Het protest tegen het internetfilter brengt deze dag geen massa’s op de been. Maar de ongerustheid is er niet minder om. De sociaal-democratische regering van premier Kevin Rudd heeft de kiezers beloofd om met internetfilters de strijd aan te binden met kinderporno en andere illegale, ‘gevaarlijke’ sites . Wat die gevaarlijke sites zijn, is onbekend. Een overheidscommissie stelt een zwarte lijst samen. Alle websites op die lijst moeten door de interproviders worden geblokkeerd, zo luidt het wetsvoorstel. 

Goed voorbeeld
Waar in andere westerse landen alleen op vrijwillige basis wordt gewerkt met een filter, daar wil de Australische overheid dus dwang toepassen.  Tot dusver krijgt de regering alleen steun van christelijke- en familieorganisaties. “Het filter is een goed middel om onze kinderen te beschermen tegen porno, gewelddadige sites of sites die aanzetten tot zelfmoord”, reageert  Mary-Louise Fowler, vice-president van de Australian Family Association. “Australië is daarmee een goed voorbeeld voor de rest van de wereld.”
Maar het filter roept vooral weerstand op. “Australië staat met een verplicht internetfilter op één lijn met landen als China en Iran”, zegt Collin Jacobs, voorzitter van de vereniging van internetgebruikers in Australië. “Iedereen weet dat die landen niet democratisch zijn, dus we maken ons tamelijk belachelijk.”

18e eeuw
Volgens John Kaye, parlementslid van de Australische Groenen, laat de regering zich ringeloren door christelijk rechts.  “Het is goed dat wij kinderporno aanpakken. Maar met het internetfilter lijken wij  op een samenleving die is blijven steken in de 18e eeuw. Een filter tast niet alleen de snelheid aan van het toch al zo trage internet in Australië, het ondermijnt ook de burgerrechten in dit land. Het is overduidelijk dat een filter tot overheidscensuur leidt. Een zwarte lijst  is al uitgelekt en daarop staan ook sites die voor abortus en euthanasie pleiten.”
Het internetfilter is volgens hoogleraar Bjorn Landfeldt een politieke prestigeslag geworden. Landfeldt maakte in opdracht van de regering een rapport over het internetfilter. Daarin veegt hij de vloer aan met de regeringsplannen. “Wij hebben twintig pagina’s met vragen opgesteld. De antwoorden blijven uit.  Het internetfilter is in de huidige opzet inaccuraat en ineffectief.  Er kunnen gemakkelijk fouten worden gemaakt. Niet één pagina van een website wordt dan verboden, maar de hele website. Maar het belangrijkste bezwaar is dat het internetfilter ondemocratisch en niet-transparant is.  We beginnen overhaast aan een zwaar middel, waarvan we de consequenties niet kunnen overzien.”

Proef
Ondanks alle bezwaren, is in april een proef begonnen met het verplichte internetfilter. De regering heeft voor die proef zes kleine internetproviders bereid gevonden. De meeste grote providers wilden niet meewerken; zij denken dat een internetfilter niet kan werken. 
Onlangs lekte via de Australische organisatie Wikileaks een zwarte lijst uit van bijna 2400 verboden internetsites.  Daarop stonden ook onschuldige sites als Wikipidia, filmpjes op YouTube, goksites en zelfs een site van een tandarts uit Queensland. Zijn site was in het verleden ‘gekaapt’ door hackers, die er porno op zetten. Hoewel de website van de tandarts al tijdenlang weer normaal is, zou hij toch nog verboden zijn. Volgens de regering was de uitgelekte zwarte lijst niet juist; de echte lijst zou veel korter zijn. De betrokken minister Stephen Conroy bezweert dat de overheid geen censuur wil opleggen. “Maar we kunnen eenvoudig niet alles op het net toelaten”, zegt hij.