Denk je dat je alles wel bent tegengekomen aan zonderlingen die hier op weg zijn naar de Noordkaap, ieder met zijn eigen motieven. Veel wat oudere mannen, iemand uit Barcelona met een rode Vespa, bijna altijd alleen. Maar dan om half elf in de avond in Alta, op weg naar een uitzichtspunt om de zon niet te zien ondergaan, staat er voor het hotel een bepakte fiets. Even verderop zit een fietser redelijk uitgewoond op een loungebank van een pizzeria. ‘Hé, ook onderweg?’

Robert, zo blijkt deze fietser te heten, doet het andersom, dus van de Noordkaap naar het zuiden. De eindbestemming is Tarifa in zuid-Spanje, maar deze queeste (van het zuiden van het vastenland van Europa naar het noorden) was al eerder ter sprake gekomen met de ontmoeting met de sympathieke Duitser Oliver. ‘Oké, mooi plan.’
Maar dan komt het: je hebt ambities en ambities. ‘Ik wil in het Guinness wereldrecordboek komen’, vertelt Robert (25).
Nu zijn ambities altijd goed, maar als Guinness om de hoek komt kijken, dan komt de aarzeling. Allemaal leuk en aardig die records, maar we drijven elkaar wel op tot onzinnige prestaties. Waarom doe je zo’n tocht niet domweg omdat het leuk is, maar goed.
Robert Grew, afkomstig uit Eastborne, in de buurt van Brighton in zuid-Engeland, vertelt verder: ‘Het record staat op 39 dagen en 11 uur en ik wil er 35 dagen van maken. Dat betekent elke dag 160 km fietsen, zonder rustdag. Ik heb de route klaar. Ik rijd ook door Nederland, langs Eindhoven.’ Leuk allemaal, maar hoe bewijs je dat? Er rijdt geen notaris mee om de prestatie vast te leggen. ‘Ja, dat is een ding.’ Hij pakt een fors geel apparaat uit zijn stuurtas. ‘Dat is een gps-baken. Het stuurt elke vier uur een signaal. Op een kaart op internet kun je dan zien waar ik ben. Verder heb ik mijn Garmin tomtom en mijn kilometerteller. En ik maak foto’s. Alles bij elkaar moet dat voldoende bewijs zijn.’
En dan is er nog één probleem, zegt de sympathieke Brit. ‘Er is iemand die de tocht heeft gedaan in 22 dagen en 11 uur, maar met volgauto. Ik vind met een volgauto of alleen een groot verschil en daarvan moet ik Guinness nog overtuigen.’ Als dat record waar is, heeft die fietser een daggemiddelde gehad van 270 km en daar trappen we natuurlijk niet in.
Behalve de gekte van het Guinness boek, heeft Robert zich twee goede doelen toegeëigend. Hij fietst voor kinderen met kanker (Tuesday O'Hara Fund)  en voor het St Wilfrid’s Hospice waar mensen waardig kunnen sterven. Hij wijst naar zijn fietsshirtje waarop deze doelen zijn afgebeeld. Theextramilecycle heet zijn Facebook pagina waarop hij de wereld, althans dat deel dat op Facebook zit, op de hoogte houdt van zijn vorderingen. ‘Ik hoop voor elke mijl een pond op te halen. Dit moet dus 3500 pond opleveren.’ Hij heeft al succes met een artikel in de Eastbourne Herald, en hij heeft ook al wat geld opgehaald.
Het is inmiddels elf uur in de avond. Zijn tomtom is weer opgeladen. Hij gaat verder. `Nu nog?’ ‘Ja een kleine 20 kilometer tot ik een plek zie voor mijn tent.’ Hij geeft een hand en verdwijnt in de lichte nacht. De Noordkaap-fietser gaat op zoek naar een plek om de midzomernachtzon te zien. En die stelt ook deze nacht niet teleur. Ieder zijn ding.
En dan is er de vrijdag tijd om de stad Alta te verkennen. De reis noordwaarts gaat nu langzaam, want er zijn nog wat dagen stuk te slaan. En tijdens de wandeling door het dorp ziet de Noordkaap-fietser voor het eerst op een bord de naam Nordkapp staan. Het einde komt echt in zicht.
De attractie van dit dorpje is een museum waar Sami-rotssculpturen te zien zijn, die een plaats hebben gekregen op de Unesco Werelderfgoedlijst. Buiten het museum wandelt de bezoeker drie km langs rotsen met daarop afbeeldingen van rendieren, beren, elanden, mensen en boten van tussen de zes- en tweeduizend jaar oud. Groot en klein alles door elkaar in een fascinerende afwisseling. Om het kijken gemakkelijk te maken, zijn de met scherpe voorwerpen gemaakte afbeeldingen bij de ontdekking in de jaren zeventig roodgekleurd. Dit is in Scandinavië gebruikelijk, zegt de kaartjesverkoper.
Hij vertelt over de controverse tussen museumdirecteuren en archeologen. In het rood is de rotskunst mooi te zien, maar waarschijnlijk zijn de figuren nooit rood geweest. Dus moet de kleur weg, vinden de archeologen. Museumbazen vrezen dat er dan minder mensen komen kijken. In ieder geval wordt de kleur rood in Alta de komende jaren zo veel mogelijk verwijderd, is het plan.
Zaterdag is de voorlaatste grote etappe, iets meer dan 100 km naar Russenes. Daar weer een rustdag en dan door naar Honningsvag, de laatste etappeplaats van de reis en de plek waar het vliegtuig vertrekt dat de Noordkaap-fietser en zijn zwarte fiets naar Amsterdam en Tim gaat brengen. De laatste 30 km naar de meestal in wolken en mist gehulde Noordkaap vanaf het hostel gaan dan zonder bagage. Er zijn drie nachten ingeruimd op die plek, dus drie kansen op zon om middernacht op de Noordkaap. We zullen zien.