De tweede grote etappe naar de Noordkaap zit erop. Vandaag rolt de zwarte fiets de Zweedse hoofdstad Stockholm binnen. De tocht gaat deels over een toeristische route langs het zomerverblijf van de koning Drottningholm. En het weer blijft schitterend, praktisch geen wolkje aan de lucht. Vandaag kan voor de eerste keer het fietsshirtje met korte mouwen aan. En de Zweden zijn zowaar wat meer praatgraag hier. Alleen moet de ander het initiatief nemen.

Stockholm klinkt erg ver vanuit Nederland en dat is ook zo, maar liefst 1550 fietskilometers zijn afgelegd om hier te komen. Maar de Noordkaap ligt verder weg van Stockholm dan Amsterdam. Dus de missie is nog lang niet voltooid, al is het halverwege punt niet ver meer weg.
Deze keer geen hostel opgezocht, maar is een kamer gehuurd bij iemand thuis via Airbnb. Altijd onzeker waar je dan terecht komt, ook wel een beetje spannend. Nou het huis waar de gps de fietser leidt, ligt in een verre, erg verre buitenwijk van Stockholm (Upplands-Väsby). Het is niet de sociaal meest sterkte wijk van de stad. De huizen zijn verstopt in eentonige blokken, de sloten meer dan stevig. De zwarte fiets staat binnen.
Maar gastheer Jorge, een verpleegkundige in het lokale ziekenhuis en afkomstig uit Cuba, is uiterst hartelijk. Zijn vriend Yussef is in Barcelona en Jorge moet de nacht werken, dus het hele appartement staat voor de avond alleen ter beschikking. De slaapkamer is voor de fietser, Jorge slaapt na zijn dienst op de sofa in de zitkamer.
Voor het onderkomen van de nacht is bereikt, is er nog de tocht naar Stockholm. Deze keer staan er twee ponten op het programma, en het verveelt voor geen seconde. Zowaar zijn er in ieder geval nog twee fietsers onderweg naar de Noordkaap, een Zweeds stel, van wie de man een aanhangwagentje meesleept. Even een praatje maken, maar ze gaan bijna stapvoets en hebben alle tijd. Veel succes.
Het zomerpaleis van de koning is altijd leuk om te zien. Het is er een drukte van jewelste en uiteraard moet er hier een foto worden gemaakt als bewijs. I was here. Alleen de stad in en uit is lastig. De gps raakt voortdurend in de war. Hij stippelt de route keurig uit, maar de fietser volgt ook keurig de fietspaden en dat gaat meer dan eens fout. De planners hier willen de fietser over rustige paden leiden, die de gps niet kent. Maar de volhouder komt altijd waar hij wezen moet, dus ook vandaag.
Puf om de stad in te gaan, is er niet, dus dat wordt boodschappen doen in de lokale supermarkt. Wat een droefheid, dit soort nieuwbouwwijken voor mensen die het niet breed hebben. Nergens in de wereld lukt het kennelijk om er iets leuks van te maken en ook hier niet. Boodschappen gehaald en daar zit je dan in een appartement van iemand die je niet kent, in een stad die je vreemd is, een hapje te eten, een biertje te drinken. Uit de telefoon klinkt muziek en verder is het nadenken over het vervolg.
Stockholm is een paar dagen rust. Dinsdag of woensdag gaat het verder en dan echt naar het noorden. De 60 graden noorderbreedte is nog niet gehaald, maar dat zal niet lang meer duren. De eerste twee weken staan in het teken van naar het oosten, zo lijkt wel wie de ritstatistieken leest. Maar veel oostelijker dan dit zal de rit waarschijnlijker niet meer komen, want na Stockholm gaat het recht omhoog richting Noordkaap, naar 24 uur licht per dag. Niets kan de fietser nu nog stoppen.