Er dreigt zich een drama af te tekenen voor de fietsreiziger zonder tent, dus die afhankelijk is van hostels, hotels en trekkershutjes op campings. Het lijkt erop dat in de beoogde etappeplaats alles dicht is. Deze dagtocht gaat gelukkig niet alleen en de Duitse medereiziger heeft een tent waarin plaats is voor een loge als het fout gaat. Dan ineens, tien km voor de etappeplaats ligt een camping met hutjes die op geen enkele website, kaart of waar dan ook is vermeld. Plaats.

De fietsdag is al een andere dan normaal. De Duitse Oliver (30) staat keurig te wachten op het afgesproken punt voor de dagtocht. De dag waarop de E4, die vanaf de Zweedse grens steeds in de buurt was van de Noordkaap-fietser, eindelijk uit het blikveld verdwijnt. Ook de Botnische Golf is verleden tijd. De tocht gaat min of meer parallel aan de Finse grens naar het noorden. Vanwege de iets vroegere stop is de poolcirkel nog niet bereikt. Morgen weer een dag.
Het de hele dag fietsen met een ander is een ervaring voor deze tocht. Nu is er ook tijd om vragen te stellen die de eerste keer zijn blijven liggen toen de Duitse fietser een week of wat geleden een half dagje mee op fietste naar het noorden. Zo van: Waarom fiets je de reuzentocht op je eentje? En waarom helemaal van zuid naar noord in Europa?
De antwoorden klinken bekend. Je bent vrij in doen en laten, je kunt zo hard of zo langzaam rijden als je zelf wil, de Noordkaap-fietser heeft ze vaak gegeven aan anderen. De tocht van een zuidelijk puntje van Europa naar het noordelijk is ontstaan, na het lezen van een tocht dwars door de Verenigde Staten van west naar oost, vertelt Oliver. ‘Dat ging ik in Europa ook maar eens doen, het is van zuid naar noord geworden.’
Zo rollen de kilometers bijna als vanzelf onder de wielen door. Echt superspectaculair wil het landschap niet worden. Knus is een beter woord. Opmerkelijk dat er zo dicht bij de poolcirkel nog zoveel mensen aan de gang zijn op akkers en in de tuin. De bomen willen maar van geen wijken weten. Arctisch Europa ligt aan de voeten, maar het landschap ziet er niet zo uit. De woest stromende beken zijn leuk, maar die zijn op meer plekken in de wereld. Maar het weer is perfect, wat wil je meer. Beetje wind tegen en veel te veel zon.
Welis er de knagende onzekerheid van geen slaapplaats. Het is ook in Zweden Hemwelvaart en veel is dicht. De berichten over logies spreken elkaar tegen. De camping heeft een antwoordapparaat en zegt dat je kunt boeken, maar of ie open is, dat is niet duidelijk. Maar dan doemt de camping op met hutjes. Er zijn hier geen winkels hier dus dat wordt eten in het restaurant. Pizza, het moest er een keer van komen in Zweden, waar elk gehucht een pizzeria heeft. In het restaurant is ook Wolfgang van 65 uit het Duitse Trier, ook onderweg naar de Noordkaap. Hij was tevergeefs naar het stadje gefietst om met hangende pootjes hier onderdakk te krijgen.
Het trekkershutje is iets heel anders dan een hostel. Elke camping heeft er altijd wel een paar en het is een prima plek om de nacht door te brengen. Deze is luxe met een eigen douche en wastafel en twee kleine slaapkamers die gelukkig heel donker zijn. Goed om het licht te weren. Want de avonden worden wel steeds spectaculairder met zonsondergang om kwart voor elf, vooral op dagen zoals vandaag met nauwelijks wolken. Het slaapt wel lastig, maar daarover later meer.