Het is een derde vertrek uit Stockholm zo na twee dagen rust, maar wel het gemakkelijkste van de drie. De gastheer van het Airbnb-apartement zegt nog hallo en wegwezen uit die verschrikkelijke buitenwijk van Stockholm. Naar het noorden, waar het langzamerhand steeds leger wordt en waar de afstanden tussen de steden steeds groter worden. Het is goed dat je op een fietstocht van huis langzaam kunt wennen aan de eenzaamheid en de lange stukken met bomen aan de weg. Maar Tim wil van geen wijken weten.

Een hoogtepuntje van de tocht was de universiteitsstad Uppsala, een bekende naam vanwege de plantenonderzoeker Linnaeus. Er is een prachtig slot en een leuk uit centrum, maar voor de rest bestaat de tocht uit velden koolzaad, bomen, heel veel naaldbomen en zo nu en dan een meertje. Toch is het genieten geblazen, want het weer werkt voor 100 procent mee, zon en meestal wind in de rug. In een temperatuur rond 18 graden de koude tegemoet.
De koude waarmee volop rekening is gehouden..Een van de vier fietstassen is gevuld met dingen voor koud, onaangenaam weer. Er zijn dichte handschoenen, een ijsmuts voor onder de helm, beenstukken, overschoenen, een sjaal en ga zo maar door. Verder zitten er fietsshirts met lange mouwen in de kledingtas achter en een fietsbroek met lange benen en talrijke zweethempjes. Alles klaar voor koude.
Voor de vorm is ook een shirt met korte mouwen en een simpele fietsbroek gepakt. Die draaien nu overuren en gaan elke avond even in de was. Morgen mogen ze weer aan en als het goed is, wordt het later deze week 26 graden aan de oostkust van Zweden. Wat een ongelooflijke mazzel. Op weg naar het koude noorden ivergezelt warmte de reiziger.
De eenzaamheid neemt wel toe. Stockholm is druk en vol afleiding, maar even buiten de stad gebeurt niet veel meer, met uitzondering van Uppsala dan. Onderweg zijn nauwelijks cafés en andere pleisterplekken, met dit weer is dat geen probleem. Gewoon een picknick aan de rand van de weg.
De hostels waar de Noordkaap-reiziger meestal neerstrijkt, zijn dan toch een uitkomst om de eenzaamheid te doorbreken. Je bereidt iets te eten om de verstookte calorieën van de dag (circa 3000) aan te vullen en maakt een praatje met deze of gene. Een meneer heeft een zus in het hoge noorden van Noorwegen waar de route langs komt, die goedkope kamers verhuurt. Zij krijgt een telefoontje. En een Amerikaanse die in centraal Zweden woont, babbelt volop over van alles en nog wat.
In het stadje Gävle waar het bivak voor de nacht is opgeslagen, zijn deze nacht geen gewone kamers te krijgen. Ook niet in het hostel, de uitbater weet niet waarom. De enige mogelijkheid is een bed op een zaal met zes anderen. Het is niet anders. Een van de kamergenoten heet toevallig wel Tim. Zo is hij toch een beetje dichtbij. En ook onderweg kwam ik zijn naam meerdere keren tegen. Grappig hoe dat samenvalt op zo’n dag.