De fietstocht heeft het rijk van de altijd lichte zomerdagen bereikt. Vrijdag is de poolcirkel, een belangrijk punt op de tocht, genomen. Ten noorden van deze lijn gaat de zon in ieder geval één dag per jaar rond 21 juni niet onder, hoe noordelijker hoe vaker. De dagen zonder duister liggen binnen handbereik. De Noordkaap is niet echt ver meer weg.

De gps van de Noordkaap-fietser staat vaandaag op het weergeven van de exacte positie van de berijder. Volgens de boeken is de poolcirkel op 66 graden 33 minuten en 44 seconden noorderbreedte. De vraag is natuurlijk of er een bord langs de weg staat dat deze belangrijke lijn op aarde weergeeft. Het dorpje Overkalix, waar de etappe vertrekt, heet bij de poolcirkel te liggen, maar er staan geen bordjes die reizigers naar dat punt sturen.
Op pad. De gps doet zijn werk en de Noordkaap-fietser en zijn Duitse metgezel voor twee dagen naderen. Als er geen bordje staat, is het raar om een foto te maken, want dan is het zo’n kiekje waarvan er al duizenden zijn gemaakt, het landschap ziet er hier ongeveer hetzelfde uit als honderd kilometer terug of honderd kilometer verder en is niet bepaald spannend. Dan ineens doemt het bord Polcirkeln 1000 m op. In de verte is een globe op een standaard te zien. Daar moet het zijn.
In de glorietijd was er een mooie uitspanning met restaurant, hotel en andere dingen die je verwacht op zo’n plek. Maar koffie schenken ze al lang niet meer in wat nu een bouwval is. Met moeite is de naam Polcirkeln te lezen. Een prachtig gebouw in verval en ook het merkteken ziet er verroest en oud uit en lijkt verplaatst. Dan ziet de medefietser, die veel betere ogen heeft, in de verte nog een bord. Dat moet het officiële punt zijn.
En ja, daar staat een enorm bord met Polcirkeln erop (in vijf talen) met de grenzen van de meest noordelijke provincie van Zweden Norbotten. Het woord Lapland schijnt te zijn geschrapt, omdat die naam niet correct is in de ogen van de oorspronkelijke bevolking hier, de Sami. Overigens is de gps het niet helemaal eens met de plek van het bord. De lijn zou nog iets maar het noorden liggen, maar wat maakt het uit. Bovendien schijnt de lijn van jaar tot jaar ietsjes van plek te veranderen.  
Tja en dan ben je op zo’n bijzondere lijn van de globe. Er zijn er vijf beroemde parallellen, zoals een breedtegraad wordt genoemd . De twee poolcirkels, de evenaar en de twee keerkringen. Van deze vijf is dit de derde die met een bezoek wordt vereerd, na de evenaar en de steenbokkeerkring op het zuidelijk halfrond.
Het is grappig om overheen te fietsen, maar het doet toch niet zo veel. Bovendien is er verder niets, geen bankje, geen informatiepaneel met uitleg, geen prullenbak (foei bezoekers kunnen jullie je troep meenemen, wat een minivuilnisbelt is het daar).
In de leegte rond de poolcirkel is wel internet beschikbaar via de telefoon. Dan kunnen de volgers op Facebook van de heuglijke intocht in Arctisch Europa op de hoogte worden gebracht, wat leidt tot een explosie van enthousiaste reacties. Het is toch een memorabel moment. De tanden verdwijnen in een muffin, het moet een beetje worden gevierd.
Maar in het landschap verandert helemaal niets. Officieel gaat de tocht nu door Arctisch Europa maar het ziet er nog steeds zo uit als een paar honderd kilometer naar het zuiden. Berken en naaldbomen die in het water staan, meer is er niet. Het toendragevoel is hier nog ver weg. Wel zijn de rendieren kennelijk goed afgericht, want een tiental kilometers voor de poolcirkel laat het eerste rendier zich tijdens de tocht zien. Best schuw, want het vlucht van de weg het bos in. Ook later op de dag laten zich twee van die dieren zien, die zich bij het naderen van de fietsers snel uit de voeten maken. Toch een beetje het toendra-gevoel.
Het landschap heeft nog iets groots te bieden deze dag, iets verder naar het noorden. In de rivier is een heuse waterval. Geen Niagara natuurlijk maar toch een indrukwekkende massa water die zich naar beneden laat vallen. En het café daar is nog wel in bedrijf. En na de koffie gaat het verder naar Pajala, de volgende etappeplaats.
Het gaat motregenen. Het bereiken van de poolcirkel heeft toch iets gedaan met de fietser. Regen en fiets gaan niet samen en gaat vaak gepaard met boze woorden naar boven. Nu rolt het bijna euforisch door de regen verder.