‘
De donderdag is de dag van vertrek. Het zwarte rijwiel moet in de doos, een al vaker geklaarde klus, en het loopt gesmeerd. Er is voldoende ruimte in de doos voor de reserveband, wat gereedschap, de fietsschoenen en de helm. Precies 23 kilogram, meer mag het niet zijn. Even afscheid van de trouwe ezel die nu in stukken in karton zit verpakt. Het hostel is zo vriendelijk om  de ex-Noordkaap-fietser naar het vliegveld twee kilometer verderop te brengen. Van betaling wil het hostel niet weten. ‘Dat doen we toch even.’
Er is nog tijd voor een laatste wandeling door het dorpje. De ferry van Hurtigruten ligt weer in het dorp en staat op het punt van vertrekken. Altijd een imposant gezicht om zo’n boot te zien verdwijnen in de verte. De kerk is ook open en er is een milieuproject in het dorp. Schoenen verzamelen langs de kust om het milieubewustzijn te verbeteren.De Amerikaanse Noorse kunstenaar vertelt er enthousiast over. En de koffie verderop smaakt prima. En dan echt op pad terug.
Veel te vroeg stopt het busje van het hostel bij het vliegveld. Beter veel te vroeg dan net te laat. Het inchecken is nog niet begonnen, hier hoeven reizigers zich pas dertig minuten voor vertrek te melden. Om het wachten te veraangenamen, schenkt de luchthaven medewerker koffie.
Het is zover. Er zijn zeven passagiers komen opdagen voor de vlucht naar Tromsø. Even helpen met de fiets door de scanner halen en alles is geregeld. Voor de fiets moet eigenlijk worden betaald, maar dat gelooft de medewerker wel. ‘Kijk maar wat ze in Tromsø doen en betaal daar maar. Wij nemen de fiets gratis voor je mee.’ Officieel is de fiets op standby, maar geen probleem zegt hij. Er is ruimte. Alles is te volgen dus even later is te zien dat de fiets door de sympathieke luchthavenmedewerker in het kleine laadruim wordt gedragen. Mooi.
Het propeller-vliegtuig is een veredelde bus met 33 plaatsen. Het zit al voor driekwart vol, kennelijk is Honningsvag een van de vele stops en route. Voordat Tromsø wordt aangedaan, maakt het vliegtuig nog twee tussenlandingen. Veel te zien is er niet, het is bewolkt, maar wat maakt het uit. De eerste etappe zit erop, Morgen echt naar huis en echt naar Tim en naar het allerlaatste stukje van dit reisverslag.