar te praten. Velen hebben Chinese vlaggetjes in de hand. De studenten gaan met de bus op pad naar de hoofdstad Canberra. Daar zullen zij samen met duizenden andere strijdbare studenten ‘hun’ Olympische vlam beschermen.
De negentienjarige Murphy haalt een Chinese vlag uit zijn broekzak. Hij studeert economie en is nog maar twee maanden in Australië . In hortend en stotend Engels vertelt Murphy dat hij zich kwaad heeft gemaakt over de berichtgeving van CNN en BBC. `Ze leggen altijd het accent op negatieve dingen als het om China gaat', zegt hij. `Zo ook met de mensenrechten. Welke grote mogendheid heeft daar geen problemen mee? Alleen China wordt daar op aangesproken.'

Zijn klacht is de klacht van veel andere studenten: de westerse media zijn bevooroordeeld. De verslaggeving van de rellen rond de Olympische fakkel in Parijs en Londen zou zwaar overtrokken zijn geweest. Om het negatieve beeld te corrigeren, willen de jonge Chinezen massaal de Olympische vlam ondersteunen. Alleen al uit Sydney vertrekken er deze nacht veertig bussen.
`Het succes heeft ons overvallen', zegt coördinator Jim Wang, voorzitter van een Chinese studentenorganisatie in Sydney. De 27-jarige student loopt de benen uit het lijf om alles te regelen. Hij heeft de afgelopen nachten amper geslapen door alle spanningen.

Als de bus eenmaal is vertrokken, kan hij een paar vragen beantwoorden. Bijvoorbeeld de vraag wie deze exodus van Chinese supporters betaalt. Zou de bustocht misschien een spontaan georganiseerd en gefinancierd festijn van de Chinese overheid kunnen zijn? `Elke student betaalt 12 euro', reageert Wang. 'Verder hebben wij van particulieren uit het buitenland giften gekregen voor deze trip. Of de Chinese ambassade heeft meebetaald? Daar weet ik niets van.' Bij het ochtendgloren arriveert de ene na de andere bus in Canberra. De Chinese studenten tuigen zich nog meer op met Chinese vlaggen en T-shirts en zingen het Chinese volkslied. De Australische hoofdstad lijkt in de ban te zijn van een Chinese revolutie. Als een modern volksleger trekken de studenten met wapperende rode vlagen over straten, bruggen en pleinen. Tibet-betogers worden overschreeuwd.

Het is wonderlijk: de 200.000 Chinezen die in Australië wonen hebben tenslotte toegang tot alle media en websites; ze worden niet gestuurd door de Chinese staatsmedia. En toch lopen de studenten met hun volle verstand achter het regime in Bejing aan. `Het is patriottisme', zegt een student die anoniem wil blijven. `Ik weet heus wel dat mijn regering niet altijd goed zit. Maar ik houd van mijn land.'
`Ik voelde me gekwetst toen de Olympische vlam in Parijs en Londen werd aangevallen', zegt de Chinese studente Stella. `Ik ben zo bang dat de Spelen niet doorgaan in China. We leven er zo naar toe.' De Olympische fakkel begint dan aan zijn ererondje door Canberra. De Chinese studenten kunnen er amper bij. `Het was niet zo belangrijk om de vlam te zien', zegt coördinator Wang berustend. `Het ging erom dat we hier aanwezig waren.'